Als spreker ben ik voortdurend onderweg. Zoals in het boek van Jack Kerouac, maar dan zeker zonder drank en drugs. En veel minder spannend. Mijn tijd bestaat vooral uit wachten: in groezelige taxi’s, met een slappe koffie in een vliegveldbar, in ellendige rijen, op de stoelenrijen bij de gate, in overvolle vliegtuigen.
Kantelpunt
New Yorkse taxichauffeurs eisten eerder dit jaar een verbod op autonoom rijdende auto’s. Voor de komende 50 jaar. Sign of the times. Ik predik al een poos dat het niet gaat over technologie, maar over hoe die technologie de mens en de samenleving laat kantelen. Niet top down, maar bottom up. Ik zie aanwezigen op mijn presentaties vaak ‘jaja, dat zal wel’ denken en gezellig verdergaan met hun leven.
Net als in auto’s is de sterkste schakel tegelijkertijd de zwakste: de mens. De mens is verstrooid, afgeleid. De mens ziet veranderingen niet. Tot ze zo groot zijn dat ze niet langer te negeren zijn. Kantelmomenten herken je aan de tijdelijke chaos die er inherent mee verbonden is. De sluipende verandering wordt plots te duidelijk om te ontkennen. De oude orde die in wetten, procedures en diepgewortelde gewoontes vastligt, wordt aangevreten door de nieuwe orde, die nog geen wetten kent en die vloeibaar is. Dat leidt tot chaos en strijd. Tot stuurloosheid. Dat taxibedrijven zich zo heftig verzetten tegen zelfrijdende auto’s is niet alleen begrijpelijk, het is vooral een teken: niet alleen de mobiliteit gaat veranderen. De samenleving verandert.
Autonoom rijdende auto’s gaan helemaal niet over mobiliteit. Het probleem en de oplossing is tijd
Geen geld, maar tijd
Velen begrijpen de kern van de zaak niet. Autonoom rijdende auto’s gaan helemaal niet over mobiliteit. Het probleem (en de oplossing) is tijd. Ik betaal bedrijven die me van A naar B brengen niet met geld maar met tijd. Niet mobiliteit, maar mobili-tijd. Hoeveel tijd ga ik vandaag verknoeien? Te veel. En hoeveel van mijn tijd wordt verrijkt met een wow-gevoel dat een brede glimlach op mijn gelaat tekent? Ik vrees weinig. Vervoersmaatschappijen verkopen het verkeerde product. Ze denken dat ze mobiliteit verkopen. Zodra ze beseffen dat ik hen betaal in tijd – meer bepaald om die niet te verknoeien en zo aangenaam mogelijk te maken – treden ze toe tot de Nieuwe Wereld.
Een auto brengt me van A naar B. Als ik dat kan doen in een auto-mobiel komt de tijd vrij die ik nu aan het stuur moet zitten. Die vrije tijd kan ik precies besteden zoals ik dat wil. Muziek, een film, slapen, werken: het staat me vrij te kiezen. Dat is heel erg disruptief voor taxi’s. Voor openbaar vervoer. Maar ook voor de automotive sector. Als de auto autonoom wordt en dus een app op mijn mobieltje, dan hoef ik er geen meer te kopen. Waarom zou ik tijd opofferen om geld te verdienen om een veel te duur ding te komen waarin ik tijd verspil om door de files heen zelf van A naar B te reizen? Die app is er al. De meesten van ons gebruiken die al. Die app heet Uber. Uber is klaar voor de consument na het kantelmoment. Die vraag is: is jouw bedrijf voorbereid op die Day After Tomorrow?
