Owlin houdt vanuit Amsterdam als een ‘uil’ 2,8 miljoen nieuwsbronnen in de smiezen. In tien talen, en gebaseerd op algoritmes die ook hun oorsprong hebben in theoretische natuurkunde (de eerste werknemer is een promovendus op dat gebied). Via het dashboard van de dienst werd onlangs een Nederlands bedrijf geattendeerd op een aanbestedingstraject in China, wat leidde tot een order ter waarde van miljoenen euro’s.
De kern van Owlin is het signaleren van (krediet)risico’s. Wanneer Sprout het hoofdkantoor van Owlin bezoekt in Amsterdam (binnenkort opent de startup een vestiging in New York) zien we zo’n beetje in real time hoe een retailbedrijf groot oplicht op het scherm, door een combinatie van het sluiten van winkels, het ontslaan van personeel en tegenvallende jaarcijfers.
Rode vlag
Dit soort real time inzichten zijn goud waard voor fondsmanagers en analisten van banken en investeringsfondsen waaronder ING, ABN Amro, die soms wel honderd bedrijven tegelijk in de gaten moeten houden. Die zien in een oogopslag meerdere rode vlaggen, zoals hoe bij een bedrijf de afgelopen weken verdachte transacties werden gesignaleerd en een ceo opstapte.
Owlin (23 medewerkers) breidde zijn aanbod uit naar betaaldiensten zoals Adyen, Ingenico en Wirecard, die het dashboard van de Nederlandse dienst gebruiken om vroegtijdig de geldkraan te kunnen dichtdraaien van in nood verkerende webwinkels (voor wie deze betaaldiensten het risico van het niet leveren van producten op zich nemen). Dat gebeurde volgens Leemhuis tot nu toe al meerdere keren.
Ultieme validatie
Deze week maakt Owlin misschien wel de belangrijkste deal bekend uit zijn 6-jarige bestaan. Fitch, een van drie grote kredietbeoordelaars (naast Moody’s en Standard & Poor’s) gebruikt de dienst vanaf nu om de switch te kunnen maken van een pure beoordelaar van – vaak verouderde – kwartaalcijfers, naar een data-analysebedrijf. Fitch biedt Owlin vervolgens aan bij de duizenden analisten die klant zijn bij de kredietbeoordelaar.
Dit is toch wel het ‘Vaticaan’ van de financiële sector
“De ultieme marktvalidatie”, noemt Owlin-ceo Sjoerd Leemhuis het binnenhalen van deze grote Amerikaanse naam. “Dit is toch wel het ‘Vaticaan’ van de financiële sector. Voordat ze zaken wilden doen, hebben ze al onze jaarrekeningen doorgenomen en een volledige due dilligence gedaan. We moesten volledig met de billen bloot.”
Wat de deal ook bijzonder maakt, zegt hij, is dat Fitch voor het eerst onderdelen van zijn eigen platform onderbrengt op de servers van een derde partij. Owlin had zijn data als whitelabel-dienst kunnen aanbieden, “maar ze wilden zo snel mogelijk live”, zegt Leemhuis. “Toen hebben wij een widget gebouwd die zij aanroepen op hun platform voor counter party risk intelligence. Dat is hun paradepaardje op het gebied van data-analyse”.
Omzet
Het businessmodel van Owlin (een maandelijkse fee) rust op twee variabelen: hoe groot het portfolio is van bedrijven en hoeveel gebruikers toegang hebben tot Owlin. Met in totaal 50 bedrijven als klant zit Owlin nu op een omzet van ‘enkele miljoenen’ euro’s omzet per jaar, en groeide de afgelopen jaren telkens zo’n 140 procent.
Owlin werd zelf gebeld door Fitch, zegt Leemhuis, maar daar ging wel een hoop “goede pr” in de VS aan vooraf, op sites als TechCrunch en Business Insider. “Dat zorgde ervoor dat we makkelijk vindbaar waren en mensen ons zagen als geloofwaardig.”
Filosofie
Owlin lijkt op het eerste gezicht een voor de hand liggende prooi voor grote financiële instellingen. Maar wat de dienst goed tot zijn recht laat komen als zelfstandig bedrijf is “een best wel uitgesproken filosofie”, zegt Leemhuis. “Omdat veel klanten onder toezicht staan is het belangrijk dat de modellen die je gebruikt explainable en transparant zijn. Hoe kom je tot een conclusie? Als je dat intern doet, en je kan het vervolgens niet uitleggen aan je management of de toezichthouder, dan heb je een probleem.”
Owls in het kantoor van Owlin in Amsterdam
In de VS beleefde Owlin volgens Leemhuis een ‘zachte landing’, via de Amerikaanse vestigingen van klanten zoals ING en KPMG. De Owlin-ceo vertoeft nu meerdere keren per jaar in de VS, waar het hem opvalt hoe makkelijk het is om – vergeleken met Nederland – ook met hooggeplaatste bestuurders aan tafel te komen. “Nederlanders plannen hun agenda voller. Amerikanen hebben meestal wel een half uurtje om een eerste oordeel te vellen. Ze willen vooral zorgen dat ze kansen niet missen.”
Inmiddels is de helft van de omzet van de Sprout Challenger (2017) afkomstig uit de VS, en dat aandeel groeit volgens Leemhuis snel. “Er is een groot verschil met de Nederlandse markt. Als je in Amerika binnenkomt, en ze geloven in je product, dan telt alleen nog maar: hoe snel kun je leveren? Het is veel meer doorpakken, in Nederland is het meer polderen, met commissies en managementlagen.”
Fractie
We hebben nog maar een fractie behaald van waar we naartoe willen
Na de New York en Amsterdam wil Owlin ook andere financiële centra veroveren, zoals Londen en Singapore. De dienst laat zijn algoritmes sinds kort ook los op interne data en research (zoals pdf’s) van klanten. “We hebben nog maar een fractie behaald van waar we naartoe willen”, zegt Leemhuis. “Er zijn nog heel veel databronnen die we aan kunnen boren. We willen de marktleider worden op het gebied van alternative data. Dat kan publiek beschikbare gegevens zijn, of we betalen er zelf voor, als onderdeel van onze businesscase.”
Oprichters
Owlin knokte zich de afgelopen jaren door een paar heftige periodes. Zoals het uitstappen van oprichters Richard Kraayenhagen en Bas van Ooyen. Leemhuis: “Toen we serieus begonnen te groeien, kwamen we erachter dat de eigenschappen die je in het begin nodig hebt als founder je bij verdere groei in de weg kunnen staan. Zij zijn onwijs creatief en kunnen snel iets in elkaar hacken. Maar dat is wat anders dan het naleven van een SLA (Service Level Agreement, red), met beloften over hoe snel je problemen oplost en dat er bijna geen bugs in je software mogen zitten. We zijn op een hele goede manier uit elkaar gegaan.”
Failliete investeerder
Een groter drama was een opmerkelijke affaire met een investeerder die zijn beloften niet kon nakomen (en in 2015 failliet ging). Geldschieter Noro beloofde in 2012 een investering van 200.000 euro, maar bleek meer geld te hebben toegezegd dan het zelf kon aanboren.
“Na lang trekken” wist Owlin nog anderhalve ton binnen te slepen. Extra zuur is dat het bedrijf de investeerder vervolgens moest uitkopen. Leemhuis: “Als er meerdere ‘slapende’ aandeelhouders zijn, dan willen mensen niet doorinvesteren of je bedrijf overnemen.”
Bootstrappen
We weten nu wat doorzetten is
Die pijnlijke zaak droeg ertoe bij dat Owlin sindsdien een gebootstrapt bedrijf is, en volgens Leemhuis nu ook “tegen een stootje kan”. “We weten nu wat doorzetten is. Ondanks al dat gezeur zijn we toch door blijven gaan. Zoiets maak je met je hele team mee, dat schept een band.”
“Nu zijn we inmiddels al 5 jaar lang winstgevend en keihard aan het groeien. Ik zie veel bedrijven die vooral veel geld willen ophalen. Maar uiteindelijk gaat het er wel om of je een businessmodel hebt. Als je veel geld hebt, maakt je dat misschien ook wel lui.”
Of Owlin ooit nog met investeerder in zee zou gaan? “Het zou kunnen dat we ergens volgend jaar kapitaal zullen ophalen. Maar we zullen die investeerder wel zorgvuldig kiezen.”
