Bedrijf: Mickey’s Kinderdagverblijven, De Pilaar, Schoon Facilitaire dienstverlening, Kids OG, pluimveebedrijf in Senegal
Startdatum: 1993
Werknemers: 300
Omzet: 10 miljoen
Als Margit Thijn zeventien jaar geleden kinderopvang zoekt voor haar zoon Mick, loopt ze aan tegen klantonvriendelijke kinderdagverblijven met onmogelijke openingstijden en lange wachtlijsten.“Toen dacht ik: ach, ik begin er zelf wel eentje”, vertelt ze. Thijn huurt een pand en start. Maar “één is niks”, dus al snel volgt een tweede vestiging. Daar blijft het niet bij. Mickey’s Kinderdagverblijven groeit uit tot een keten van twintig vestigingen met zo’n driehonderd medewerkers.
Tijdens haar zoektocht naar geschikte locaties voor de uitbreiding van Mickey’s ontpopt Thijn zich steeds meer als projectontwikkelaar. Ze ontwikkelt vastgoed, zoekt er financiers bij en huurt daarna zelf de ruimte voor het kinderdagverblijf. Als ze plots een pand tegenkomt dat ze zelf als belegging wil aanhouden, richt ze vastgoedbedrijf Pilaar op. Thijn krijgt nu echt de smaak te pakken en trekt zich terug uit de dagelijkse leiding van Mickey’s. Ze begint een ontwikkelingsbedrijf in onroerend goed – vooral gericht op locaties voor kinderdagverblijven en naschoolse opvang – en start en passant ook nog een schoonmaakbedrijf en pluimveehouderij in Senegal met 25.000 kippen. “Mijn hele cv is voortgekomen uit toevalligheden”, zegt Thijn. “Ik heb nooit iets gepland, ben vrij impulsief. Als er iets leuks voorbij komt, dan pak ik het aan.” Passief aan de zijlijn afwachten tot zich een kans aandient, doet ze echter niet. Integendeel. Thijn is een echte netwerker, al was dat niet van meet af aan zo. “Ik ben begonnen zonder enig netwerk en voelde me de eerste jaren erg alleen in het ondernemerschap. Dat was de reden om eens te kijken: hoe doen anderen het?”
Vrouwennetwerken
De eerste club waar Thijn zich inschrijft is Evon, een vrouwennetwerk in de regio Eemland met voornamelijk éénpitters. Automatisch wordt ze daarmee lid van het overkoepelende netwerk Federatie Zakenvrouwen. Zakelijk gezien leveren beide clubs haar niet veel op. “Het was vooral het vrouwelijk ondernemerschap dat me aanvankelijk boeide. Dat is nu helemaal niet meer zo, het stadium van vrouwennetwerken ben ik wel een beetje voorbij. Vrouwen zijn vaak als zzp’er bezig met het runnen van hun eigen toko. Ik ben juist echt ondernemer, vind het leuk om iets op te zetten, aan anderen uit te besteden en dan zelf aan iets nieuws te beginnen. Het is niet spannend om te lang te blijven hangen in één ding.”
The Bridging Link
Bij The Bridging Link, een businessclub op Golfpark Spandersbosch in Hilversum, voelt ze zich meer thuis. Daar zit ze ook in het bestuur. “Je komt er meer volwassen ondernemers tegen en ontmoet mensen uit de brede regio Midden-Nederland. Er zitten overwegend mannen.” Dat werkt in haar voordeel, weet Thijn inmiddels. “Al doe je er zelf weinig moeite voor, mannen bellen je sneller op om je iets toe te schuiven. Ze vinden het leuk om met je aan tafel te zitten. Ik maak gebruik van mijn vrouw-zijn. Niet door korte rokjes aan te doen, maar door te accepteren dat mannen graag zakendoen met een vrouw.”
Bovendien gebeurt er veel meer in mannennetwerken, merkt ze. “Ze zijn actiever. Je wordt vaker uitgenodigd voor netwerkdagen, ontmoet mensen, komt op andere plekken. Er komt veel meer uit.” Kids OG, haar vastgoedontwikkelingsbedrijf voor kinderopvang, runt ze bijvoorbeeld met een partner die ze heeft ontmoet tijdens een netwerkbijeenkomst.
Zijn mannen dan beter in netwerken? “Ik denk dat ze zich beter durven neer te zetten. Vrouwen zijn veel te bescheiden en voelen zich snel bezwaard of beschaamd om ergens handel in te zien. Dat heb ik niet. Ik heb al vaker gehoord dat ik een niet-vrouwelijke ondernemer ben. Dat vind ik prima, ik ben er zelfs blij mee.” Haar voorliefde voor snelle bolides en stoere motoren – Thijn rijdt een Porsche 911 en Harley Davidson Street Bob – lijkt het beeld dat ze one of the guys is te bevestigen. Al vindt ze zelf van niet. “Ik hou wel van mooie dingen, maar hoef niet zo nodig te ventileren wat ik allemaal heb, zoals dat bij mannen vaak wel het geval is.”
LinkedIn
Wat netwerken betreft is Thijn de laatste tijd vooral actief op LinkedIn. “Daar haal ik nog het meeste uit: door zichtbaar te zijn en af en toe iets te wijzigen aan mijn profiel.” Door bij subgroepen in te haken op initiatieven en mogelijke samenwerking bij bouwprojecten heeft ze nu een aantal dingen lopen, al is er nog geen concrete business uit voortgekomen. “Het is niet snel scoren; projectontwikkeling heeft een lange doorlooptijd.”
Op haar LinkedIn-profiel heeft ze de pluimveehouderij in Senegal zojuist opgeschoven naar de bovenste plek. Wat extra aandacht kan geen kwaad; ze zoekt er nieuwe mogelijkheden en wil er meer handel gaan doen. Het kippenavontuur heeft ze overigens te danken aan haar vriend. Hij is Senegalees en zijn familie woont er. “Er is een tekort aan eieren, daarom zijn wij in die markt gesprongen. Te weinig Senegalezen hebben de financiële draagkracht om zo’n bedrijf op te starten. De kippenhandel vergt een enorm grote voorinvestering. Die beesten gaan pas na een halfjaar eieren leggen. Je moet ze eerst kopen, voeden, een schuur bouwen. Dat kunnen mensen daar gewoon niet betalen.”
In de toekomst willen Thijn en haar vriend er de helft van hun tijd doorbrengen. “Niet dat ik zo graag kippen wil hoeden, maar met de geldstroom die de pluimveehouderij op gang brengt, kunnen we grond kopen om aan de kust verder te gaan met projectontwikkeling.” De grond is al gekocht. Er moeten vakantiewoningen op komen te staan. Ook in de buurt van het nieuwe vliegveld in Dakar hebben ze al eigen grond. “Daar gaat een heleboel gebeuren de komende jaren. Misschien start ik wel meerdere bedrijven in Senegal. Het is maar net waar ik tegenaan loop.”
