‘Het werkt. Als ik maar door blijf typen, lijkt het net alsof ik heel druk ben. En mijn leidinggevende denkt dat ik heel hard werk. Dit is echt perfect! Ik kan online shoppen en Facebooken, terwijl ik ervoor word betaald.’
Aldus het dagboek van Emmelee Bauer. Ze is nog niet zo lang in dienst wanneer ze merkt dat ze geen extra werk toegeschoven krijgt. Als ze tenminste maar stevig blijft typen. Driehonderd pagina’s maakt ze vol en dan stuit haar leidinggevende op het document. Einde dienstverband. Goodbye Emmelee!
Slechte medewerkers
Als er één ding is waar ik managers over hoor mopperen, dan zijn het wel hun medewerkers. Dat geldt trouwens ook andersom. Slechte medewerkers zijn de bron van veel managers-ellende: ‘Ze doen niet wat ik zeg. Ze halen hun deadlines niet. Ze koppelen niets terug. Ben ik dan de enige die verantwoordelijkheid neemt hier?’ En dat is nog maar het topje van de ijsberg.
Wat volgens mij het beste werkt, is eerst maar eens beginnen met het inhuren van alleen maar echte A-spelers. En die mensen dan blijven stimuleren om nóg verder door te groeien. Dat eerste is soms een gepasseerd station als je een bestaand team hebt. Maar dat blijven stimuleren om door te groeien, daar kun je elke dag nog mee beginnen.
Ik raad de managers die ik train aan om elke medewerker een keer in het ‘lekker-delegeren kwadrant’ te plaatsen. Laten we eerlijk zijn: zonder kwadrant word je als expert niet meer serieus genomen, dus ik moest er ook wel een maken.
Vakmanschap en communicatie
Dat kwadrant van mij heeft twee aspecten waarmee je je medewerkers kunt beoordelen: vakmanschap en communicatie. Gebrek aan vakmanschap merk je meestal wel. De projectassistente met te veel spelfouten in haar e-mails, of te weinig discipline om simpele checklists te volgen komt haar proeftijd niet door. Mag ik hopen. En een technisch tekenaar die zich verrekent bij het bepalen van de draagkracht van een steunpilaar onder een viaduct, mag ook rekenen op een stevig gesprek. Dat soort problemen heb je snel door.
Maar communicatie is minstens zo belangrijk. Waarom zou je als manager je medewerkers steeds weer achter de broek aan moeten zitten om te kijken of ze wel doen wat ze hebben toegezegd? Zucht. Ze kunnen toch ook zelf rapporteren? Ben je nou een manager of een babysitter? En wanneer iemand pas twee dagen ná een deadline vertelt dat het toch niet gaat lukken, dan is jouw grootste probleem niet dat die deadline is gemist. Jouw grootste probleem is hoe deze medewerker in vredesnaam ooit in jouw team terecht is gekomen.
Helaas merk je dit soort simpele communicatieproblemen pas bij dagelijks gebruik. Het zijn op zich simpele skills, die vrijwel iedere volwassene zou moeten kunnen. Hoe mooi zou het zijn als bij een sollicitatiegesprek met grote letters het woord ‘onbetrouwbaar’ op het voorhoofd van dit soort sollicitanten zou staan. Helaas, dat wordt pas pijnlijk duidelijk nádat je ze hebt aangenomen.
De manager
Als je hele team wél betrouwbaar communiceert — met jou en met elkaar, dan maakt dat alles makkelijker. Gelukkig hebben we daar iets voor. Er is namelijk iemand die wordt betaald om dat team zo goed mogelijk te laten functioneren. Eén persoon heeft de verantwoordelijkheid om die hele team-machine zo soepel mogelijk af te stellen. En om linksom of rechtsom oplossingen te verzinnen voor dit soort problemen. Zo iemand heet een manager. En die persoon, dat ben jij.
