Amper dertien jaar was Vasco Rouw toen hij zijn eerste game maakte. Een eenvoudig spelletje, waarbij je als speler een virtuele bank moest overvallen. Het staat symbool voor zijn carrière, waarbij Rouw het nooit heeft moeten hebben van de innovatieve games. Liever kiest hij voor gemakkelijkere spelletjes, die al doorgebroken zijn.
Want, zoals de nuchtere Drent zonder enige schaamte toegeeft: “Het liefst kopieer ik iets wat werkt. De eerste ergens in zijn, kost veel energie en tijd.”
Vasco Games
Niet dat Rouw als slacker door het leven gaat. Integendeel. Als tiener verdiende hij al duizenden euro’s per maand aan zijn in 2002 opgerichte gamebedrijf Vasco Games. School nam hij niet serieus, liever zat hij achter de computer. Op de middelbare school in Emmen spijbelde Rouw dan ook geregeld.
Omdat Rouw al zoveel verdiende met zijn bedrijf, mocht hij van de leerambtenaar vroegtijdig stoppen met school. Rouws ouders – zelf ondernemers – moedigden de jonge game-ontwikkelaar aan om zijn bedrijf voort te zetten, en de ondernemer kreeg steeds meer succes. Op het hoogtepunt speelden 100.000 mensen zijn spellen.
Maar wat moest Rouw doen met al dat geld? Hij woonde nog bij zijn ouders, dus maakte weinig kosten. Rouw besloot het op een potje uitgaan te zetten. Naar eigen zeggen was hij twintig uur per week bezig met zijn games. De rest van de tijd was hij geregeld in de kroeg te vinden.
Keerpunt voor Vasco Rouw
Zijn wilde levensstijl werd op zijn negentiende echter resoluut afgebroken, toen bleek dat zijn vriendin zwanger was. Nog maar anderhalf jaar waren de twee bij elkaar, maar over één ding twijfelden ze niet: het kind wilden ze houden. Het werd een zoontje.
De geboorte bleek een keerpunt in het leven van de jonge game-ontwikkelaar. “Ik zei tegen mezelf: vanaf nu ga ik mijn bedrijf serieus nemen en zorgen dat het een succes wordt.”
De 19-jarige Rouw besloot daarop “dag en nacht” bezig te gaan met Vasco Games. Het stel ging samenwonen. Rouw betaalde de kosten met zijn spellen.
Rouws harde werkmodus verliep niet altijd zonder problemen. Zo herinnert de ondernemer zich nog dat hij een maand plat moest liggen toen hij rond de 21 jaar was. Zijn lichaam en evenwicht bleken in de war te zijn door het vele zitten. “Als ik liep, voelde het net alsof ik dronken was.”
Het huidige team van Vasco Rouw team in Emmen. Zelf is hij die kale jongen rechtsboven met een keurig jasje. “In de beginjaren droeg ik nog vaak gewoon m’n Nikes en een shirtje.”
Bingo-avontuur
Echter, veel tijd om op bed te liggen had Rouw niet. Hij had zich al enige tijd op een nieuwe markt gericht, met een website voor online Bingo. Het idee had hij van zijn moeder, die zelf wel eens Bingo op de computer speelde.
Succes had Rouw hier al snel mee. Soms maakte de ondernemer naar eigen zeggen een omzet van bijna 100.000 euro per maand. Rouw spreekt van een maandelijkse winst van rond de 30.000 euro per maand in die periode. Personeelskosten had Rouw nauwelijks; behalve zijn ouders werkte niemand voor hem.
De Drentse ondernemer kreeg echter een waarschuwing van justitie. Ook al betaalde Rouw keurig kansspelbelasting, zijn business bleek te opereren binnen een grijs gebied van wat wel en niet mocht. Na een tijdje besloot Rouw het bedrijfsonderdeel daarom van de hand te doen.
Nieuwe markt
Met de opbrengt stortte Rouw zich vervolgens op zogeheten flash games; simpele spellen die hij in veelvoud aanbood op diverse websites. Rouw investeerde naar eigen zeggen een miljoen in deze tak van sport in de spellenwereld. Het was voor de ondernemer bovendien het moment dat hij zijn eerste echte werknemers aannam.
Met dezelfde keiharde werkethos ging Rouw verder. Uit advertentiegelden zegt de ondernemer jaarlijks rond de zes ton aan omzet te hebben verdiend, en soms wel twee ton aan winst. Iets minder succesvol dan tijdens zijn Bingo-dagen, maar nu wist Rouw wel zeker dat hij investeerde in een gezonde business.
Een politiegame van Vasco Games. Van zijn spellen maakt hij doorgaans verschillende versies. Zo zou je bijvoorbeeld een brandweereditie kunnen aantreffen.
Mobiele games
Toch was het pas de sector van de mobiele games waarmee Rouw in 2013 echt doorbrak. Nadat hij de flashgames-tak van de hand deed, besloot Rouw een miljoen te investeren in mobiele spelletjes. Hij zette een slim verdienmodel op, dat hij tot vandaag hanteert.
De games biedt hij gratis aan via de Apple Store en Google Games, en geld verdient hij voor zeventig procent uit advertenties. 30 procent van zijn inkomsten haalt Rouw uit aankopen die mensen binnen een game doen. Bijvoorbeeld: een ander kledingsetje voor de avatar die je bestuurt.
Rouws team maakt naar eigen zeggen zo’n 15 games per week. Rouws truc is dat hij veel games op de markt brengt die op elkaar lijken. Een politiespelletje tovert hij bijvoorbeeld om naar een brandweervariant. “Doordat we een brede range aan games maken, bereiken we heel veel mensen”, legt hij het idee erachter uit. Zijn doelgroep schat hij op voornamelijk mensen onder de 25 jaar.
Offshoring
Zijn mobiele strategie werd in 2013 al snel een succes; Rouw zag zijn bedrijf in korte tijd veranderen in een internationaal opererende speler met 100 man personeel. 25 van hen werken in Emmen, maar de rest zit in het buitenland: China, Argentinië, Letland en binnenkort ook Pakistan. Rouw doet aan offshoring om de personele kosten te drukken. “Je betaalt gemiddeld drie keer zo weinig, terwijl hun vaardigheden hetzelfde zijn.”
Aanvankelijk besloot hij voor zijn buitenlandse tak vooral te werken met freelancers. Een stuk of vijftien had hij er op een gegeven moment. Dat outsourcing met projectmatige freelancers voor hem niet werkte, werd echter al snel duidelijk. “Heel veel kwamen hun afspraak niet na”, zegt Rouw. “Ze konden deadlines bijvoorbeeld niet halen of zeiden dat ze iets konden bouwen, terwijl ze dat niet konden. Je had dan al een aanbetaling gedaan, maar kreeg er niet voor wat je wilde.”
Rouw besloot daarom kantoren op te zetten in de verschillende landen. De goed functionerende freelancers stelde hij aan als manager. Zij kregen vervolgens de taak om zelf personeel aan te nemen voor hun kantoor. Om het te motiveren, stelde Rouw een winstdelingssysteem in; hij laat de managers een percentage van de winst opstrijken van de games die zij op hun kantoor ontwikkelen.
Door deze strategie begon het offshoren plotseling te werken voor Rouw. Begin dit jaar passeerde Vasco Games de miljard downloads. Van Google kreeg zijn bedrijf zelfs het predicaat ‘topontwikkelaar’, een zeldzaamheid in Nederland.
Deze zomer hadden ze het bij Vasco Games even druk met, laten we zeggen, inspiratie opdoen.
Stukgelopen relatie van Vasco Rouw
Terwijl Rouw een financieel succesverhaal schreef, is zijn thuissituatie er door de jaren steeds minder florissant uit komen te zien. Al die winstcijfers leken voor de Drent zelf wel een game, die hij telkens weer wilde winnen. En dat betekende hard werken. “Ik focuste me veel te veel op mijn werk”, zegt Rouw. Telkens wanneer ik de winst en omzet zag stijgen, kreeg ik zo’n explosieve boost. Ik kon me hierdoor niet meer op mijn gezin focussen, waardoor mijn partner en ik uit elkaar groeiden.”
Ook al had Rouw inmiddels een tweede zoon gekregen, zijn relatie liep twee jaar geleden stuk. Na tien jaar gingen Rouw en zijn vriendin uit elkaar. Spijt heeft hij er achteraf wel van. Was hij begonnen met hard werken vanwege zijn gezin, nu liep zijn relatie stuk op uitgerekend dat harde werken.
Vasco Rouw investeerde in vastgoed
Opnieuw gooide Rouw het roer om. Hij besloot zelf geen games meer te ontwikkelen, en niet meer fulltime in zijn gamebedrijf te werken. Rouw begon te lezen over hoe je geld kunt verdienen zonder er veel voor te hoeven doen. Hij ging evenement na evenement af, en kwam uiteindelijk tot de conclusie dat hij zijn geld in vastgoed en aandelen zou moeten stoppen.
Inmiddels bezit hij al 37 woningen in Emmen, en een flinke portefeuille aan obligaties. Daarnaast investeert hij in een klein autobedrijf. Rouw zegt bovendien een interesse te hebben in bedrijven van mensen “die zelf niet het kapitaal hebben, maar wel de drive en de succesformule”.
Investeren in andere sectoren dan je eigen branche vindt Rouw belangrijk. “Het kan zo zijn dat je sector in de toekomst ten onder gaat. Als ondernemer moet je je kapitaal spreiden.”
Foundation opzetten
Daarnaast wil Rouw als een ware Mark Zuckerberg een foundation opzetten. “Ik wil mijn omgeving iets teruggeven. Per maand wil ik daarom 5.000 euro aan de omgeving spenderen. Bijvoorbeeld aan een kind dat ernstig ziek is, maar nog één grote droom heeft.”
De ondernemer denkt na over het opzetten van een website waar ook andere donateurs actief moeten worden. Zij kunnen dan allen stemmen op welk project ze steunen. “Vaak hebben donateurs geen idee waar hun geld naartoe gaat. Met deze foundation moet dat wel zo worden.”
Vermogen van Vasco Rouw
Ook al is Rouw nog maar 29 jaar, hij heeft er al een carrière opzitten van iemand van 49 jaar. Een 49-jarige met een goed zakelijk instinct, welteverstaan. Als we vragen naar zijn vermogen, spreekt Rouw over een vermogen van rond de 3 miljoen euro. “Dan kijk ik puur naar mijn geld, de overwaarde van de woningen en mijn aandelen en obligaties.”
Rouw vertelt dat Vasco games afgelopen jaar een omzet maakte van 4 miljoen euro, en een winst van nagenoeg 1 miljoen euro. Dat zijn mooie cijfers. Toch komt Vasco Games maar weinig in het nieuws.
Volgens Rouw heeft het alles van doen met zijn weinig innovatieve houding. Niks geen VR of augmented reality. De spellen van Vasco Rouw zijn laagdrempelig, misschien zelfs een tikkeltje plat. Maar ach, hij heeft er wel succes mee. Of in Rouws woorden: “We doen niets meganieuws. Toch zijn we het eerste Nederlandse gamebedrijf dat een miljard downloads krijgt. Fenomenaal, vind ik dat.”
