Marjolein Niestadt tekent voor een gesproken column op het MT500-event. Zij gaat in op de hamvraag: Wat is waarde?
'Wat is waarde, het is een héél breed begrip. Dus om erachter te komen wat waarde is, ben ik dichtbij begonnen. Wat is voor mij van waarde? Mijn huis is van waarde, mijn relatie is van waarde. Mijn vrienden zijn van waarde. In het najaar hoop ik moeder te worden. Dat is het allerbelangrijkste. Dat is voor mij van waarde.' 'Maar ook een cirkel verder, vind ik waarde. In de simpele volksbuurt in Haarlem waar ik woon. Het is een mengelmoes, vlakbij een Hema, en dat is ook van waarde. Net als mijn ouders. Mijn stiefvader wordt 92, is hartpatient. Dat maakt elke dag van waarde. Maar ook de duinen nabij, waar ik hardloop zijn van waarde. De hooglanders, de vossen en de herten zijn belangrijk. Dat is ook van waarde.'
Waardeloos
'Ik schrok, want mijn waarden zijn waardeloos. Ik ben dus straks zo’n moeder die thuis wil blijven. Ik blijk een domme muts die haar opleiding en carrière wil laten varen om te zorgen. En die volksbuurt waar ik woon heeft waarde. Maar het is allemaal sociale woningbouw. Dat levert de corporatie niks op. Als je in die wijk waarde wil creëren moet de boel plat en zet je er mooie luxe appartementen voor in de plaats.' 'En mijn moeder? Zij is 64 en zorgt vooral voor mijnvader. Die gooit ook een opleiding weg en kan nog werken. In mijn duinen creëer je waarde als je er een wellness center neer zet. Mijn waarden blijken keer op keer waardeloos. En dat voor een zaal met managers, met beslissers in het bedrijfsleven.
Winst?
'Gaat het u om winst? Gaat het om beter zijn dan de concurrentie? Of is dat dat wat voor mij belangrijk is misschien wel net zo belangrijk voor u? Misschien zijn het voor u ook de dingen dichtbij die het meeste tellen. 'De economie is een grote zorg. We zijn allemaal druk geweest met het najagen van welvaart en economische groei. Decennia zijn we rijker geworden. Rijker, maar niet gelukkiger. En dat is eigenlijk niet gek. Geld maakt een beetje gelukkiger. Vooral als je het niet hebt. Maar als je eenmaal op een niveau zit dat je rond kunt komen en ongeveer evenveel hebt als de mensen om je heen, dan maakt het minder uit. Je bent maar een paar weken blij met die nieuwe, grotere auto. Eigenlijk gaat het om welzijn. Niet om welvaart. Wat als we geluk centraal stellen. Als we ook denken aan de wereld. Hoe kunnen we die iets beter maken? Wat als we de focus even verleggen naar geluk. Even de focus op delen.´
Bijna goed
´Want er gebeuren rare dingen. Pepsi dat zo groot mogelijke bekers cola vol suiker verkoopt en bij de grootste voor cola, veel diabetes. Maar per grote beker, maar een dollar afdraagt aan het Amerikaanse diabetesfonds. Maar ook dichterbij huis. Bij de NS. De reiziger was minder tevreden over de vervoersprestaties dan de top terecht vond. Maar hun oordeel weegt wel mee. De oplossing leek dan om het reizigersoordeel minder mee te laten wegen.´
Waardevolle winst
´Corporate compassion, dat is waardevolle winst voor mens, milieu en maatschappij. En er zijn bedrijven die het goed doen. Supermarkt Attent bijvoorbeeld. Deze Spardochter lukt het niet meer op de buurtsupers in de plattelandsgemeenten open te houden. Nu werken ze met mensen met een beperking. Die hoeven niet naar de dagbesteding, hebben een zinvolle taak, maken het mogelijk de winkels open te houden. Dat is winst voor medewerkers, voor de gemeenschap, en voor Spar. Die hebben omzet die ze anders niet zouden hebben. Maar ook de Hema doet mee met het return to sender initiatief. Of de Nedcar medewerkers die tussen de helpen bij sportclubs, maken zich nuttig en blijven betrokken.´
´Gun uzelf het geluk van een focus op geluk. Wat kunt u bijdragen. De maatschappij is zo complex geworden dat we het soms vergeten waarvoor we het allemaal doen. Ook uw organisatie kan de wereld ietsje mooier maken.´
