Het gebeurde allemaal in een paar minuten: van in jas aan de welkomstbalie tot in boxershort in de wachtruimte. Geen voorbereidingen en de instructies van de Engelssprekende begeleider zijn minimaal. Niet helemaal wat je verwacht als je weet wat ik ga doen: drie minuten doorbrengen in een koelcel van -110 graden.
Bij binnenkomst moet ik op een iPad zo’n twintig vragen beantwoorden. Ben ik ziek of zwanger, gebruik ik medicijnen, heb ik koorts? Ondertussen wordt mijn bloeddruk gemeten. Alles is goed, dus ik mag door. Van de begeleidster krijg ik witte sportsokken met gaten, sloffen, een band die ik om mijn oren moet knopen en een mondkapje zoals de tandarts heeft.
Het is eigenlijk één koelcel, opgedeeld in drie temperatuurzones, die zijn verbonden met stevige deuren die ik zelf open en vooral dicht moet doen. De begeleidster kijkt via het raam mee en gaat me via een microfoon en een speaker die binnen hangt, aanwijzingen geven.
Hype in wording
Ik ben klaar voor mijn eerste cryotherapie. De website belooft mij een mooiere huid, betere weerstand, beter slaapritme, hogere stressbestendigheid, snellere stofwisseling en spierherstel na het sporten. Ik heb die ochtend zwaar gesport, dus zeker dat laatste komt goed uit. Maar bovenal: het zal mijn lichaam en geest in drie minuten nieuwe energie te geven. Een ideale boost om tot betere werkprestaties te komen.
Wie cryo helemaal heeft gemist: het is een hype in wording. Christiano Ronaldo en Kobe Bryant zweren erbij. Ook Lindsay Lohan en Daniel Craig zijn fans. Is cryotherapie nieuw? Neuh. Cryotherapie is weinig meer dan een zak diepvrieserwten tegen je geblesseerde elleboog aanhouden. Er worden ook wratten, moedervlekken en pigmentvlekken mee weggehaald. Extreme kou wordt zelfs ingezet bij tumoren. En nu is cryotherapie bezig met een opmars onder de gewone consument.
Koud
Op mijn slofjes stap ik de koelcel in. Ik moet even blijven wachten in de eerste zone. Het is er goed fris. De begeleidster gebaart dat ik door mag lopen naar de tweede zone. In mijn beleving zou ik daar een minuut moeten wachten, maar de begeleidster schalt al snel door de luidspreker. Hoewel onverstaanbaar, is mij duidelijk dat ik verder moet. Dan kom ik in de zone waar het -110 graden is.
Afdeling open deuren: dat is koud. Het zal je misschien verbazen, maar mij verbaasde dat dus. Een sauna van 90 graden is ook niet meteen stikheet. Toch is het anders koud dan wanneer je het ‘gewoon’ koud hebt. Ik ril of bibber niet. Uit mijn mond stijgt meer waterdamp op dan ik ooit heb gezien. Het harde gesuis van de koeling maakt de ruimte er niet aangenamer op.
Eerlijk is eerlijk, ik ben niet helemaal ongetraind. Ik heb de training van Wim Hof gevolgd, de man die bekendstaat als ‘The Iceman’ en uren in een bad ijsblokjes kan zitten. Ik heb twee minuten in zo’n bad gezeten. In de koelcel denk aan wat ik van hem heb geleerd: focussen op mijn ademhaling en denken aan iets warms. Zoals ik sinds enkele jaren elke ochtend doe als ik koud afdouche.
Na twee minuten wordt het zwaarder. Ik ga rustig rondjes lopen. Mijn huid heeft nog nooit zó koud aangevoeld. Normaal gesproken warmt je lichaam je huid wel op. Nu is de kou zo extreem dat mijn huid aanvoelt als een stugge lap leer. Met name mijn borst en rug zijn ijskoud.
Herboren
Na drie minuten moet ik via zone twee en een terug naar buiten. Volgens de begeleidster ben ik herboren. De vraag is: wat is er waar van de claims dat mijn stofwisseling nu sneller gaat, mijn spieren zich sneller herstellen en ik mij beter kan focussen en minder last heb van stress? In het kort: overtuigend wetenschappelijk bewijs is er nog niet echt en de uitkomsten van (kleine) studies zijn wisselend.
Terwijl ik in mijn badjas in een Instagram-interieur sta bij te komen met een kopje gember-citroenthee, benadrukt de begeleidster dat ik mij eerst fit ga voelen. Maar later vandaag kan ik juist moe worden, omdat mijn lichaam deze koud niet is gewend. Ik betrap mezelf erop dat ik buiten mijn jas open heb, terwijl ik die op de heenweg vanwege de koud en wind stevig had dichtgesnoerd. Aan het einde van de middag werk ik mijn bellijstje bij (iet wat ik eigenlijk had uitgesteld tot de volgende dag) en beantwoord ik nog tientallen mails.
Persoonlijk denk ik dat drie minuten extreme kou vooral een mentale boost geeft. Hoewel ik me had voorgenomen de rest van de dag rustig aan te doen, heb ik juist energie om aan het werk te gaan. Ik kan mij iets voorstellen bij effect op minder stress, betere focus en huidaandoeningen. Voor mijn gevoel is de kou te oppervlakkig om écht invloed te hebben op wezenlijke lichamelijke processen. Dat is anders dan bij het ijsbad waar ik in lag, waar de kou genadeloos mijn lichaam introk. Ik slaap die nacht als een blok, maar ik word de volgende ochtend wakker met stevige spierpijn. Mijn spieren zijn allesbehalve hersteld van het trainen van die ochtend ervoor.
