Het is 1996 als duikinstructeur Derksen in de Gelderlander leest dat Burgers Zoo de Ocean gaat bouwen. “Dat vond ik getuigen van zó veel lef van Antoon van Hooff, de toenmalige directeur. Zo’n groot zoutwaterbassin middenin de stad”, zo vertelt Derksen in – hoe kan het ook anders – de dierentuin in Arnhem. Het is precies tien jaar na dato. Over doorzetten gesproken. Hij organiseert daar een presentatie voor mensen die hem in het verleden hebben geholpen en die hem in de toekomst nog van dienst kunnen zijn.
Brevet
“Ik dacht toen: ik nodig Van Hooff gewoon uit om te vragen of hij zijn brevet wil halen in mijn duikschool. Ik had nooit verwacht dat hij zou reageren; die man heeft wel wat anders aan zijn hoofd”, vervolgt Derksen. “Maar hij belde wél.” In ruil kreeg hij een abonnement op Burgers Zoo om de bouw van het aquarium van dichtbij mee te maken.” Zodoende fietste Derksen elke dag na zijn werk even langs en ‘rolde helemaal in de bouw’.
Opvoeding
Later mocht hij er ook geregeld zelf in duiken. “Dit is het in Nederland: binnen duiken”, bedacht Derksen toen hij regelmatig in zijn duikpak de ramen van het aquarium zeemde. “Mijn drive is: zoveel mogelijk mensen kennis laten maken met de onderwaterwereld. Dat wil ik sinds ik mijn kop onder water stak in 1992, in Israël. Het is zó kwetsbaar en mooi onder water. Ik vind eigenlijk dat duiken deel moet uitmaken van de opvoeding.”
25 Gulden
Wijlen Antoon van Hooff, de toenmalige directeur van de dierentuin, was jarenlang zijn persoonlijke coach. “Ik legde mijn plannen en schetsen aan hem voor en hij schoot ze haast allemaal af. Hij was heel kritisch: hoe groot moet het dan zijn? Hoeveel duikers komen er? Wat vraag je voor entree? Daar had ik nog helemaal niet goed over nagedacht. 25 Gulden vind ik wel mooi, zei ik. Toen legde hij in één A4’tje uit dat ik dan al failliet zou zijn vóór ik was begonnen.” Toch had Van Hooff vanaf dag één het volste vertrouwen in het idee en er rolde een goed en haalbaar ondernemingsplan uit.
Tien jaar
Waarom duurt het dan toch al tien jaar? In de eerste plaats moest Derksen zijn plannen meerdere malen afslanken tot een minder ambitieus concept: van vijf naar één bassin, alleen zoet en geen zout water, geen kantoorpanden eromheen. Het plan is nu: een bassin van 50 diameter, met een maximale diepte van 12 meter en circa 20 miljoen liter water. Met WNF heeft hij een overeenkomst gesloten voor het aanbieden van natuur-educatieprogramma’s voor kinderen. Duurzaamheid staat hoog op de agenda, denk aan: met regenwater de toilet doorspoelen en opslag van zonnewarmte. Geschatte bouwkosten: 8 miljoen euro. Hij verwacht zo’n 50.000 duikers per jaar en streeft – na twee verliesjaren – in het derde jaar naar de eerste winst van zo’n 250.000 euro.
Goede locatie
Naast verfijning van het plan had ook het vinden van een locatie voor zijn duikbassin, waarmee een hele gemeenteraad moet instemmen, de nodige voeten in aarde. Hij was er meerdere malen dichtbij, in Papendal, bij Centerparcs en later bij Bussloo. “Ook zagen banken in die tijd helemaal niets in leisure en raakte mijn eigen portemonnee leeg.” Inmiddels is een plek tussen Arnhem en Nijmegen, bij de Rijkerswoerdse Plassen, zo goed als zeker. “Het plan ligt nu bij de gemeente. Ik hoop dat het eind van de zomer door de raad heen komt.”
Aanhouder wint
De volgende taak is het verzorgen van alle vergunningen en financiering. “Ik hoop SEAFARI in de tweede helft van 2011 te kunnen openen.” Hij heeft naar eigen zeggen ruim tachtig procent van de investeringen rond, bij banken en andere sponsors. Momenteel kijkt hij naar andere (duurzame) banken en fondsen en subsidies. Hij verwacht ondanks de crisis “geen problemen”. Is het dan inderdaad de aanhouder die wint? Als het aan Derksen ligt wel.”Van Hooff zei me aan het begin: ‘Je mag blij zijn als je over vijf jaar een goed plan hebt en vijf jaar later een duikcentrum’. Toen dacht ik: nee, dat duurt me veel te lang. Maar hij heeft uiteindelijk tóch gelijk gekregen.”
Door Carlie van Tongeren
