Nederlandse leiders moeten wennen aan het negatieve beeld dat de maatschappij van hen heeft. Ze willen graag áárdig worden gevonden.
Hoe treurig is het als de leiders van nu een stichting, insigne en oorkonde nodig hebben om te bewijzen dat ze wel deugen? De nieuwe stichting De Integere Leider biedt brave managers een podium. Deze stichting is half september opgericht op initiatief van ex-verpleeghuisdirecteur Guido Lamm. Hij wil hiermee aantonen dat leiderschap en integriteit goed samengaan. De spotlight moet niet langer op de foute bestuurders, maar op leiders met ‘moreel verantwoordelijkheidsgevoel worden gericht’.
Samen met onder meer de Universiteit voor Humanistiek is een gedragscode opgesteld. Hierin staat hoe te handelen bij persoonlijke, financiële, personele en organisatorische kwesties. Ondertekenaars krijgen een oorkonde, insigne en vermelding op de website van de stichting.
Is het in Nederland dan zo slecht gesteld dat dit nodig is? Kritiek, fraude en topsalarissen komen immers wereldwijd voor, vaak in veel grotere mate. Maar Nederlanders willen behalve status, een ‘marktconforme beloning’ en macht ook graag aardig worden gevonden. En dat is een onmogelijke combinatie.
Zelfs een bijna ‘heilige’ leider krijgt bij een toppositie wantrouwen cadeau. Je kop steekt immers boven het maaiveld uit en daarmee verspeel je, zeker in Nederland, de kans om sympathiek te worden gevonden. Misschien wordt het daarom wel tijd dat ook onze leiders accepteren dat ze altijd kritisch gevolgd zullen worden, gedragscode of niet. En laten we er in de tussentijd voorzichtig vanuit gaan dat integer leiderschap nog steeds de norm is.
Samen met onder meer de Universiteit voor Humanistiek is een gedragscode opgesteld. Hierin staat hoe te handelen bij persoonlijke, financiële, personele en organisatorische kwesties. Ondertekenaars krijgen een oorkonde, insigne en vermelding op de website van de stichting.
Is het in Nederland dan zo slecht gesteld dat dit nodig is? Kritiek, fraude en topsalarissen komen immers wereldwijd voor, vaak in veel grotere mate. Maar Nederlanders willen behalve status, een ‘marktconforme beloning’ en macht ook graag aardig worden gevonden. En dat is een onmogelijke combinatie.
Zelfs een bijna ‘heilige’ leider krijgt bij een toppositie wantrouwen cadeau. Je kop steekt immers boven het maaiveld uit en daarmee verspeel je, zeker in Nederland, de kans om sympathiek te worden gevonden. Misschien wordt het daarom wel tijd dat ook onze leiders accepteren dat ze altijd kritisch gevolgd zullen worden, gedragscode of niet. En laten we er in de tussentijd voorzichtig vanuit gaan dat integer leiderschap nog steeds de norm is.
