Geen producten in de winkelwagen.
Er is het afgelopen jaar veel gezegd en geschreven over vrouwelijke leiders die hun landen beter door de coronacrisis hebben geleid dan mannen. De doortastendheid van bijvoorbeeld de Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Ardern of bondskanselier Angela Merkel is voor veel leiders tijdens de afgelopen crisismaanden een voorbeeld geweest.
Het zou weleens mogelijk kunnen zijn dat deze voorbeelden het vertrouwen van vrouwelijke leiders een flinke boost heeft gegeven. Zo bleek uit de Worldcom Confidence Index (WCI) die het vertrouwen en de zorgen van leiders onderzoekt dat vrouwelijke leiders meer vertrouwen hebben in hun omgang met deze coronacrisis dan mannen. Opvallend: ten opzichte van het onderzoek een jaar eerder steeg het vertrouwen onder vrouwelijke leiders met 7 procent, terwijl dat bij mannelijke topmanagers juist 7 procent daalde.
Wel of geen betere leider?
De vraag of vrouwelijke leiders daadwerkelijk betere leiders zijn tijdens crises is daarmee niet direct beantwoord. Het zou ook kunnen dat de cultuur in het land ervoor zorgt dat er is gekozen voor een vrouwelijke leider en dat die cultuur ook bijdraagt aan een verstandige corona-aanpak. De Amerikanen Jack Zenger en Joseph Folkman leggen op Harvard Business Review wél de link.
Het tweetal concludeerde eerder al dat vrouwen door hun collega’s als betere leiders werden beoordeeld dan mannen. De gegevens voor deze analyse waren afkomstig uit beoordelingen van meer dan 60.000 leiders (22.603 vrouwen en 40.187 mannen). Tijdens de eerste golf van de coronapandemie volgde een nieuwe analyse om te zien of deze beoordelingen waren veranderd.
Tussen maart en juni van dit jaar werden 454 mannen en 366 vrouwen beoordeeld op hun leiderschapseffectiviteit met behulp van het zogeheten model 360-gradenfeedback. In overeenstemming met de pre-corona analyse ontdekten Zenger en Folkman dat vrouwen significant positiever werden beoordeeld dan mannen.
Grotere kloof
De kloof tussen mannen en vrouwen bij de pandemie is zelfs groter dan eerder gemeten, wat er mogelijk op duidt dat vrouwen in een crisis over het algemeen beter presteren. Elke leider die werd beoordeeld, ontving ook een score voor werknemersbetrokkenheid, op basis van de antwoorden op vragen over hoe tevreden en betrokken ze zich voelden. Het betrokkenheidsniveau van degenen die voor mannelijke leiders werkten (49,2 procent) was iets onder het gemiddelde, maar de betrokkenheidsscores van hen die voor vrouwelijke leiders werkten waren significant hoger (55,2 procent).
‘Medewerkers willen leiders die hun ontwikkeling benadrukken, zelfs in moeilijke tijden’
Om beter te begrijpen wat de oorzaak was van het verschil in betrokkenheidsniveaus, keken de onderzoekers naar de competenties die door medewerkers als belangrijkste werden aangemerkt tijdens de crisis. Vrouwen werden positiever beoordeeld op dertien van de negentien competenties die de algehele effectiviteit van leiderschap bepalen.
Respondenten hechten met name meer belang aan interpersoonlijke vaardigheden, zoals ‘inspireert en motiveert’, ‘communiceert krachtig’, ‘samenwerking en teamwerk’ en ‘het opbouwen van relaties’, waar vrouwen allemaal hoger scoren. Mannen werden positiever beoordeeld op één competentie – technische en professionele expertise – maar het verschil was niet statistisch significant.
Uit de analyse blijkt ook wat werknemers nu waarderen en nodig hebben van leiders. Zo gaven de respondenten aan dat ze leiders willen die zich snel aanpassen en nieuwe vaardigheden leren; die de ontwikkeling van medewerkers benadrukken, zelfs in moeilijke tijden; die eerlijkheid en integriteit tonen; en die gevoelig zijn voor en begrip hebben voor de stress, angst en frustratie die mensen voelen. En dat zijn nu net eigenschappen die vaker door vrouwen worden getoond.
