Wie denkt dat het maken van een magazine als Sprout georganiseerd verloopt heeft het mis. Idealiter zet je een aantal artikelen ideeën uit, laat er een vormgever naar kijken, bedenkt een paar coverteksten en klaar is kees. Niets is minder waar. Het is plannen, schakelen met freelancers, teksten lezen, herschrijven, eindredactie, ruzie – vooruit – discussie met fotografen en vormgevers, coverbeeld bespreken, pagina’s rangschikken, de salesmannen uitfoeteren omdat de advertenties nog niet binnen zijn en ga zo maar door.
Vandaar dat redactiechef Philip Bueters en ondergetekende op woensdagmiddag, vlak voor de deadline, driftig aan het tikken zijn om een aantal pagina’s voor het komende magazine af te ronden. In chronologische volgorde? Nee, kris kras door elkaar heen, zoals een chaotisch journalistenduo betaamt. Vlak voor mijn volgende afspraak tik ik nog drie woorden over ons nieuwe paradepaardje: Watermelon, waarvan de oprichters een maand eerder tijdens een spannende verkiezing tot Jonge Ondernemers van het Jaar benoemd zijn.
Roodgloeiend
Drie kwartier later kom ik terug uit de vergadering. Mijn goede bui slaat om zodra ik mijn telefoon oppak. Slack, Messenger, Whatsapp en een aantal gemiste oproepen, hier is iets gebeurd. Een aanslag? Ligt er iemand in het ziekenhuis? Is Elon Musk verongelukt door zijn Autopilot? Gelukkig niet, maar – je voelt het al aankomen – dezelfde jonge ondernemers die een maand eerder nog op het podium de driekoppige jury wisten te overtuigen van hun verhaal, zijn failliet. Auw.
De reacties variëren van teleurstelling tot spot en frustratie. ‘Fijn voor die blaaskaken’ , ‘Wat een prutsers’, ‘Ik zag het al lang aankomen’ en ‘hoe hebben jullie er zo naast kunnen zitten’. Inmiddels waren de heren zo vrij geweest om zelf de redactie te informeren over de recente gebeurtenissen.
Ambitie
Vooruit, mijn eerste gevoel was niet bijzonder positief. Je bouwt als Sprout tien jaar aan een merk om kansrijke jonge ondernemers op de kaart te zetten, steekt elk jaar veel tijd en moeite in het selectieproces, organiseert een evenement met absolute topjury en dan gebeurt er dit. Hebben wij iets over het hoofd gezien? Ligt het aan de jury? Zijn we voorgelogen?
Als die basisreacties eenmaal voorbij is, kwam ik al snel tot de conclusie het hier niet om ons gaat. Wij staan nog steeds vierkant achter de prachtige 25 onder de 25 van het afgelopen jaar en vierkant achter de jurybeslissing – die na een lang en pittig overleg – koos voor het ondernemerschap van Alexander en Charl. Want daar gaat de 25 onder de 25 om: ondernemerschap, talent, drive en ambitie.
En daar gaat het nog steeds om. Om de twee jongens die keihard voor hun tent hebben geknokt, die bepaalde risico’s hebben genomen en vooruit – hun hand hebben overspeeld. Zijn het dan gelijk prutsers of mislukkelingen? Nee, het zijn simpelweg ondernemers die nog een lange weg te gaan hebben.
Déjà vu
Truth be told is het niet de eerste keer dat Sprout dit overkomt. In 2012 werden de Bernd Damme en Steijn Pelle uitgeroepen tot winnaars van de 25 onder de 25 met hun modemerk Pelliano. Beide heren hadden eerder succesvolle bedrijven opgericht en hun wereldambities waren ambitieus en bijna on-Nederlands. Ook daar bleken de zaken enkele maanden later er minder rooskleurig voor te staan. De Rabobank trok het lopende krediet van enkele tonnen terug en de zaak ging op de fles. Een persoonlijk drama waar vervolgens een mediacircus op af duikt.
Hoewel een dergelijke gebeurtenis voor niemand leuk is, ben ik er van overtuigd dat het voor Damme en Pelle veel heeft gebracht. Het zet zaken in perspectief, laat je nadenken over beslissingen en risico’s die je hebt genomen. Het geeft je ongelofelijk veel ervaring om de volgende keer met een vliegende start te kunnen beginnen. Damme heeft inmiddels een internationaal juwelenmerk en Pelle maakt fuore in Silicon Valley.
Les of failure?
Het leven gaat met vallen en opstaan en soms valt de een iets harder dan de ander. Zolang je er maar de juiste lessen uit trekt, kom je sterker uit de bus. Dat was bij Pelliano zo, bij de duizenden andere ondernemers die per jaar failliet gaan en dat zal ook zo zijn bij Watermelon. Dus jonge ondernemers: laat je niet afschrikken door een faillissementje meer of minder. Neem de risico’s, aim high en draag de lasten met een opgeheven hoofd. Jouw tijd komt wel weer.
Goed weekend.
