De gehypte stascooter Segway reed al jaren rond in Nederland. Maar de overheid gooide roet in het eten: in januari 2007 werd de Segway tijdelijk verboden. In november kwam niet de verwachte toestemming van verkeersminister Eurlings (CDA). Hij wilde eerst een Europese goedkeuring, maar Brussel vindt dat lidstaten het zelf moeten regelen. Door het ambtelijke getreuzel mag de Segway mogelijk pas in 2009 weer in Nederland gaan rijden, waarschijnlijk niet sneller dan 6 km/u.
De Segway kost vanaf vijfduizend euro: te duur voor de consumentenmarkt. Daarom zijn Segways in Nederland nog maar weinig te zien. Startend onderneemster Estelle Deterink ziet toch mogelijkheden om Segways voor bedrijven en evenementen in te zetten. Zij kreeg van de enige Nederlandse officiële importeur, Segway Nederland, toestemming voor een nieuw bedrijf, Segway Sensations.
Deterink wil Segways laten rondrijden voor bijvoorbeeld flyeracties, voor op grote festivalterreinen of voor bedrijfsuitjes. “Je kan bijvoorbeeld een workshop houden waarbij de Segway dient voor teambuilding onder collega’s.” Zo’n workshop maakt kennelijk nog een diepe indruk op het personeel. “Ik hoor dat mensen het er weken later nog over hebben.”
Vloot
“We hebben een vloot van veertig Segways”, vertelt ze. De Segways zijn niet allemaal hetzelfde. Er zijn bijvoorbeeld ook versies met grotere banden die ook op het strand kunnen crossen. Dat de Segway bijna nergens in Nederland als vervoersmiddel is te zien, maakt de stascooter nog een opvallende verschijning, meent Deterink.
Dat heeft iets ironisch: nu de Segway van het ministerie de sticker ‘verboden’ heeft gekregen, is het apparaat des te interessanter als aandachtstrekker. Als Segways veel vaker in het straatbeeld zouden opduiken, waren ze minder geschikt voor evenementen? “Dat is deels zo. Maar het mes snijdt aan twee kanten. Ik moet ook vaak ‘nee’ tegen opdrachten zeggen, omdat het niet legaal kan.”
Frustrerend
Deterink baalt wel van de politiek: “Het is uitermate frustrerend dat we al jaren aan het lijntje worden gehouden. We mogen nu bijvoorbeeld niet met de Segways de straat op om samples of flyers uit te delen. Een tourtje geven mag ook niet.”
Rondrijden op festivals of beurzen mag wel en daar kan de Segway vermoeide voeten van organisatoren, beveiligers of beursbabes voorkomen. Het beplakken van de Segway met bedrijfslogo’s ter promotie kan ook. “Hele bagageconstructies zijn mogelijk, zodat je er van alles op kan zetten, zoals gps-zenders of computers.”
Deterink denkt dat mensen de Segway minder irritant vinden, omdat de bestuurders slechts twintig centimeter hoger staan dan hen. “Beveiligers die op fietsers of scooters rondrijden kunnen moeilijker oogcontact met mensen maken.”
Groen
Het elektrische vervoersmiddel zou ook inspelen op de ‘groene hype’ in het bedrijfsleven. “Hij is stil, energiezuinig en schoon.” Enkele van de eerste klanten van Segway Sensations waren IQ Events Delft, bouwbedrijf DHV Eindhoven en Mobilion van Rijkswaterstaat.
Hiervoor organiseerde Deterink zeven jaar lang onder andere evenementen en media-trainingen voor Heineken International. “Dit is mijn eerste bedrijf. Maar in mijn familie en vriendenkringen zijn veel zelfstandige ondernemers, dus ik weet wel wat het is. Het zit in de genen.”
De Segway-uitbater zit toevallig op een handige plek: het landgoed Nyenrode, een enorm privé-terrein. “Landgoed Nyenrode biedt starters de kans op een jaar lang daar gevestigd te zijn.”
Oppassen
Het is wel oppassen geblazen met de electroscooter. Segway-ongelukken kwamen al voor in Nederland. “Je moet wel eerst een training gehad hebben, wil je erop kunnen rijden. Anders zit een ongelukje in een klein hoekje.”
Behalve de veiligheid is ook een probleem voor Deterink dat het gros van de mensen de naam Segway helemaal niets zegt. “Veel mensen zeggen Segway niet te kennen. Maar als je dan het ding beschrijft, blijkt dat ze er wel ooit eentje hebben gezien of ervan hebben gehoord.”
Door Tonie van Ringelestijn
