Veel van de vaccins tegen het coronavirus hebben we te danken aan immigrant-ondernemers. De bedrijven Pfizer, BioNTech en Moderna zijn door immigranten opgericht. Toeval is dat allerminst: uit een onderzoek uit 2012 in 69 landen bleek dat in de meeste van deze landen immigranten sneller een bedrijf oprichten dan oorspronkelijke bewoners van het land.
De cijfers voor de Verenigde Staten zijn al helemaal opzienbarend. In deze landenunie is slechts 13,7 procent van de populatie in het buitenland geboren. Toch zijn immigranten goed voor wel 20,2 procent van de zelfstandigen en een kwart van de startup-oprichters. Kijken we naar alle Amerikaanse miljardenbedrijven, dan zijn die zelfs in 55 procent van de gevallen opgericht door een immigrant.
Eerder onderzoek
Wat verklaart het ondernemende karakter van immigranten? Dat wilde onderzoeker Peter Vandor van de Universiteit van Wenen weleens weten. Eerder onderzoek naar dit thema verklaarde de ondernemersgeest van immigranten vooral uit zaken als arbeidsmarktdiscriminatie en het feit dat niet zomaar iedere immigrant wordt toegelaten tot een land.
Vandor wilde het eens anders aanpakken, schrijft hij in een aan te raden stuk op Harvard Business Review. Hij verklaart de ondernemersgeest van immigranten uit wat hij ‘op persoonlijkheid gebaseerde zelfselectie’ noemt. Wat hij hiermee bedoelt te zeggen, is dat niet iedereen het aandurft om naar een ander land te verhuizen. Er komt nogal wat risico bij kijken: wat als het niet leuk is? Risico nemen is precies wat ondernemers ook doen; het gros van de bedrijven faalt. Kan het dus zijn dat immigranten gemiddeld genomen meer risico durven te nemen dan de mensen die veilig in hun eigen land blijven resideren? Dat het dus te maken heeft met de aard van het beestje?
Risico nemen
Om die hypothese te testen, zette Vandor een langdurig onderzoek op. Al in 2007 enquêteerde hij 1.300 studenten in zijn thuisland Oostenrijk over hoe zij aankeken tegen het nemen van risico’s. Ook wilde hij weten of ze plannen hadden om in het buitenland te werken en om een eigen bedrijf te beginnen.
Twaalf jaar later, in 2019, verzamelde de onderzoeker opnieuw data over 360 van deze studenten, via twee professionele social media-sites. Wat was er terechtgekomen van hun eventuele plannen? Wat bleek: studenten van wie uit de enquetes bleek dat ze sneller risico’s durfden te nemen, bleek significant vaker dan anderen in het buitenland te wonen en een eigen bedrijf te zijn gestart.
Eigen bedrijf gestart
Meer dan een kwart van de oud-studenten bleek naar het buitenland te zijn verhuisd en velen van hen waren ondernemer geworden. 19 procent van de niet-emigranten bleek een bedrijf te zijn gestart, terwijl 29 procent van de immigranten dit gedaan hadden. Van degenen die eens waren geëmigreerd, maar inmiddels in Oostenrijk terug waren gekomen, bleek zelfs 43 procent een eigen bedrijf te zijn begonnen.
Ook nadat Vandor er statistische analyses over had losgelaten en nader bleek te kijken naar variabelen als leeftijd, sekse en ondernemerservaring, bleven de resultaten overeind staan. Uit de data, zo schrijft hij, blijkt dat het ondernemende karakter van immigranten ook wordt gevoed door andere persoonlijkheidskenmerken, zoals hun motivatie om uitdagende doelen na te leven.
Meer inzetten op immigranten
Voor zowel investeerders als beleidsmakers is dit interessante informatie, denkt Vendor. Hij wijst op investeringsfondsen zoals Unshackled Ventures en OneWay Ventures, die de afgelopen jaren fondsen op hebben gezet die specifiek op immigrant-ondernemers gericht zijn. Goede zaak, denkt de onderzoeker.
Beleidsmakers richten zich volgens hem nog te vaak op het binnenhalen van gevorderde immigrant-ondernemers, terwijl er ook juist kansen liggen bij de groep startende immigrant-ondernemers. Geef die groep sneller een visum, help ze met het ophalen van kapitaal en geef ze meer coaching, is Vendors advies aan beleidsmakers. Wie weet halen ze wel de oprichter van het volgende Pfizer binnen.
