In samenwerking met 7 Ditches TV
Van der Lee bedacht haar bedrijf tijdens haar studie bestuurskunde aan de Universiteit van Amsterdam, die zij bekostigde met een bijbaantje in een Frans restaurant in de Jordaan. Op een dag scheurde een kok, vlak voor etenstijd, uit zijn broek. “Hij smeet ‘m op de grond, ik raapte ‘m op en ik had zoiets van ‘wat een oudbollig broekje, dat moet leuker kunnen’.”
Met de kennis van een stage bij een jeansbedrijf liet Van der Lee bij in België een nieuw soort broek voor chefs maken, met klassieke bakkersbroekstof van de Albert Cuijp-markt, maar dan in jeans-model. “Ik dacht, ik maak mijn studie af, zoek een baan, en dan heb ik er een leuk handeltje in de avonduren bij. Maar die baan heb ik uiteindelijk nooit meer gezocht.” Gewapend met een Gouden Gids – internet was er nog niet – liep Van der Lee de deur plat bij winkels, restaurants, wasserijen en groothandels.
‘Chaud devant’ is een kreet uit de Franse keuken die zoiets betekent als ‘Opzij! Ik heb ik iets heets in m’n handen’.
Aanzien
Dat avontuur groeide naar een bedrijf met inmiddels 35 medewerkers en voor volgend jaar een omzetdoel van 10 miljoen euro. Chaud Devant lifte mee op de stijgende status van koks, die nu letterlijk gezien mogen worden. “Vroeger waren ze opgesloten in kleine keukens, en bepaalde de eigenaar het restaurant. Nu is het de chef die het restaurant bepaalt. Die moet er dus ook goed uitzien.”
De productie vindt deels plaats in een sociale werkplaats in Amsterdam. Van der Lee nam die werkplaats over nadat de gemeente de subsidiekraan dichtdraaide. Daardoor is de productie in die sociale werkplaats duurder dan in de fabriek in Macedonië die Chaud Devant ook benut. “Het is prachtig om te zien hoe die mensen met zo veel plezier, elke dag weer, diezelfde sloofjes en schortjes maken. Ik kan het niet over m’n hart verkrijgen om dat van ze af te nemen.”
Zo maakt Chaud Devant van kokskleding een modemerk:
