Edson Hato

In instituties en de harde corporate wereld de menselijkheid terugbrengen, dat is Edson Hato’s (1970) ultieme doel. Hij is eigenaar van hr-bureau Likeminds en vanuit een stevig corporate trackrecord – zoals PwC, Philip Morris en ING – maakt hij impactvolle hr-strategieën en jaagt hij bedrijfstransformaties aan.

‘Daar waar ik beslissingsbevoegdheid heb, stuur ik continu op diversiteit en inclusie. Kan ik alleen invloed uitoefenen? Dan zorg ik dat er ruimte komt voor andere perspectieven. En daar waar flagrant racisme zich voordoet, roep ik dit uit volle borst en vergroot ‘t uit.’

Ken je historie

In zijn missie wordt Hato gedreven vanuit zijn achtergrond: hij groeide op in Curaçao, is openlijk gay en een bekende lhbti-spokesman, onder andere als voorzitter van de Corporate Queer-adviesraad. Wat hij zelf onder D&I verstaat?

Vooral wat het niet is, maakt veel duidelijk, benadrukt hij: ‘Een organisatie kan nooit écht inclusief en divers zijn als je je geen rekenschap geeft van je eigen rol in de ongelijkheid en uitsluiting in onze samenleving.’ Zijn dringende advies is dan ook: ken je historie als organisatie, weet het verschil tussen segregatie, assimilatie en gelijkwaardigheid.

Praat met ons

Volgens Hato kun je namelijk nog zo hard je best doen, zonder vrouwen, lhbti’ers, bruine en zwarte collega’s op machtsposities kun je geen werk maken van exclusie en non-diverse samenstellingen. ‘Neem daarom eerst je verantwoordelijkheid,’ adviseert hij.

‘Voor je rol in de geschiedenis rond uitsluiting bijvoorbeeld in slavernijhandel, voor uitsluiting van vrouwen en lhbti-personen. En stop met praten óver ons, maar ga in gesprek mét ons. Benoem meer dan één vrouw, lhbti’ers en collega’s van kleur op posities die ertoe doen. Geloof me, dan zullen er andere, betere dingen gebeuren in Nederland.’ En, uiteraard, ook zijn eigen team met delivery partners vormt een kleurrijke afspiegeling van onze maatschappij.

Grote voorbeelden

In zijn werk laat Hato zich inspireren door ‘de grote voorbeelden der aarde’. Schrijfster Maya Angelou, Nelson Mandela, Sylvana Simons (‘Ik heb nog nooit zo’n sterke vrouw ontmoet’) en Maria Liberia Peters, voormalig premier van de Nederlandse Antillen en daarmee de eerste vrouwelijke, zwarte premier van het Koninkrijk der Nederlanden.

Toch heeft hij ook veel gehad aan ‘gewone’ mensen die ongewone dingen durfden. ‘Blanke heteromannen die zich bewust waren van hun privilege, omdat ze zelf een partner van kleur hebben en de worsteling elke dag meemaakten. Of machtige vrouwen die in het paternalistische bolwerk ruimte creëerden voor andersdenkenden.’