Als jurylid van de Challenger50 Award ben je natuurlijk extra betrokken bij een dag als de Challengerday. Als klap op de vuurpijl mocht ik ook nog het Ondernemersboek van het Jaar aan Annemarie van Gaal uitreiken. De laatste restjes gewetensnood die ik mogelijkerwijs had kúnnen hebben bij die uitreiking, verdwenen toen Michiel Muller de in mijn ogen even waardevolle publieksprijs kreeg.
Alle basisingrediënten voor een goed gevoel waren aanwezig. Toch is er meer nodig om met een grote grijns op je gezicht naar huis te rijden. Vreemd genoeg had ik niet bepaald een vlekkeloze start, die dag. Ik zat in een hotel omdat het mijn verantwoordelijkheid was de eerste spreker, Ben Huh, tijdig in de Beurs Van Berlage af te leveren. Alleen besloot om 7.00 uur ’s ochtends de designknop van de designdouche in mijn designkamer finaal af te breken. En natuurlijk stond de douche toen op zijn aller-aller-allerheetst. Daar sta je dan in je blote kont. Niet echt design. Nog geen ontbijt gehad en technische hulp kwam pas toen Ben al stond te trappelen. Niet heel verfrissend. Ik ben zelden chagrijnig, maar nu had ik me toch een pesthumeur!
En dan merk je wat echte ondernemersspirit met je doet. Want eenmaal in de auto lagen Ben en ik in no time krom van het lachen. Al snel kon de dag niet meer stuk. Internetondernemers onder elkaar, kende de inspiratie geen grenzen. Wat een vent! Zijn sky is werkelijk de limit. De ideeën en kansen bruisten door de auto. Dat euforische, bijna bedwelmend inspirerende gevoel dat je werkelijk alles mogelijk kunt maken als je maar los durft te komen van de grond… Het kwam weer boven. Datzelfde gevoel had ik ook altijd als ik met mijn EuroNet-compagnon Simon in de auto zat. De opgetogen, aanstekelijke, bruisende ambitie die ook mijn huidige compagnon Sander Hoeken uitstraalt. The sky is the limit als je een doel hebt. Als je je passie hebt gevonden.
Dat gevoel bleef die dag. De sprekers, van Ben Huh tot Sentini Grunberg – die ondanks haar zenuwen de hele zaal aan het dansen kreeg – maar zeker ook alle aanwezige gasten zorgden voor een topsfeer, vergelijkbaar met de beleving die ieder gezelschap van performers oproept. Dit kunnen topsporters, popsterren of acteurs zijn. En ondernemers… Bovenal bedoel ik mensen die op de toppen van hun mogelijkheden hun stinkende best doen om nog beter te worden in waar ze al goed in zijn. Mensen die excelleren in hun passie en daardoor dat voor mij zo herkenbare, aanstekelijk inspirerende, euforisch succesvolle gevoel uitstralen door simpelweg honderd procent ervoor te gaan. En daar waardering voor krijgen, in welke vorm dan ook! Peak-performance, on the edge. Dat, kortom, symboliseert voor mij ondernemerschap.
Op de Sprout Challengerday was er voor mij één die eruit sprong, maximaal toonde wat ik hiermee bedoel. Rasondernemer Igor Kluin had de guts om zingend op het podium zijn andere passie, muziek, met ons te delen. Met dezelfde bevlogenheid die hem als ondernemer kenmerkt. No guts no glory. The sky is the limit. Respect.
Meer zien van de Sprout Challengerday 2010? Bekijk de sfeerimpressie
>> Bestel het luisterboek van Arko van Brakel: “Iedereen ondernemer, ondernemerschap als levensstijl”
