Waarom ga je vandaag niet eens lekker wat digitale cultuur snuiven? Breng bijvoorbeeld een bezoek aan Decentraland, een op crypto-tech gebaseerde virtuele omgeving. Je kunt er films bekijken in een bioscoopsetting, zoals binnenkort Break the Bars van David Bianchi, en vervolgens na afloop ‘de hele film kopen’. Een film met jouw naam erop, heb je dat niet altijd al gewild?! Decentraland is een snoepwinkel waar je heerlijk kunt rondstruinen om kunst en cultuur aan te schaffen.
Digitale apen
Half september was er nog een prachtige collectie digitale apen te bewonderen die bij Sotheby’s werden verkocht. Het veilinghuis schatte in dat de totale opbrengst ergens tussen de 12 en de 18 miljoen dollar zou liggen. Om eigenaar te worden van een stukje digitale cultuur moet je inderdaad diepe zakken hebben: de apen werden afgetikt op ruim 24 miljoen dollar. Een digitaal kunstwerk van Mike Winkelmann, alias Beeple, ging zelfs voor 69 miljoen dollar van de hand. De apen, het werk van Beeple en de film van David Bianchi worden als non fungible token (NFT) aangeboden.
Mijn NFT-bubble
Een paar columns geleden schreef ik meewarig: ‘wie nu nog niet van NFT’s heeft gehoord, heeft onder een steen gelegen.’ Zo stellig had ik het niet mogen zeggen. Er zijn nu eenmaal mensen die meer op hebben met vliegvissen, afval composteren of spreadsheets maken voor kantoor (om maar eens wat rare hobby’s te noemen). Ik gun iedereen zijn eigen bubbel, maar sta mij toe je in die van mij te trekken. NFT’s dus.
Om de serieusheid van de non fungible tokens meteen maar op tafel te leggen, maken we even een vergelijking. Je kent vast eBay wel, de digitale marktplaats voor fysieke spulletjes. Matt Galligan.eth laat in een tweet weten dat de eBay-omzet in augustus 2,67 miljard dollar bedroeg, terwijl Opensea 3,3 miljard omzette. Opensea is een marktplaats om digitale spulletjes van een eigendomscertificaat te voorzien. Een plekje om slimme contracten af te sluiten.
eBay did $2.67B in net revenue in all of Q2 2021
OpenSea did $3.3B in August 2021 pic.twitter.com/Z5zgq7K9Se— Matt Galligan.eth (@mg) September 1, 2021
The fungible
Sotheby’s eerste NFT-veiling was in april van dit jaar. Er was geen sprake van een kunstenaar maar van een ‘digitale creator’. Onder de naam ‘Pak’ werd een collectie designkunst verkocht voor 17 miljoen dollar. De naam van de collectie: The fungible. Wie het woord fungible letterlijk neemt, heeft het over een commodity zoals geld of ruwe olie. Een makkelijk inwisselbaar goed dus. Non fungible tokens zijn uniek in hun soort, zoals een kunstwerk. Leuk bedacht (of flauw) om een non-fungible collectie The Fungible te noemen, maar voor mij verwijst het allemaal naar het Latijnse woord fungus, dat paddenstoel betekent: de NFT’s schieten als paddenstoelen uit de grond.
Crypto gaat mainstream
Wat is hier in vredesnaam aan de hand? Ik zal het u zeggen: de cryptocultuur gaat mainstream. Wat lange tijd een nerdie-nerdie subcultuur was, de jongens en de meisjes met crypto-adoratie, is nu ineens bon-ton. Zodra voetbalclubs spelers onder contract krijgen door met zelf ‘gedrukt’ cryptogeld te gaan zwaaien, weten we genoeg. Het gebeurde onlangs nog met Messi, die naar Paris Saint-Germain transfereerde. Hij krijgt een deel van zijn loon in crypto’s uitgekeerd.
Een ‘dunk’ kopen
‘De voetbalclubs kunnen niet meer om crypto heen’, koppen alle techjournalisten. Ik heb het even voor u opgezocht. De PSG-munt (ze noemen die een fan-token) kon je op 10 juli voor 12 dollar kopen. Op 8 augustus, toen bekend werd dat Messi zou tekenen, stond de munt op 42 dollar. Zo druk je dus geld met je eigen culturele erfgoed, Messi in dit geval. Of zo sla je virtuele munt uit een fysieke transfer.
Je kunt ook een stap verder gaan, zoals in de VS. Daar kun je bijvoorbeeld voor 20.000 dollar een ‘dunk’ kopen van Kevin Durant. De NBA basketbal league verkoopt voor grof geld de hoogtepunten van het seizoen aan de fans als NFT.
Fan-tokens? Wel eens aan gedacht? Ik moet opeens denken aan mijn bezoek aan een vermaard Amerikaans baseball team. Het moet een jaar zeven geleden zijn geweest. Ik zat toen ook lekker nerdie-nerdie in de blockchain vanwege een rapport waaraan we werkten, Blockchain: cryptoplatform voor een frictievrije economie.
De marketingbaas van het team stond in het stadion onze groep toe te spreken. Om indruk te maken op mijn gezelschap stelde ik hem de vraag of hij wel eens gedacht had om een eigen munt uit te geven op de blockchain. Hij keek mij strak aan en zei: ‘Kijk eens over mijn schouder, wat zie je daar?’ Ik tuurde het lege veld over en zag een joekel van een reclamebord met de naam Visa daarop. ‘Hoe zou Visa, onze hoofdsponsor het vinden als we hier ons eigen betaalmiddel zouden introduceren?’ En daarmee was de kous van onze discussie af.
Visa aan de NFT
Maar ons verhaal krijgt nog een staartje. Visa schafte onlangs met veel poeha een NFT aan. Cuy Sheffield, hoofd van crypto bij Visa, licht toe waarom het tot de aanschaf is overgegaan. ‘Wij denken dat NFT’s een belangrijke rol gaan spelen in de toekomst van retail, sociale media, entertainment en commercie.’ Visa wil zijn klanten gaan helpen om hun cryptokoers uit te stippelen. Ben benieuwd wat ze tegen de marketeer van het baseball team gaan zeggen.
Ik krab nog even achter mijn oren en overweeg bij een volgende aapverkoop bij Sotheby’s toch een bod te doen. Bij de aanschaf van de Sotheby-apen zat ook een digitaal levenselixer waarmee je zelf meer apen kan maken. Moet ik het roer niet omgooien?, denk ik dan. Een carrièreswitch van boekenschrijver en toekomstprediker naar beheerder van een digitale apenhouderij? Volgens mij nog niet eens zo’n gekke keuze.
