Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob krijgt nieuwe inzichten dankzij sociale media

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best, en probeert te leren van sociale media.

Van Ruud Aan Bob Onderwerp Tweets van Michel Welkens gezien? Hoi Bob, Je hebt er al eens een mailtje aan besteed en we hebben het er één keer over gehad in het MT, maar volgens mij is het je toch nog niet geheel duidelijk dat sociale media een voordeel kunnen zijn voor ons bedrijf, maar toch echt ook een nadeel. Ik doel hier op de tweets van Michel Welkens. Die zijn je vast niet ontgaan, want iedereen in het bedrijf heeft het erover. En iedereen daarbuiten, vrees ik, onderhand ook. Ruud Hoi Ruud, Tweets van wie? Sorry, ik had het weer ­razend druk de laatste tijd en mijn ­dochter zou me leren twitteren, maar die had het de laatste tijd ook razend druk. Bob Bob, Tweets van Welkens, een van de ­mensen die laatst boventallig is ­verklaard. Nou twittert hij bijvoorbeeld: ‘Nog 23 dagen in dit door totale nitwits geleide bedrijf.’ Hij heeft al 2.814 followers, best veel voor iemand met een administratieve functie. Ruud Ruud, Followers? Mensen die hem volgen dus? Bob Bob, Ja, dat moet je dochter je maar uitleggen. Die followers twitteren dat weer door aan anderen, zodat het een sneeuwbal wordt. Ook op Facebook is het nu een hit. Ruud Ruud, Dan moet die man daar meteen mee stoppen. Kun je hem dat meedelen, nu? Bob Bob, Heb ik gedaan. Natúúrlijk. Al drie keer. Maar dat helpt niets. Zoals Marianne me vertelde: ‘Natuurlijk gaat Michel door. Die heeft voor het eerst in zijn leven ergens succes mee.’ In de exit-overeenkomst die we met hem hebben, staat ook niet dat hij dit niet mag doen. Ja, dat bedoel ik nou: we hadden allang een social mediabeleid moeten hebben, dan was ons deze ellende bespaard gebleven. Ken je die Driessen nog, die bij een vorige reorganisatie boventallig is verklaard? Die schrijft op Facebook dat als je bij ons niet boventallig wil worden verklaard, je het beste blond kunt zijn en vrouw en vooral flink moet flirten met de directeur. De reacties die daar dan weer onder staan zal ik je besparen, Bob. Wat dat betreft is het wel een voordeel dat je niet weet hoe Facebook werkt. Ruud Ruud, Dat mensen dat over mij schrijven zeg. Zó onwaar. En dat met Karin, dat is alweer drie jaar geleden. En dat staat nu allemaal op die sociale media? Kunnen onze IT­-mensen daar niks aan doen? Bob Bob, Nee, natuurlijk niet. We kunnen voortaan in exitgesprekken nadrukkelijk verbieden dat boventalligen zich op sociale media op ons gaan uitleven, maar daar hebben we nu niks aan. Ze hebben het trouwens niet over Karin, maar over ene Maartje. Ruud Ruud, Maartje? Staat dat op Facebook? Moeten we daar niet gewoon op reageren, dat ik gewoon met haar in dat restaurant zat om het derde kwartaal te bespreken? Kun jij dat anders voor me doen? Bob Bob, Ik denk niet dat dit de oplossing is. Kijk, op zich barst het van dit soort onzin op de sociale media, en jij kon ook niet weten dat Maartje over dat diner zou twitteren, het zij zo. Maar ik maak me er zorgen over dat onze relaties er weet van krijgen of, erger nog, Hoofdkantoor. Begin eens, Bob, met een schrijven aan onze mensen. En dan niet dat jóu schade wordt berokkend, maar vooral hún bedrijf. Oké? Ruud Ruud, Zoiets? ‘Beste mensen, Zoals jullie wellicht weten verschijnen er de laatste weken op enkele sociale media berichten over ons bedrijf. Grotendeels komen deze berichten van mensen die hier niet meer werken. Wij betreuren dit zeer, te meer daar wij er stellig van overtuigd waren én zijn dat wij van hen in goed overleg en met goede regelingen afscheid hebben genomen. Ik sta ver boven deze achterklap en verwacht van jullie hetzelfde. Tevens verwacht ik dat jullie niet langer ­actief meer zullen zijn op Facebook en Twitter, een en ander in het belang van ons bedrijf, kortom, in ons aller belang. Dit geldt natuurlijk niet voor bijvoorbeeld vakantiefoto’s en kooktips die jullie via je privémail op de sociale media zetten. Een aangescherpt socialemediabeleid hopen wij als MT nog voor de zomer, en anders net na de zomer, gereed te hebben.’ Kun je dit even op Twitter zetten, Ruud? Bob
Foto: Getty

VAN Annejet
AAN Bob
ONDERWERP Pas op voor twitterende collega’s

Hoi Bob,
Doe jij aan twitter? Vast niet. Volgens mij ben jij nog zo’n manager die net toe is aan 1.0. Grapje, Bob! Maar wat geen grapje is: diverse van onze medewerkers blijken actieve twitteraars te zijn, ook tijdens werktijd, wat al niet de bedoeling is, maar ze twitteren ook nog eens óver het werk. In potentie een substantiële bedreiging, zou ik zo zeggen.
Kortom: moet daar niet heel snel een stuk beleid op komen, Bob? En volgende vraag: hoe schakelen we dit stuk beleid dan snel door binnen onze organisatie vooraleer er echt ongelukken gebeuren? Ik denk zelf steeds meer aan een projectgroep ‘sociale media-regulering’.
Annejet

Hoi Annejet,
Nou, zo’n digibeet ben ik nou ook weer niet, hoor. Ik weet best wat twitteren is. Dat is dat je razendsnel doorgeeft aan andere twitteraars dat je net een vliegtuig of zoiets hebt zien neerstorten, toch? Mooi medium, vind ik. Hoezo kan dat volgens jou schadelijk zijn? Het zijn toch allemaal vriendelijke mensen, die twitteraars?
Bob

Bob,
Laat ik je even uit de droom helpen. Ik citeer even een twitter van een medewerker van onze afdeling Marketing, van Mark, je weet wel: die jongen die altijd maar klaagt over te veel werk. ‘Zit al een uur uit mijn neus te vreten. Lekkurhhh!’ En dan twittert Laura, die nota bene twee bureaus van hem vandaan zit: ‘Ik volg je. Inderdaad, lekkurhhh zeg! Hmmm…’ Nou, dat soort dingen dus.
Annejet

Annejet,
Wat kinderachtig zeg. Dat verwacht je toch niet van mensen met een academische opleiding? Maar moeten we daar nu echt meteen een projectgroep op loslaten? We hebben nog zo afgesproken in 2010 wat zuinig te zijn met projectgroepen.
Bob

Bob,
Onderschat dit niet! Hier, nog eentje, van Esther, die blonde van Sales waar jij zo gek op bent: ‘Neuspeuteren? Ik weet wel leukere plekken. Hmm…’ Dit kán toch niet. Noem het anders een adviescommissie, dan blijft het aantal projectgroepen gewoon gelijk.
Annejet

Annejet,
Ja, een adviescommissie in plaats van een projectgroep, dat is een perfecte oplossing. En misschien moeten we ook even nagaan of er op Sales en Marketing geen sprake is van overbezetting. Ik krijg niet het idee dat ze het daar druk hebben.
Bob

Bob,
Je begrijpt volgens mij de impact van sociale media nog niet helemaal. Laat ik het zo uitleggen: eerst lezen een paar mensen iets, dan wat meer mensen, dan nog veel meer mensen, tot het er een héleboel zijn en die héleboel mensen denken straks dat dit bedrijf bevolkt wordt door een stelletje pubers die zich de hele dag zitten te vervelen. En vergeet niet, Bob: het houdt niet op bij twitter. Gisteravond kwam ik Johan tegen op Hyves. Dan zie je staan bij hobby’s: ‘YouTube-filmpjes met collega’s uitwisselen! Vet!’ Die man is 52! En er staat ook nog bij dat hij hier werkt! Noemt hij dat werken? Ander voorbeeld: Ronald. Jaja, meneer heeft econometrie gestudeerd en weet alles van curves af. En wat doet hij tijdens werktijd? Dan maakt meneer stiekem o zo lollige fotootjes van zijn vrouwelijke collega’s en plaatst ze op Facebook. En dan staan er dingen bij als: ‘Dit is de achterkant van mijn collegaatje Irene. Wij econometristen noemen dit the perfect curve.’
Annejet

Annejet,
Ja, ik begin langzaam in te zien dat we hier qua bedrijfsvoering in potentie wel van doen hebben met een probleem. In dat geval denk ik toch, ondanks ons eerdere voornemen, aan een echte projectgroep die de bedreigingen in kaart brengt. Maar misschien ook de kansen? Ik lees overal dat bedrijven op die sociale media aanwezig móeten zijn, dat je daar geloof ik je bedrijf als vriend kunt positioneren. Of begrijp ik dat nu verkeerd?
Bob

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Bob,
Dat begrijp je goed, maar dat is weer een ander verhaal. Misschien moeten we daar ook een projectgroep op zetten, of een adviescommissie. Mensen genoeg. Dankzij die sociale media weten we nu dat we zat werknemers hebben die niks te doen hebben. Hé Bob, is dat een idee? Dat we sociale media gebruiken als reorganisatietool? Onder het motto: als je tijd hebt om te twitteren, hyven, facebooken, youtuben en linkedinnen kun je er vast wel wat werk bij hebben. En als dat werk er niet is: ga dan lekker thuis zitten met je sociale media.
Annejet

Annejet,
Tjee zeg… Dus dan kunnen we voortaan de werkdruk van onze mensen meten aan de hand van hun socialemediagedrag? Zonder McKinsey erbij te hoeven halen? Geweldig! Werk jij dit even uit in onze nieuwe projectgroep?
Bob