Je kent vast de regel: als één schaap over de dam is, volgen er meer. Het is immers niet zo makkelijk om je comfortzone te verlaten. Podiumauteur Mariken van de Loo vertelt hoe je uit je comfortzone stapt.
Het verlaten van je comfortzone vraagt moed en zelfvertrouwen. De een heeft dat zo bij elkaar geraapt uit vorige ervaringen en weet dat het hem veel op gaat leveren. De ander blijft maar twijfelen en draaikonten of het wel zo’n verstandig plan is. Eerdere ervaringen op andere vlakken zijn daarbij dan niet genoeg. Hij heeft meer ‘social proof’ nodig van anderen die de sprong hebben gewaagd en weer op het droge zijn gekomen, alvorens hij voor die specifieke reden uit zijn warme veilige nestje komt.
Bell-curve
Dit fenomeen is samengevat in de Bell-curve. Het is eigenlijk een instrument dat vooral gebruikt wordt in de marketing. Welke merken zijn de trendzetters, wie volgen snel en welke merken komen pas op de markt als het bewezen is financieel een succes te zijn. Als de laatste groep inspringt is er sprake van massa-markt en wordt er geconcurreerd op prijs. De beginnelingen maken de hoge investeringen, maar verdienen ook het meeste omdat ze nog vaak alleenheerser zijn op de markt. De laatkomers hopen nog een graantje mee te pikken, dat soms lukt.
Het geldt niet alleen voor de bedrijven, ook de koper doorloopt deze curve. Je hebt de durvers die het product kopen alvorens bewezen is dat het een goed product is, maar zij geloven er in. Al snel worden ze gevolgd door de ‘early adaptors’. Door vaak veel media-aandacht en super enthousiaste berichten van de eerste gebruikers, wordt het overgrote deel van de consumenten wakker geschud en zullen het product ook aanschaffen. Sommige komen dan van de koude kermis thuis omdat het product al is uitverkocht. Het laatste restje consumenten zullen nooit overgaan tot aankoop omdat ze de gok niet aandurven of met het excuus komen dat ‘iedereen’ al zoiets heeft.
Drempel wordt steeds hoger
Het zien en ruiken van kansen en mogelijkheden wordt door vaak maar een select groepje mensen direct aangegrepen. Kortom, je verkeerd in goed gezelschap van diegene die nog even de kat uit de boom kijken. Wanneer je dat te lang doet, zijn er al zoveel kapers op de kust dat het dringen is als jij eindelijk besluit ook de veilige haven te verlaten. Kortom, het is niet erg dat je wacht tot de eersten de kastanjes uit het vuur hebben gehaald, maar als je te lang wacht, is de mooie oogst die in het vooruitzicht lag al lang opgegeten door anderen.
Met zo’n ervaring op zak, neem je je wellicht voor het de volgende keer anders aan te pakken. Het tegenovergestelde is echter waar. De drempel wordt namelijk alleen maar groter. Je hebt nog meer twijfels en nog meer excuses verzonnen. En het resultaat? Nog jaloerser op diegene die wel het initiatief hebben genomen. En zijn zij dan zo anders als jij? Nee, ze hebben alleen iets meer zekerheidsbagage achtergelaten. En met minder ballast hoef je minder te zwoegen om te komen waar je wilt zijn.
Wachten op sense of urgency
Je hebt een duidelijke drive nodig om die ballast van onzekerheid achter je te laten. Als je namelijk 100 procent zeker weet waarom je iets graag wilt, dan weegt dit zwaarder dan de onzekerheidsfactor. Zolang de balans andersom is, zal de situatie niet snel veranderen. Dan kun je het voor jezelf goed praten dat je het niet zo nodig hebt, of je wacht op de ‘sense of urgency’ alvorens je in beweging komt.
Een voorbeeld: Stel je hebt het niet zo naar je zin in je werk en je wilt of durft je leidinggevende daarover niet aan te spreken. Dan kun je wachten accepteren dat werken niet zo leuk is, maar als je ineens ontslagen wordt of er komt een positie vrij die je altijd ambieerde, dan is de sprong ineens heel groot. Het wil niet zeggen dat je dan niet bereikt wat je wilt bereiken. Maar wel dat jij de zogenaamde ‘schop onder je kont’ gewoon nodig hebt en je ‘nu eenmaal’ een laatbloeier bent.
Vooroplopen
Stel jezelf de vraag hoe het zou voelen als je veel eerder bereikt wat je eigenlijk ambieert of nastreeft. Als je veel eerder dat succes behaalt, dat geluk ervaart of die ambitie waarmaakt. Dat voelt toch super? Het is als een narcis die als eerste aan de wereld mag laten zien wat het voorjaar in huis heeft aan schoonheid, zonder dat de concurrerende bloemen hem overschaduwen. Dat moet toch een geweldig gevoel zijn?
Eerdere bijdragen:
Over de auteur:
Dit Podiumartikel is geschreven door Mariken van de Loo, de drijvende kracht achter L’eau’Z.
