De stand van zaken. Saab kampt met een hoge schuld en er wordt nauwelijks nog een auto verkocht. Daardoor verkeert Mullers bedrijf in acute betalingsproblemen. De gisteren gepubliceerde cijfers over de eerste half jaar waren dramatisch (verlies 224,2 miljoen euro en een negatief eigen vermogen van 400 miljoen euro).
De productie van Saab ligt al sinds april stil, boze leveranciers leveren niets meer totdat hij zijn rekeningen heeft betaald. Ook kan hij de salarissen van werknemers niet betalen. Enkele vakbonden hebben een officieel verzoek tot betaling ingediend. Als Muller daar geen gehoor aan geeft, dan hebben de bonden vanaf morgen drie weken lang de mogelijkheid om het faillissement aan te vragen.
Het is een wonder als hij voor die tijd ergens nieuw geld vandaan weet te toveren. Muller heeft enkele maanden geleden twee Chinese automotivepartijen aangetrokken als investeerder, samen goed voor een investeringsimpuls van 245 miljoen euro. De deal moet nog steeds goedgekeurd worden door de Chinese autoriteiten. Als gevolg hiervan is een deal met de Russische zakenman Vladimir Antonov ook opgeschort. Welke stappen moet hij nu zetten?
Michiel Muller
Serieondernemer Michiel Muller (ex-Tango, ex-RouteMobiel, Bieden en Wonen.nl): “Er zijn enorm veel schuldeisers, die hebben er niets aan als Saab nu failliet gaat. Zijn allereerste prioriteit is nu een investering rondkrijgen. Ik zou me helemaal richten op het binnenhalen van financiering en daarmee het opstarten van de productie veilig steilen. Daarmee komen kasstromen weer opgaan en kan je je bedrijf operationeel hoduen. Al lukt het maar om een klein beetje geld te krijgen dan kan dat er voor zorgen dat de sfeer weer omslaat. Je andere partijen weer aan tafel krijgt. Een optie die ook open staat is dat hij zelf surseance aanvraagt en op die manier tijd wint om financiering aan te trekken.”
Bob Ultee
Ondernemer Bob Ultee, die met Sabon een financiële trapezeact uitvoerde: “Volgens mij is Saab op dit moment een geval van too big to fail geworden. Ik denk dat de belangen van alle partijen, zowel de investeerders, de politiek als de vakbonden nu te groot zijn om de onderneming failliet te laten gaan. Natuurlijk is nu zijn grote zorg om de geld los te krijgen. Als ik nu hem zou zijn zou ik direct in het vliegtuig stappen naar China, maar ik zou wel de vakbonden meenemen. Je werknemers zijn je belangrijkste bedrijfskapitaal, die moet je niet tegen je krijgen. Dat hij er met zijn eigen geld inzit, is op dit moment een belangrijke troef. Het is hem er persoonlijk ook alles aan gelegen het bedrijf te redden. Het allerbelangrijkste is nu de rust in de zaak behouden.”
Oordeel turnaroundspecialist/curator
Jaap van der Meer van Turnaround Advocaten: “Tenzij hij vandaag een financieringsdeal bereikt, is voor Muller de tijd nu wel voorbij om de zaak te redden buiten het aanvragen van surseance of een eigen faillissement om. Als hij nu nog nieuwe verplichtingen aangaat, loopt hij het risico als bestuurder aansprakelijk te worden gesteld. Ik zou als ik hem was morgen voor een van deze twee opties kiezen, het is de enige manier om lucht te creëren. Er treedt een soort afkoelingsperiode in werking waarin je de leveranciers, die nu waarschijnlijk aan de poorten staan te rammelen om geleverde voorraden op te eisen, van je kan af houden.
Ik zou alleen voor surseance kiezen als ik dan al een heel concreet financieringsplan had, want in 95 procent van de gevallen leidt een aanvraag er van tot een faillissement. Alleen als hij nu al een deal zou hebben, dan zou ik hem aanraden surseance aan te vragen, omdat op die manier de manoeuvreerruimte richting leverancier beter wordt. Je staat ook samen met de bewindvoerder aan het roer. Dat is bij een faillissement anders. Heeft hij geen concreet plan dan zou hij er goed aan doen te kiezen voor een eigen faillissement. In Nederland zou een bestuur dat in een dag of twee kunnen regelen, als je het zou laten afhangen van, in Mullers geval, de vakbonden, dan gaat er nog weer een tijd overheen voordat de rechter het in behandeling neemt. Het voordeel van het aanvragen van het eigen faillissement is dat daarmee (in de Nederlandse situatie in ieder geval) het loongarantiestelsel in werking zou treden, zodat de salarissen zijn veilig gesteld.”
Lees ook:
