Irina Tziamali

Wie: Irina Tziamali

Wat: oprichter Inclusive Minds

Wapenfeit: begeleidt bedrijven en overheidsorganisaties richting een inclusieve werkcultuur

Ze ziet het keer op keer gebeuren: jonge, talentvolle vrouwen die twijfelen aan hun plek in de kamer. Vrouwen die hun woorden zorgvuldig afwegen, hun lichaamstaal aanpassen, hun ambities temperen. Niet omdat ze minder kunnen, maar omdat ze geleerd hebben niet ‘te veel’ te zijn. ‘Het zijn geen incidenten’, zegt Irina Tziamali. ‘Het is een patroon.’

Als voormalig militair officier en nu eigenaar van adviesbureau Inclusive Minds, beweegt Tziamali zich op het snijvlak van leiderschap, inclusie en maatschappelijke impact. Ze weet hoe het is om te navigeren in structuren die niet voor jou ontworpen zijn. En ze besloot: ik ga die structuren veranderen.

Inclusive Minds

Met Inclusive Minds begeleidt ze bedrijven en overheidsorganisaties richting een inclusieve werkcultuur, met bijzondere aandacht voor vrouwelijk talent. Niet met losse workshops of inspirerende slogans, maar met diepgaande programma’s: inclusiescans, leiderschapstrainingen en interventies die niet alleen bewustzijn creëren, maar gericht zijn op het veranderen van gedrag en systemen.

‘Ik bouw bewust bruggen tussen de wereld van beleid en de beleving op de werkvloer’, zegt ze. ‘Te vaak denken organisaties dat een inclusief beleid genoeg is, terwijl het in de praktijk nog kraakt en schuurt. Juist in dat ongemak zit beweging.’

In haar werk ontmoet ze organisaties die ‘iets met inclusie’ willen doen, totdat het begint te wringen. Ze spreekt vrouwen die zichzelf kleiner houden omdat ze zijn opgegroeid in een cultuur die hen niet als uitgangspunt neemt, maar als uitzondering. ‘Binnen zowel de politiek als het bedrijfsleven zie ik hoe vrouwen leren functioneren naar een mannelijke norm. Dat raakt me — omdat het niet zo hoeft te zijn.’

Te vrouwelijk

De oud-luchtmachtofficier diversiteit en inclusie put uit eigen ervaring. ‘Als je je te vrouwelijk gedraagt, word je daarop aangesproken’, zei ze eerder in gesprek met Human over haar tijd bij de krijgsmacht. Hoewel Defensie in 2030 voor dertig procent uit vrouwen wil bestaan, worden vrouwen er eerder als een last gezien dan een toevoeging, is haar ervaring. In de Human-aflevering leest Tziamali tips voor een vrouwelijke kapitein uit haar eerste notitieboekje. Op nummer twee staat: ‘geen provocerend ondergoed dragen’.

Wat haar drijft, is het besef dat we vrouwen niet alleen moeten versterken, maar ook de norm moeten bevragen waaraan zij zich al te vaak moeten aanpassen. ‘Wat me de laatste jaren steeds meer raakt, is hoe diep die ongelijkheid verankerd zit in ons denken. Van de manier waarop we gezondheid benaderen tot hoe we prestaties meten. Het systeem is ontworpen rond een lineaire, mannelijke standaard. Vrouwen worden vaak gezien als een ‘variant’ daarop: gevoeliger, ingewikkelder, hormonaal instabiel. Niet als volwaardige maatstaf, maar als ‘de ander’.’

Publieke arena

Naast haar werk binnen organisaties, is Irina actief in de publieke arena. Binnen de alliantie Politica coördineerde ze campagnes om jonge vrouwen te begeleiden richting politieke participatie — met mentoring, debattraining en zichtbaarheid in de media. Want wie meedoet, moet ook worden gezien.

Tziamali gelooft niet in half werk. ‘Inclusie is geen project. Het is een fundamentele verschuiving in hoe we kijken, luisteren en waarderen.’ En die verschuiving begint precies op de grens waar systeem en leefwereld elkaar ontmoeten. ‘En iemand besluit niet langer te passen, maar te leiden.’