Al eerder schreef ik over de mogelijkheid van de werknemer om aanspraak te maken op een aanvullende vergoeding naast de wettelijk verplichte transitievergoeding. De rechter kan deze zogeheten billijke vergoeding toekennen wanneer de werkgever ernstig verwijtbaar heeft gehandeld of nagelaten.
Kruipen door een muizengaatje
Volgens de wetgever is slechts in enkele uitzonderlijke gevallen sprake van ernstig verwijtbaar handelen of nalatigheid. Dit wordt ook wel het muizengaatje genoemd. Wanneer de werknemer eenmaal door dit muizengaatje is gekropen, moet vervolgens de hoogte van deze billijke vergoeding worden bepaald. De wetgever heeft nauwelijks handvatten gegeven bij de bepaling van de hoogte van de billijke vergoeding. Het is de taak van de rechter om deze hoogte vast te stellen. Hierbij is van belang dat de werknemer wordt gecompenseerd voor het gedrag, maar ook dat een dergelijke handelwijze door de werkgever in de toekomst wordt voorkomen. Welke omstandigheden vindt de rechter nu van belang bij de bepaling van de hoogte van de billijke vergoeding?
Praktijkvoorbeelden
Sinds de inwerkingtreding van de Wet Werk en Zekerheid (WWZ) zijn er diverse uitspraken gepubliceerd waarin een billijke vergoeding is toegekend. Hierdoor kan een duidelijker beeld worden gevormd van welke omstandigheden door de rechter worden meegewogen bij de bepaling van de hoogte van de billijke vergoeding.
#1. Manipulatie
Het Hof Den Bosch stelde een billijke vergoeding vast op een bedrag van 10.000 euro (bruto). De werkgever had namelijk aangekondigd seksueel getinte e-mails, die aan de werkneemster waren verzonden op haar zakelijke e-mailadres door de persoon met wie zij destijds een relatie had, te openbaren. Het Hof oordeelde dat openbaring de persoonlijke levenssfeer van de werkneemster negatief zou kunnen beïnvloeden en sprake was van manipulatie door de werkgever.
#2. Kwetsend gedrag
Het Hof Den Haag oordeelde dat de kantonrechter terecht aan de werkneemster een billijke vergoeding van 50.000 euro (bruto) had toegekend. De werkgever, een advocatenkantoor, ondernam geen enkele actie om de verstoorde arbeidsrelatie tussen de werkgever en de werknemer te normaliseren. Een van de advocaten vloekte en schold regelmatig tegen zijn werkneemster. Verder smeet hij dossiers naar haar in plaats van deze aan haar te geven en zei hij tegen haar: ‘Ik treiter jou er wel uit.’
#3. Ernstige verstoring arbeidsverhouding
Onlangs stelde de kantonrechter in Assen de billijke vergoeding vast op een bedrag van 125.000 euro (bruto). De rechter nam hierbij in aanmerking het bijzonder kwetsend te vinden dat de werkgever de arbeidsverhouding zo kort voor de pensionering van de werknemer en na zo een lange tijd goed te hebben gefunctioneerd, ernstig had verstoord.
Een gewaarschuwd werkgever telt voor twee
Uit bovenstaande uitspraken blijkt dat de rechter de hoogte van de billijke vergoeding veelal afstemt op de persoonlijke omstandigheden van de werknemer of bijvoorbeeld de wijze waarop de werkgever zijn werknemer heeft behandeld. De billijke vergoeding moet volgens de rechter een zekere omvang hebben, niet alleen om de werkgever af te schrikken maar tevens om de werkgever te waarschuwen dergelijk ernstig verwijtbaar gedrag in de toekomst niet meer te vertonen en in het vervolg zorgvuldiger om te gaan met de belangen van zijn werknemer.
