Vastgoedfondsen leken geen last te hebben van de crisis, nu is het toch mis bij Wereldhave. Hoe ga je dat oplossen, Dirk Anbeek?
Daar zit je dan plots, op de hoogste stoel bij het vastgoedfonds. Nu ben jij ineens de hoogstverantwoordelijke, beste Dirk Anbeek. Ja, je zat er natuurlijk al dicht tegenaan, als hoogste financiële man.
En je wist natuurlijk ook wel dat als de resultaten zó tegenvielen, je collega Hans Pars onmogelijk aan kon blijven als ceo. Maar toen ging het ineens toch snel, hè. Het haalde zelfs de internationale pers.
Teleurstellend
En nu ben jij dus de baas van al die winkelcentra en andere vastgoedprojecten die jullie in Europa en de VS hebben. Je zult het er ongetwijfeld niet om gedaan hebben, die afwaardering van 128 miljoen euro op de Amerikaanse portefeuille en die 37 miljoen die werden afgeboekt op de in 2010 en 2011 aangeschafte Britse winkelcentra, vanwege 'teleurstellende' operationele resultaten.
Nauwelijks last?
Maar het is wel opvallend hoe ineens de reële wereld ook doorklinkt in jullie financiële werkelijkheid. Lang leken die twee welhaast los te staan. Waar de kranten bol stonden van verhalen over leegstaande winkels en kantoren en ingestorte woningbouw, wekten vastgoedbedrijven als het jouwe, maar bijvoorbeeld ook een Corio, de indruk daar nauwelijks last van te hebben. Dat blijkt dus toch een tikkie anders te liggen, begrijpen we nu.
Probleemgevalletje
Dat wordt nog een flinke klus voor je, Dirk, om het bedrijf weer op de rit te krijgen. Want ja, vastgoed, het blijven toch stenen. En de economie moet wel heel erg aantrekken, willen die weer een beetje in trek komen. En dan ben je sinds mei dit jaar ook nog eens commissaris geworden bij Ordina, nog zo'n Nederlands probleemgevalletje. We geven het je te doen. UITGEWINKELD?
De detailhandel piept en kraakt in zijn voegen. Vergrijzing, recessie, de opkomst van e-commerce: het leegstandsmonster krijgt volop de ruimte. Is de retail nog te redden? Eerder in MT concludeerden we dat er maar één uitweg is…
Leuke dingen verzinnen
Dan mogen jullie tegenwoordig leuke dingen verzinnen om internet ook in de ouderwetse bricks-winkels te krijgen, de realiteit blijft dat internet natuurlijk eerder een bedreiging voor jullie vastgoed is dan een kans. En dan wordt zo'n slogan 'Value for Tomorrow' bijna een beetje potsierlijk.
Invliegen
Goed hoor, dat jullie niet langer achterover leunen en actief in de weer gaan om rendement te zoeken. En dat jullie daar zelfs de mensen van Greenhouse Innovation voor invliegen. Maar de analisten maken zich natuurlijk niet helemaal ten onrechte zorgen, als ze stellen dat de afboekingen de wenkbrauwen doen fronzen over de toekomstige waardeontwikkeling.
Je bent een pitbull
Dan mag jij bekend staan als "een redelijke pitbull", zoals analist Stephan van Weeren van effectenhuis Petercam tegen het ANP zei, het zal toch behoorlijk buffelen worden om het vertrouwen terug te winnen. In april schotelde je voorganger Hans Pars de aandeelhouders nog een behoorlijk dividend voor, maar daar is dus nu al van afgezien. Vinden beleggers niet leuk, beste Dirk. Dat moet jij toch ook weten, met je verleden als franchise- en vastgoedman bij Ahold.
Toekomst
Fijn, die plannen om al je Amerikaans vastgoed te verkopen en je te kunnen concentreren op vooral winkelcentra in West-Europa. Maar ook in Amerika staan ze natuurlijk niet meer in de rij. En zeg nou zelf, Európá? Wanneer had je bedacht dat daar de volgende koopgolf los zou barsten?
Geen gouden advies
Ik heb zelf ook niet meteen het gouden advies voor je in handen, beste Dirk. Maar inzetten op Europese shoppers, tja, wat zal ik zeggen, op de een of andere manier lijkt me dat nou niet de grootste groeimarkt die je kunt bedenken. Hoe wil je jouw beleggers van het tegendeel gaan overtuigen?
Barenaked Ladies
Ondertussen denk ik aan de Barenaked Ladies, een Canadese band, die in 'Shopping' vrolijk de uitweg uit elke crisis bezingen. Misschien is dat voor jullie ook wel de beste strategie. Gewoon, lekker dingetjes kopen. Winkelcentrumpje hier, vastgoedcomplexje daar. Schijn je in elk geval kortstondig heel gelukkig van te kunnen worden. Tot de deurwaarder aanbelt natuurlijk…
