Geen producten in de winkelwagen.
De roze bloesembomen maken het pad voor mijn huis bijzonder instagrammable. In mei verdringen de wannabee influencers zich hier steevast voor het nemen van de beste kiekjes. Een meisje van vier komt aanrijden op haar elektrische scootertje. Naast haar loopt een meisje dat een trouwjurkje draagt met zes ballonnen aan een touwtje.
Volwassenen met camera’s dansen om hen heen. Onder de boom liggen twee jongens in gouden pakken met mascara en eyeliner op, midden in een bed van bloesemblaadjes. Precies op de plek waar mijn hond Tara altijd haar ochtendplas doet.
Voorzien
Achteraf kan ik als technotrendwatcher zeggen dat ik dit allemaal heb voorzien. Ik ben immers co-auteur van het in 2008 gepubliceerde boek Me the Media. Daarin schetsten we het beeld dat iedereen een medium wordt met uitzendrechten en daarmee gepaard gaande belangstelling.
Het was toen nog lang geen uitgemaakte zaak dat Facebook zou gaan winnen van Hyves. Instagram bestond nog niet. Facebook is nu 775 miljard dollar waard. Epic Games, het bedrijf achter het spelletje Fortnite is 15 miljard dollar méér waard dan KLM-Airfrance en Easyjet bij elkaar opgeteld.
De narratieve economie leeft van het verdraaien van de werkelijkheid
Iemand zij laatst tegen me: “Als ik had geïnvesteerd in al die bedrijven die in Me the Media voorbij komen hadden we nu dit gesprek niet gehad.” Nee, dan hadden we onder een palmboom gezeten met een drankje in ons hand.
Nepeconomie met nepdeskundigen
De nepvertoning voor mijn huis vat even goed samen wat we eigenlijk allemaal wel weten. De narratieve economie leeft van het verdraaien van de werkelijkheid. Die nepvertoningen die met media worden gecreëerd zijn onderdeel geworden van een nepeconomie met nepdeskundigen die we influencers noemen.
Fortnite verdient zijn geld met nepkleren die alleen kunnen worden gedragen in het spel. Nepmensen als Lil Miquela zijn de nieuwste trend. Het zijn door de computer gegenereerde mensen die hun tijd op Instagram doorbrengen en door echte mensen gevolgd worden.
Het is tijd om ons opnieuw in de Me Media te verdiepen. Dankzij kunstmatige intelligentie zijn we namelijk in een nieuwe mediarevolutie beland, die van de synthetische media. Ieder beeld, geluid en beweging kan vanachter jouw laptop door Jan en alleman levensecht tevoorschijn worden getoverd. Qua instagrammabiliteit staan we nog maar aan het begin.
Waarom kopen mensen virtuele paarden die op de blockchain geboren worden en vervolgens worden ingezet voor virtuele races?
Me Media
En dat is precies wat ik met samen met mijn collega’s heb gedaan. We zijn opnieuw in de Me Media gedoken. Dankzij de Covid-periode liggen er nu 75.000 woorden uitgeprint in mijn lockdownkamer naast me op mijn bureau. Het is het resultaat van een krankzinnige reis langs boeken en interviews met media- en breindeskundigen.
U leest het goed: breindeskundigen. Want het blijft knagen. Waarom in vredesnaam liggen er twee golden boys op een roze tapijt foto’s van zichzelf te nemen? Waarom kopen mensen virtuele paarden die op de blockchain geboren worden en vervolgens worden ingezet voor virtuele races? Waarom, waarom, waarom?
Synthetische realiteit
Met die waarom vragen zijn we in 2008 een beetje vluchtig omgegaan. We beschreven vooral wat er aan de hand was en wat er allemaal kon. Ik zal u de spoilers van het nieuwe boek (oktober) besparen en geef u slechts de conclusie.
De nieuwe mediarevolutie waar we nu de eerste verschijnselen van zien gaat een goudgerande toekomst tegemoet. In de schijnwerkelijkheid van deze media vertoeven we maar al te graag. Hopelijk zien de hardwerkende managers onder ogen dat de synthetische realiteit er nep uit ziet maar heel erg echt is. Pas kan kunnen ze er de vruchten van plukken. Iedereen succes gewenst met digitale transformatie. De toekomst is synthetisch.
