Soms wil je jouw beste beentje voor zetten, maar doe je het tegenovergestelde. Podiumauteur Luc Timmers beschrijft hoe hij tijdens een managementteamvergadering indruk probeerde te maken op de houdings- en gedragexpert.
Tijdens één van de vele managementteamvergaderingen (het was tenslotte crisis, dus we moesten aan de bak) stond de voortgangrapportage van ons grote veranderprogramma ‘Veranderen Doen Wij Samen’ als achtste punt op de agenda. We waren al enigszins uitgelopen omdat de discussie, over wie de opengevallen plek van de aan overspannenheid ten prooi gevallen adjunct Jaap mocht innemen, vele malen langer had geduurd dan de op de agenda ingeruimde 10 minuten, hetgeen vooral veroorzaakt werd door het niet kunnen beantwoorden van de vraag: Wie wil?
Houding en gedrag
De programmamanager, die geduldig buiten had staan wachten tot hij aan de beurt was, kwam binnen, in het kielzog gevolgd door een struise dame. Zij werd door de directeur voorgesteld als de nieuwe rechterhand van de programmamanager, toegevoegd om vooral de zachte kant van de grote verandering mee te helpen managen. Want zij was de expert op het gebied van houding en gedrag.
Ik ging meteen rechtop zitten, trok mijn buik(je) in, schouders naar achteren, borst vooruit, toverde een stralende glimlach op mijn gezicht, deed mijn wenkbrauwen omhoog, kin naar voren. Het kostte enige moeite, maar ik hield het tot het einde van het agendapunt vol. Aan mijn wijsheid, ervaring en gemotiveerdheid uitstralende houding viel niets aan te merken. En ook mijn gedrag was onberispelijk. Vond ik. Dacht ik.
Onberispelijk
Als iemand iets leuks zei, lachte ik. Als iemand mopperde, wachtte ik even om te zien of de anderen het met die mopper eens waren. Zo ja, mopperde ik mee. Zo nee, mopperde ik op de mopperaar. Ik knikte waarderend als er een intelligente opmerking gemaakt werd, schudde als er kritiek op niet aanwezigen geuit werd (ik maakte een keer een fout door te knikken waar schudden op zijn plaats bleek, maar een schielijk blik op de expert vertelde mij dat zij dat niet gezien had).
Tevens maakte ik enkele, naar ik meende toepasselijke en slimme opmerkingen. Hetgeen best gewaagd was en getuigde van lef, een in het oog springende houding en gedrag component. En die gelukkig in goede aarde leken te vallen gezien de waarderende knikjes die ik zag van mijn rechtop zittende, plots zonder buik(je), schouders naar achteren, borst vooruit, met een stralende glimlach op hun gezicht, hun wenkbrauwen omhoog, kin naar voren, wijsheid, ervaring en gemotiveerdheid uitstralende collega managers.
Hanig en betweterig
Aan het einde van de behandeling van het agendapunt had ik een tevreden gevoel. Ik vond dat mijn houding en gedrag zich bevonden hadden binnen de bandbreedte die de expert als acceptabel zou hebben moeten ervaren. Tijdens de korte rook-, plas- en belpauze, sprak ik de expert aan. “En, wat vond je ervan?”, in het midden latend of 'er' sloeg op de bijeenkomst of op mijn houding en gedrag. Zij keek mij met een meewarig blik aan en zei: “ik vond het een nutteloze bijeenkomst, saai en langdradig, de deelnemers slecht voorbereid, onkundig, niet to-the-point en ongeïnspireerd. En vooral jou vond ik vervelend, hanig en betweterig”.
Nou ja zeg, wat een bitch! En dat noemt zich expert!
Eerdere bijdragen:
Over de auteur:
Dit Podiumartikel is geschreven door Luc Timmers, verandermanager bij grote (ICT) commerciele bedrijven en overheidsorganisaties, en auteur van onder meer De Lijnmanager en het boek De interimmanager als vriendelijke beul.
Over het podium:
Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium.'
