Geen producten in de winkelwagen.
Een van de allereerste bijbaantjes die Guillaume Philibert Chin (34) ooit had, was bij een groothandel in vleeswaren, die werd gerund door een kennis van zijn ouders. De eigenaar zei iets tegen hem dat volgens zijn jongere broer Paulinho Chin nogal indruk maakte.
‘Of je wordt schatrijk, of je belandt in de goot. Best heftig. Ik geloof dat hij een grapje maakte, maar ik kan me voorstellen dat Guillaume toen dacht: nou, als dat de opties zijn, dan ga ik voor de eerste.’
Of hij inderdaad schatrijk is geworden, daarnaar blijft het gissen. Philibert Chin (officieel is Philibert zijn tweede naam en Chin zijn achternaam) praat niet graag over geld. Niet over zijn eigen vermogen, niet over de resultaten van het in 2009 door hem opgerichte streetwear- en sneakerlabel Filling Pieces. De laatst bekende jaarcijfers dateren uit 2017; toen was het merk volgens vaksite Business of Fashion goed voor een omzet van 20 miljoen euro.
‘Best-looking guy’
Feit is dat Philibert Chin in vijftien jaar een indrukwekkend mode-imperium uit de grond heeft gestampt. Dat imperium zetelt sinds 2021 aan de Spuistraat in Amsterdam, midden in het centrum. Filling Pieces nam zijn intrek in het opvallende hoekpand naast het W Hotel. Op de begane grond is de winkel van het merk, daarboven het hoofdkantoor, waar 35 mensen werken.
Lees ook: Hoe Patta uitgroeide tot wereldwijd modemerk: ‘Alles draait om cultuur’
Waaronder broer Paulinho, die in het management zit, en zijn vrouw Inessa Melkonjan (voluit: Melkonjan Chin). Ze is bedrijfsjurist en sprong tijdens een sabbatical een tijdje bij, toen bleek dat de ontwerpen steeds vaker werden gekopieerd. Melkonjan, lachend: ‘Ik ben nooit meer weggegaan.’
Op de middelbare school, het Kennemer College in Beverwijk, was Philibert Chin al de best-looking guy, vervolgt ze. ‘Dat vond ik tenminste. Hij wist precies wat cool en niet cool was.’ De twee zijn high school sweethearts en al achttien jaar een stel. Inmiddels zijn ze getrouwd en hebben ze twee kinderen (die delen een verjaardag, met twee jaar verschil).
Met 1-0 achter
Die liefde voor mode is aangewakkerd door zijn ouders, in het bijzonder door moeder Sacha. Ze is dol op kleding en op winkelen, en heeft haar drie kinderen altijd op het hart gedrukt hoe belangrijk een verzorgd uiterlijk is.
‘Onze ouders zijn op 18-jarige leeftijd vanuit Suriname naar Nederland gekomen om te studeren’, vertelt Paulinho. ‘Na hun studie wilden ze teruggaan, maar toen brak de burgeroorlog in Suriname uit en zijn ze gebleven. Eerst in Amsterdam, daarna verhuisden ze naar Heemskerk. Daar zijn wij geboren.’
In Heemskerk woonde destijds bijna niemand van Surinaamse afkomst. ‘Guillaumes ouders wisten dat je dan met 1-0 achterstaat’, vertelt Melkonjan. ‘Als je er anders uitziet, is het nog belangrijker om representatief voor de dag te komen en je netjes te gedragen.’ Paulinho knikt: ‘We mochten niet overkomen als straatschoffies. We moesten algemeen beschaafd Nederlands spreken, ons best doen op school. Iets van ons leven maken.’
Niet naar de modeacademie
Wat daar misschien uit voortvloeide, denkt Melkonjan, was dat de modeacademie voor Philibert Chin geen voor de hand liggende keuze was. Ook al is hij op de middelbare school al bezig met het ontwerpen en customizen van schoenen. ‘Hij kocht blanco sportschoenen die hij van eigen kleuren en prints voorzag, met bijpassende schoenendoos. Die gaf hij aan mij.’
Lees ook: ‘Refurbished’ sneakerspecialist Wear geeft je oude patta’s een tweede leven
Wat hij wel gaat studeren? Architectuur en bouwtechniek aan de Hogeschool van Amsterdam. Ondertussen blijft hij sneakers schetsen. Schoenen die hij zelf zou willen dragen. Op Adidas en Nike is hij uitgekeken, designerlabels als Dior en Lanvin zijn voor de student te duur, en daartussen zit niets.
Een paar jaar eerder heeft hij met zijn familie New York bezocht, waar hij alle luxe modewinkels afloopt. In (het inmiddels ter ziele gegane) warenhuis Barneys stuit hij op een opkomende trend: een crossover tussen high fashion en streetwear, in de stijl van zijn voorbeelden Kanye West en Pharrell Williams. ‘Ik dacht: dit wordt groter’, zegt hij daarover tegen het FD.
Van 50 naar 5.000 paar
Met Filling Pieces – what’s in a name – wil hij dat stuk invullen. Een brug slaan tussen luxe en sportief, met schoenen die ook nog eens betaalbaar zijn. Zijn eerste ontwerp, de Low Top, zal direct zijn bestverkochte en meest herkenbare model worden. Een minimalistisch, bijna architectonisch ontwerp met een bovenwerk van rood leer, een witte zool en een verlengde tong. Om je broek achter te stoppen, zodat je schoenen goed zichtbaar zijn.
Philibert Chin is dan 19 en zit in het tweede jaar van zijn studie. Via Google vindt hij een Chinese fabrikant die zijn design wil produceren. Hij moet dan wel minimaal vijftig paar afnemen. Voor 2.400 euro, al zijn spaargeld. Die schoenen is hij snel kwijt. Een deel verkoopt hij aan vrienden en familie, de rest kan hij op consignatiebasis bij een aantal winkels leggen. Hij vraagt 150 euro per paar. Met de opbrengsten financiert hij de volgende productieronde, ondertussen zoekt hij er verkooppunten bij.
‘Van vijftig gingen we naar tweehonderd, en vervolgens achthonderd paar’, zegt Paulinho Chin, die net als Melkonjan volop meehelpt. ‘Die sloegen we op en verzonden we vanuit de garage van onze ouders. Toen we op een gegeven moment een order voor 5.000 paar hadden, moesten we op zoek naar een groter magazijn.’
Rijen en wachtlijsten
Philibert Chin voelde de tijdsgeest goed aan, ziet merkspecialist Max Dekker van True Branding. ‘Vanuit de hoek van streetwear en hiphop werd al langer geflirt met extreme luxe. Rappers in trainingspakken van Louis Vuitton, dat soort dingen. Alleen: wie kan die spullen betalen? Als je dat segment toegankelijk weet te maken, zoals Filling Pieces heeft gedaan, is dat heel interessant.’
Dat blijkt wel uit de wachtlijsten en de rij die de ondernemer op een zaterdagochtend in 2012 voor een winkel aantreft als hij een nieuwe bestelling komt brengen. Die loopt tot om de hoek van de straat.
Intussen is hij bevriend geraakt met Hussein Suleiman, een studiegenoot, en zijn vrienden Jefferson Osei, Abderrahmane Trabsini en Olaf Hussein. De vijf delen de droom om het te maken in de dan nog grotendeels witte fashionindustrie. Uren maken ze plannen in een (inmiddels gesloten) filiaal van de Coffee Company in Amsterdam, hun ‘kantoor’. Paulinho Chin, lachend: ‘De eerste jaren ontving Guillaume klanten daar ook.’
Modecollectief in Parijs
Samen vormen ze een nieuwe beweging in de fashionwereld, al weten ze dat dan nog niet. Suleiman, Osei en Trabsini starten in 2008 een blog over mode, muziek en kunst. Ze verkopen er T-shirts naast, waarop ze het logo van hun site afdrukken. Al gauw zijn die shirts bekender dat de blog zelf.
Dat resulteert in 2012 in de oprichting van streetwearlabel Daily Paper. Een jaar later start ook Hussein zijn eigen modemerk: Olaf Hussein, inmiddels omgedoopt tot Ølåf.
Lees ook: Modemerk Daily Paper heeft lak aan culturele grenzen, bewijst ook deze winkel in New York
De vrienden helpen elkaar met alles. Als nieuwe winkels in Nederland overtuigen niet lukt, besluiten ze het dan maar als collectief in Parijs te gaan proberen. In de auto van moeder Sacha, met z’n allen op elkaar, naar de Paris Fashion Week. ‘Supernerveus waren we’, zegt Suleiman daarover tegen het FD. ‘Maar wat een kick toen een conceptstore onze spullen cool vond. Alleen eropaf gaan had ik nooit gedurfd, met elkaar waren we sterk. En dat zijn we nog steeds.’
Kweekvijver voor talent
Hun movement – zelf spreken ze van een broederschap – dijt steeds verder uit. Filling Pieces bracht al een hoop nieuwe modetalenten voort, waaronder de oprichters van Amsterdamse kledingmerken The New Originals (TNO) en Secluded. Dat zijn oud-medewerkers, die hun label met advies en – in het geval van TNO – financiële steun van hun voormalige werkgever konden realiseren.
Philibert Chin is zich ervan bewust dat hij voor veel jongeren een rolmodel is. Hij voelt de verantwoordelijkheid die daarbij hoort, zegt Melkonjan. ‘Guillaume is nooit een heel carefree persoon geweest. Hij had architect kunnen worden en koos in plaats daarvan voor een minder voor de hand liggende route. Dat moest hoe dan ook slagen. Voor hemzelf, voor zijn ouders.’
Daarbij denkt hij niet zozeer in zakelijk succes, vervolgt ze. ‘Hij wil vooral een betere wereld creëren. Mensen kansen geven. In zijn jeugd werd hij gepest om zijn afkomst. Nu kan hij daar wat aan doen.’
Melting pot van etniciteiten en culturen
Dat inclusieve gedachtegoed draagt Filling Pieces sinds een paar jaar actiever uit, wat Philibert Chin dit jaar een plaats in MT/Sprout’s Inclusive30 opleverde. Het label lanceerde collecties voor Keti Koti en Pride en om de Black Lives Matter-beweging te steunen, werd met zes andere black-owned labels een T-shirtlijn uitgebracht waarvan de opbrengst naar antiracisme-organisaties ging.
Ook mooi: na jaren op pumps mogen de stewardessen van KLM nu eindelijk sneakers dragen, ontworpen door Filling Pieces.
Inclusive30 Class of 2024
Guillaume Philibert Chin staat dit jaar in de Inclusive30 van MT/Sprout. Daarmee zetten we dertig mensen in de spotlights die echt het verschil maken op weg naar een inclusiever bedrijfsleven. Als leider, expert, dienstverlener of rolmodel. De jaarlijkse lijst wordt mede mogelijk gemaakt door Whyz Executive Search.
Benieuwd wie, naast Guillaume Philibert Chin, nog meer deel uitmaken van de Class of 2024? Bekijk de volledige lijst hier (en lees hier meer over het waarom).
Het is wie ze zijn, zegt Paulinho Chin. ‘Voor ons zijn diversiteit en inclusie vanzelfsprekend. Suriname is ook een melting pot van verschillende etniciteiten en culturen. Daar hadden we het eigenlijk nooit over. Maar we merken dat zakelijke klanten het interessant vinden. Die zeggen: jullie hebben zo’n mooi verhaal, dat kunnen jullie meer uitdragen.’
Slim, vindt merkspecialist Max Dekker. ‘Natuurlijk is dat ook een stuk marketing. Daar zie je in de modewereld genoeg voorbeelden van: bedrijven die in campagnes dwepen met modellen van kleur, terwijl de eigen bedrijfskantine wit-witter-witst is. Maar bij Filling Pieces voel je dat het oprecht is. Diversiteit en inclusie zit in het DNA van het merk. In de achtergrond van Guillaume en zijn familie, in het team dat hij om zich heen heeft gebouwd. Hoe harmonieus iedereen met elkaar omgaat.’
Met de rug tegen de muur
Het had weinig gescheeld, of het was nooit zover gekomen. Het ontluikende succes van Filling Pieces lijkt in 2013 in de knop te worden gebroken als de grootste klant – goed voor 30 tot 40 procent van de omzet – de rekeningen niet meer betaalt.
Philibert Chin is dan net overgestapt van een Chinese naar een Portugese producent, vanuit kwaliteitsoverwegingen en om de productie dichter bij huis te hebben. De fabrikant wil een aanbetaling van 50.000 euro voor de schoenen. Dat geld is er niet.
De ondernemer moet in een razend tempo op zoek naar extern kapitaal. Het was dat of failliet gaan, zegt ondernemer en investeerder Boris Hilberdink, met wie Philibert Chin via via in contact komt. ‘Guillaume stond financieel met zijn rug tegen de muur. Ik had een week om te beslissen of ik instapte. Dat heb ik gedaan. Zonder onderpand, puur op vertrouwen. Ik kon er niet tegen dat die retailer een potentieel kansrijke ondernemer kapotmaakte, terwijl hij zelf in een Bentley reed.’
Een jaar later vraagt Philibert Chin hem als partner aan boord te komen en verwerft Hilberdink een minderheidsaandeel van 49,9 procent in het bedrijf. ‘De bedoeling was 50-50′, zegt hij. ‘Daar ben ik op het moment van tekenen op teruggekomen. Guillaume is de founder, het is zijn bedrijf. Ik vind het belangrijk dat hij dat gevoel houdt. We delen dezelfde normen en waarden, in al die jaren zijn we het maar twee keer met elkaar oneens geweest.’
Het bedrijf, het merk
De aanleiding was niet heel feestelijk, maar achteraf is de komst van Hilberdink volgens betrokkenen een blessing in disguise. Hij werpt zich op als mentor voor Philibert Chin, die dan nog steeds maar 22 is, en helpt hem het bedrijf naar een volgend niveau te brengen. Platgeslagen houdt Hilderbink zich sindsdien als ceo bezig met de operationele kant en geeft Philibert Chin als creative director leiding aan het marketing- en designteam. Of zoals Paulinho Chin het verwoordt: ‘Boris is het bedrijf, Guillaume het merk.’
Hilberdink leert Philibert Chin met een helikopterview naar het bedrijf te kijken en meer afstand te nemen. Anderen de ruimte geven, zich niet overal mee bemoeien. Dat is hard nodig, want Filling Pieces dendert maar door. ‘We hebben de omzet jaar op jaar minimaal zien verdubbelen en soms zelfs verdrievoudigen’, zegt Hilberdink. ‘We moesten continu opschalen, opschalen, opschalen.’
Die druk eist volgens Melkonjan zijn tol. ‘’s Nachts lag hij in zijn slaap over werk te praten. Dat was het keerpunt. Hij moest leren loslaten en op anderen gaan vertrouwen. Dat was een proces, want Filling Pieces is zijn baby. Ik snap het wel, als moeder – je weet zelf wat het beste is voor je kind.’
Voorbij de hype
Filling Pieces is de hype voorbij. Gelukkig, zouden de betrokkenen bijna zeggen. Hypes komen en gaan, terwijl Philibert Chin iets wil neerzetten dat blijvend is. Daar is hij volgens merkspecialist Max Dekker in geslaagd. ‘Het is hem gelukt het hypepubliek om te buigen naar een bredere doelgroep, zonder het rebelse en eigenwijze merkimago te verliezen. Jongeren vinden het nog steeds leuk, maar de toegankelijke stijl en kwaliteit spreken Van Bommel-dragers ook aan. Dat is knap.’
Bij de nieuwe fase waarin het bedrijf is beland, horen andere, minder exponentiële groeicijfers. In 2019 had het merk 350 verkooppunten in 45 landen. Opvallend is dat dat er nu een stuk minder zijn, ongeveer 140 tot 150 in ruim twintig landen. Zonder dat de omzet en winst – op de coronajaren na – volgens ceo Hilberdink zijn teruggevallen. ‘Daar heeft de introductie van Filling Pieces Professional, waarmee we schoenen maken voor onder meer KLM en kledingmerk Mr. Marvis, aan bijgedragen.’
Lees ook: Mr Marvis groeit keihard met slow fashion, en mag zich nu ook B Corp noemen
Maar toch. Dat het aantal verkooppunten ruim is gehalveerd, komt doordat het bedrijf kritischer geworden op de markten waarin het actief is en de retailers waarmee wordt samengewerkt. ‘In plaats van uit te breiden in ‘deuren’ proberen we meer te verkopen met de bestaande partners’, legt Paulinho Chin uit. ‘In sommige landen zijn we bijvoorbeeld van tien naar twee retailpartners gegaan, maar daarmee verkopen we wel vijf keer zoveel.’
Soms wordt de keuze om met een partij te stoppen voor ze gemaakt. De pandemie schudde de retailmarkt grondig op, waardoor Filling Pieces verschillende klanten verloor. Zoals – en dat was een bittere pil – de luxe warenhuisketen Barneys, waar Philibert Chin op het idee voor Filling Pieces kwam.
Kort lontje
Filling Pieces is volwassener geworden, Guillaume Philibert Chin ook. ‘Hij is een ongelooflijk warm persoon, maar vroeger kon hij ook buien hebben’, zegt Hilberdink. ‘Vooral in drukke periodes, bijvoorbeeld als een collectie moest worden afgerond. Dan was hij chagrijnig en gestrest. Hij is weleens kwaad het kantoor uitgelopen en twee dagen later pas teruggekomen.’
Melkonjan schaterlacht als ze dat hoort. ‘Guillaume is diplomatieker geworden, ja. Ik herken het, ik zie het ook bij ons zoontje van drie. Die heeft ook een kort lontje.’
