De eerste keer dat ik een presentatie moest geven was ik een emotioneel wrak. Sowieso maakte ik het mezelf vrij lastig, omdat ik namens Prezi een presentatie moest geven óver presentaties aan een zaal vol marketing professionals. No pressure at all.
Van tevoren dacht ik vooral aan wat er allemaal mis kon gaan. Een half uur voordat ik het podium op moest, zei ik tegen mezelf dat ik me niet goed genoeg had voorbereid. Ik kreeg een gortdroge mond, mijn tandvlees plakte tegen mijn tanden, maar ik was te zenuwachtig om een slok water te nemen op het podium. Na afloop besefte ik: als ik op een gezonde manier met dit werk door wil gaan, dan moet er iets veranderen. Ik ontdekte, mede dankzij de vele sprekers die ik tegenkom, dat er ontzettend veel tips zijn om je presentatie voor te bereiden en je zenuwen onder controle te houden.
De drie lessen waar ik het meeste aan heb gehad deel ik hier graag met je:
1. Oefenen, oefenen, oefenen….met de tv aan
Dat je een pitch of presentatie goed moet voorbereiden is logisch. Maar wanneer weet je of je echt klaar bent voor de strijd? De dag voor mijn presentatie breng ik uren alleen door op mijn kantoor of hotelkamer om mijn verhaal te oefenen. Ik schrijf altijd een script, zelfs voor een praatje van een kwartier, maar wijk daar expres van af in mijn voorbereiding.
Als ik het verhaal vaak genoeg heb geoefend en het gevoel heb dat ik het in de vingers heb, test ik mezelf door de televisie hard aan te zetten. Als ik me dan nog steeds op mijn verhaal kan concentreren, weet ik dat ik op het podium gemakkelijk de draad kan oppakken op het moment dat ik afgeleid raak.
2. Spreek jezelf positief toe
De tweede les komt uit dit interview met Simon Sinek. Hij vertelt hoe hij omgaat met spanning wanneer hij onder grote druk moet presteren. Als je bang, nerveus of super enthousiast bent, gaat je lijf daar ongeveer op dezelfde manier meer om: je hartslag gaat omhoog, je voelt de adrenaline door je lichaam razen en je krijgt het warm of juist koud. Wanneer je gaat spreken voor publiek, zal je lichaam daar ook op reageren.
De truc is om het niet te interpreteren als angst, maar als enthousiasme
De truc is om dit niet te interpreteren als angst of nervositeit, maar als enthousiasme of opwinding. Voordat ik het podium oploop, vertel ik mezelf bijvoorbeeld: ‘Wat tof dat ik dit mag doen, wat een geweldige kans.’ Toen ik met deze positive reinforcement-strategie begon, werkte het niet direct. Nu ik het vaker heb uitgeprobeerd merk ik dat het me daadwerkelijk uit een negatieve gedachtenspiraal trekt, waardoor ik me minder nerveus ga voelen.
3. Er mag best iets misgaan
Inmiddels heb ik veel ervaring met spreken voor een relatief groot publiek. Toch gaat er nog steeds weleens iets mis. Zo opende ik afgelopen zomer een marketingconferentie in Amsterdam. Een onderdeel van mijn presentatie was een demo van een app via mijn mobiel, op een groot scherm. Ik was extreem goed voorbereid en had zelfs alle notificaties op mijn telefoon uitgezet, zodat er geen gênante privéberichten op het scherm zouden verschijnen. Op het moment dat ik tegen mijn publiek zei: ‘Ik laat het jullie zien in de app’, realiseerde ik me dat ik het kabeltje om mijn mobiel aan de laptop te koppelen, was vergeten. Paniek!
Ik rende van het podium af om het kabeltje alsnog te halen. Ik was misschien 15 seconden weg, maar toen ik terugkwam voelde ik me heel erg gestrest. Ik had weer die droge mond en ik zweette aan alle kanten. Maar omdat ik nu wél veel ervaring had, bedacht ik: oké, haal een paar keer diep adem, dit is niet erg, het publiek vergeeft het me, ik neem nog een slok water en ga door. En zo zakte de spanning en volbracht ik mijn presentatie zonder verdere problemen. Mijn laatste les is dus: het gaat niet om wát er misgaat, maar om hoe je daar vervolgens mee omgaat.
