Overal in West-Europa hebben mannen gemiddeld meer overgewicht dan vrouwen. Behalve in Nederland. Alleen bij ons zijn vrouwen relatief zwaarder, blijkt uit onderzoek van het Nationale Instituut voor Demografische Studies in Parijs.
Opmerkelijk? Niet voor wie de verhoudingen in Nederland kent. Nederlandse vrouwen nemen er over het algemeen hun gemak van. Ze gingen de afgelopen decennia massaal buitenshuis werken, maar namen dan wel even massaal (kleine) deeltijdbanen. Tegelijkertijd houden Nederlandse vrouwen hun fulltime werkende mannen thuis stevig onder de plank. Nergens in Europa steken mannen zoveel tijd in huishoudelijke en gezinstaken als in Nederland. Mijn conclusie: er bestaat waarschijnlijk een verband tussen de extra kilo's die ze meedragen en de mindere doses energie die Nederlandse vrouwen aan werk en thuisfront besteden.
Bleef het daar maar bij. Helaas wordt er door en namens Nederlandse vrouwen ook veel gemopperd. Over oneerlijke verdeling van zorg- en gezinstaken. Over gebrekkige en dure kinderopvang. Over ongelijke beloning. En over het ‘het mannenkartel' dat de doorstroom van vrouwen naar hogere echelons in bedrijven en instellingen zou blokkeren.
Pathetisch, al dit geweeklaag. Want, zoals gezegd, Nederlandse mannen sloven zich thuis flink uit. Of dachten de dames dat ze met een Fransman, Italiaan of Spanjaard beteraf waren? Bovendien vinden vrouwen het doorgaans best dat manlief hoofdkostwinner is, al was het maar omdat ze zichzelf beschouwen als betere opvoeders van de kinderen. Vaak gehoord is de – meestal valse – stelling dat de vrouw gewoon niet werkt omdat ‘bijna alles wat ik verdien naar de kinderopvang gaat'. Verbloemd wordt daarmee dat die situatie altijd slechts tijdelijk is en dat ook minder lucratief werk een investering kan zijn in je verdere loopbaan.
Vrouwen krijgen inderdaad minder betaald dan mannen. Maar dat komt vooral doordat ze stoppen met werken als ze moeder worden, en dus niet profiteren van automatisch stijgende loonschalen. Vrouwen werken bovendien massaal in sectoren met relatief lage salarissen, zoals onderwijs en zorg. Ze zijn vanwege hun deeltijdwens minder beschikbaar, bouwen minder ervaring op. Is het gek dat vrouwen minder vaak promotie maken?
Het geklaag over discriminatie en de pleidooien voor wettelijke vrouwenquota in de hoogste managementlagen miskennen het ware probleem: Nederlandse vrouwen – ook de hoogopgeleiden – etaleren een schrijnend gebrek aan ambitie. Legio bedrijven zouden dolgraag meer vrouwen benoemen op belangrijke posten, maar ze weten niet waar ze die vandaan moeten halen. Vraag maar aan het Sociaal en Cultureel Planbureau: een groot deel van de vrouwen voelt gewoon niet de behoefte en/of de noodzaak om carrière te maken.
Legendarisch is het voorbeeld van ING. Dat bedrijf zag enkele jaren terug acht vrouwen ontslag nemen die als high potentials waren bestempeld. Dat deden die vrouwen naar eigen zeggen niet omdat ze achtergesteld werden, te weinig betaald kregen of werk en gezin niet konden combineren. Nee, ze wilden gewoon een andere ‘leuke' en minder veeleisende baan. Niet alleen voor de samenleving en de economie is het jammer dat zoveel Nederlandse vrouwen hun talenten onbenut laten. Voor hun eigen gezondheid kan een beetje afvallen ook geen kwaad.
Hans Crooijmans is een in bedrijfseconomie gespecialiseerde journalist en columnist. Hij werkt vanuit Moskou. Alle columns van Hans Crooijmans vindt u in het speciale online overzicht.
