Geen producten in de winkelwagen.
Legaliseer poker via internet door middel van een vergunningenstelsel, waarbij de staat geen monopolie heeft. Dat is één van de opmerkelijke aanbevelingen van de Adviescommissie Kansspelen via Internet.
Op 23 augustus van dit jaar is het eindrapport van de Adviescommissie Kansspelen via Internet (‘commissie’) verschenen. Deze commissie is door de minister van Justitie ingesteld op 22 september 2009, met als doel te komen tot een advies over de regulering van kansspelen via internet, ‘met het oog op een mogelijke verdergaande legalisering’, zo luidde de opdracht.
De commissie komt met een aantal opmerkelijke bevindingen die niet, althans niet volledig, aansluiten op het beleid dat door het ministerie in de afgelopen jaren is gevoerd. Zo beveelt de commissie aan om poker via internet te legaliseren door middel van een vergunningstelsel, waarbij de staat – in tegenstelling tot op vrijwel alle andere kansspelen – geen monopolie heeft.
Het aanbieden van kansspelen zonder vergunning is verboden op grond van de Wet op de kansspelen. In Nederland heeft de staat feitelijk het monopolie op het aanbieden van kansspelen, al dan niet via internet, aangezien zij enig vergunninghouder is en marktpartijen geen vergunning kunnen verkrijgen. Denk bijvoorbeeld aan Holland Casino, de Lotto, de Toto en de Staatsloterij.
Het beleid van de staat met betrekking tot kansspelen is drieledig: het tegengaan van kansspelverslaving, het beschermen van de consument en het tegengaan van illegaliteit en criminaliteit. De staat probeert die doelen te bereiken door zo goed mogelijk te ‘kanaliseren’. Die kanalisatie is gebaseerd op het uitgangspunt dat indien er kennelijk sprake is van een bepaalde vraag naar kansspelen bij het publiek, de staat via een zorgvuldig gereguleerd aanbod het beste aan die vraag tegemoet kan komen. Op die wijze kan ook het aanbod van illegale aanbieders worden verminderd.
Vrij verkeer van diensten
Door marktpartijen niet in staat te stellen om kansspelen aan te bieden, is door verschillende marktpartijen betoogd voor zowel nationale als Europese rechters dat de Nederlandse wet en het Nederlandse kansspelbeleid in strijd zijn met het beginsel van vrij verkeer van diensten. Ook de Europese Commissie heeft zich in die discussie gemengd en heeft de Nederlandse staat reeds verschillende keren op de vingers getikt, waarbij ze heeft aangegeven er niet van overtuigd te zijn dat de Nederlandse wet en het gevoerde beleid niet in strijd zijn met dit beginsel.
Rule of reason
Kort gezegd is het op grond van Europese regelgeving alleen toegestaan van het beginsel van vrij verkeer van diensten af te wijken indien daar een goede reden voor is, de zogenaamde rule of reason. Waar we nu staan in de discussie is dat de Nederlandse staat gerechtigd wordt geacht om af te wijken van het beginsel van vrij verkeer, indien daarmee de door haar aangevoerde doelstellingen bereikt kunnen worden en zij inderdaad op die manier het ‘openbaar belang’ kan beschermen. Het Nederlandse beleid is tot nu toe steeds met hand en tand verdedigd door de minister en deze heeft keer op keer aangegeven geen aanleiding te zien tot herziening van het restrictieve beleid en het eenvergunningstelsel.
Opmerkelijke aanbeveling
Gezien het standpunt van de Nederlandse staat tot zover is het des te opmerkelijk dat de commissie de minister adviseert poker via internet te legaliseren. Volgens de commissie is poker verreweg het meest via internet gespeelde kansspel, zijn de toonaangevende marktpartijen professionele, goed georganiseerde – vaak in het buitenland beursgenoteerde – ondernemingen, zijn de spelregels homogeen (en dus eenvoudig controleerbaar) en is het verslavingsrisico bij poker minder dan bij andere kansspelen via internet. Volgens de commissie zou er een nieuw ‘internetregime’ voor in het leven geroepen moeten worden, waarbij (een deel van) de huidige illegale aanbieders onder een legaal regime worden gebracht.
De commissie baseert haar aanbeveling mede op de bevinding dat die aanpak bij het invoeren van het speelautomatenregime ook succesvol is gebleken. Er zou dan een beperkt aantal vergunninghouders moeten komen, dat zo goed mogelijk is afgestemd op het aanbod, zonder het spelen als zodanig te promoten (het kanalisatiebeleid). Verder zou er een toezichthouder, de Kansspelautoriteit, in het leven moeten worden geroepen, met verregaande bestuursrechtelijke bevoegdheden (sancties, boetes), om toezicht te houden op de sector.
Buitenlandse toestanden
De commissie heeft blijkens haar advies goed gekeken naar de ontwikkelingen in andere landen van de Europese Unie, zowel naar het zeer strikte systeem dat in Duitsland wordt gehanteerd, als naar het meer liberale regime dat in het Verenigd Koninkrijk wordt gehanteerd. Zo heeft ze onder meer voorgesteld om te proberen het illegale aanbod vanuit het buitenland te beperken door bijvoorbeeld internetproviders, creditcardmaatschappijen en media die betrokken zijn (denk aan de vele affiliates) te verbieden om mee te werken aan het leggen of onderhouden van contacten tussen illegale aanbieders en het Nederlandse publiek. Technisch is een en ander steeds beter te organiseren. Of dat wenselijk is en haalbaar blijft op de langere termijn is uiteraard de vraag.
Mocht u naar aanleiding van het bovenstaande vragen hebben, of andere vragen op het gebied van Media- en entertainmentrecht, dan kunt u contact opnemen met mr. Dave Dirks via +31 20 521 66 99 of [email protected].
