Lelijke werknemers worden vaker gepest, met flinke schade tot gevolg. Dan maar alleen schoonheden aannemen?
Het is wellicht een van de laatste taboes op de werkvloer: pesten. Eerder deze maand kondigde de Belgische premier Di Rupo aan dat hij met een pakket aan maatregelen pesten op het werk harder aan wil pakken. Zou hij zelf het mikpunt zijn van hoon en spot van zijn ministersploeg? Het doel van de nieuwe regels is de risicofactoren aan te pakken, voordat de problemen echt uit de klauwen lopen. Een sympatieke gedachte, maar in de praktijk hebben de Belgen er weinig aan, schat ik in.
Lastig te meten
Om een probleem echt aan te kunnen pakken, moet je minstens een duidelijk beeld hebben van de precieze omvang ervan. Volgens een onderzoek door vakbond CNV en de Universiteit Twente zou maar liefst 17 procent van de werknemers in ons land structureel gepest worden. Een andere peiling van begin dit jaar kwam uit op slechts 6 procent. Kortom: iedereen roept wat anders. En de slachtoffers? Die houden zich vanwege het taboe dat op pesten rust vaak stil. De weg is zo vrij voor de meest uiteenlopende schattingen van lui die roepen wat hen het beste uitkomt. Dat pesten op de werkvloer slecht is voor de productiviteit, lijkt me duidelijk. Zeker als het plagen zo de spuigaten uitloopt dat het slachtoffer ziek van ellende thuis komt te zitten. Of denk aan werknemers die zelfmoord plegen vanwege de verziekte sfeer, zoals bij France Telecom gebeurde. Maar bij het schatten van de schade blijft het dus natte vingerwerk.
Meer pesten door recessie
Om een probleem echt aan te kunnen pakken, moet je ook een duidelijk beeld hebben van de oorzaken. In dit geval gaat het dan bijvoorbeeld om externe factoren die invloed hebben op het misdragingen van collega’s. Zou een recessie pesten op het werk in de hand werken? Volgens het Britse Workplace Bullying Institute is het een no brainer. Het instituut stelt dat een recessie zorgt voor meer druk op bedrijven, wat zich vervolgens vertaalt in meer getreiter. Toch ontbreekt overtuigend wetenschappelijk bewijs om deze stelling te onderbouwen. Bovendien: je trekt als manager of premier in je eentje geen complete economie uit het slop, dus wordt het lastig deze oorzaak weg te halen.
De oplossing?
Er rest in mijn ogen nog één andere oplossing om het risico op wrede pesterijen op de werkvloer verkleinen: neem alleen maar mooie mensen aan. Uit een recent onderzoek blijkt namelijk dat lelijke mensen vaker het pispaaltje zijn dan knapperds. Dit heeft te maken met het feit dat mensen – terecht of onterecht – aantrekkelijke personen makkelijker allerlei positieve eigenschappen toedichten, zoals eerlijkheid, intelligentie en betrouwbaarheid. Vanuit dit oogpunt is het niet vreemd dat de economen Biddle en Hamermesh aantoonden dat mooie mensen succesvoller zijn op de arbeidsmarkt: lelijke eendjes worden aantoonbaar vaker gepest. Ik denk alleen niet dat de Belgische premier Di Rupo mijn suggestie ter harte neemt in zijn strijd tegen het pesten. Hij heeft zijn looks immers niet mee.
Meer over de rafelranden van economie?
-
Waarom recessie wantrouwen aanjaagt
-
Pas op voor luxe, het leidt tot sjoemelen
-
Alle bijdragen van Eline Ronner
