‘Zo mevrouw, u heeft een mooie auto!’ Ik sta te tanken bij het pompstation op de hoek van ons industrieterrein. ‘Mevrouw, u heeft wel een heel dikke auto. Hoe komt u hieraan?’, vraagt een onbekende vrachtwagenchauffeur. Ik reageer: ‘Hoe ik aan mijn wagen kom? Gewoon van een oude rijke vent gekregen. Wat had u anders gedacht?’ De chauffeur kijkt me indringend van top tot teen aan en loopt weg.
Golddigger
Vrijdagmiddag, mijn collega loopt ons kantoor binnen. ‘Goh, Kristel heb jij toevallig met een chauffeur gesproken bij het benzinestation op de hoek?’ ‘Ja’, zeg ik. ‘Waarom vraag je dat?’ Mijn collega antwoordt: ‘Die man stond aan onze balie voor het lossen van een container en hij vertelde nogal een bizar verhaal. Hij vroeg een aantal keer van wie die zwarte auto is, geparkeerd voor onze voordeur. Ik wilde er eerst geen antwoord op geven, maar hij bleef aandringen. Hij moest en zou weten van wie die Porsche is.’ Ik vroeg hem: ‘En? Wat heb je gezegd?’ Hij antwoordt: ‘De waarheid, dat die auto van onze directrice is. De chauffeur vond dit nogal vreemd, want hij was deze week een jonge vrouw met lang donker haar op hoge hakken tegengekomen bij de benzinepomp en hij dacht dat ze een prostituee was. Of een golddigger, zo’n jonge vrouw die met een oude kerel getrouwd is voor het geld. Ik heb tegen hem gezegd dat hij zich wel vergist moest hebben en dat de auto echt van jou is.’
Ik moest hard lachen. ‘Ken jij die man dan?’, mompelt mijn collega. Ik antwoord: ‘Stel je achterlijke vragen, dan moet je ook niet verbaasd zijn om een dwaas antwoord terug te krijgen, toch?’ Mijn collega kijkt verward. ‘Nu begrijp ik het helemaal niet meer’, sist hij. Ik leg het hem uit. ‘Heel simpel. Wat zou jij antwoorden op de vraag: ‘’Hoe kom je aan die auto?’’ Maar jij bent een man, dus aan jou vragen ze dat soort idiote dingen niet!’ Hij lijkt het te snappen: ‘Oké, daarom ging de chauffeur helemaal verbouwereerd weg, zich excuserend dat hij zich inderdaad had vergist.’ ‘Haha’, glimlach ik terug. De volgende keer dat die chauffeur een vrouw in een Porsche ziet rijden, zal hij niet meer vragen of ze een dame van lichte zeden is. Hij heeft zijn lesje wel geleerd.’ Hij grapt terug: ‘Ik weet het wel zeker. Je had zijn gezicht moeten zien toen ik zei dat jij de eigenaar van deze zaak bent.’
Vooroordelen
Waarom kunnen vrouwen niet in dure auto’s rijden? Een Marokkaan in een Mercedes is toch ook niet automatisch een crimineel? En de BMW van een jonge gast is niet altijd een verjaardagscadeautje van zijn pa. De jonge kerel kan een succesvolle zakenman zijn of profvoetballer. Toch heerst er een taboe op vrouwen in luxe auto’s. Het aanschaffen van de auto alleen al is problematisch. Autoverkopers hebben geen oog voor de vrouw. Ze staan enkel tegen de echtgenoot te praten over velgen, het brandstofverbruik en het vermogen van de bolide. Bij de aankoop van mijn Porsche zei mijn man daarom ook: ‘Sorry, maar dit is onbeschoft en discriminerend. De wagen gaat het nieuwe speeltje van mevrouw worden. Stel de vragen aan haar.’
Hebben vrouwen geen verstand van auto’s? Flauwekul! Kiest ze een auto enkel omdat de kleur haar bevalt? Dat geloof je toch zelf niet. Vrouwen maken wel degelijk bewuste keuzes bij de aankoop van hun wagen. Enkel mannen doen zich beter voor en bluffen dat ze meer verstand hebben van auto’s dan vrouwen. Dat is het enige verschil.
De verkopers in de garage waar ik vaste klant ben zijn gelukkig wel vrouwvriendelijk. Ik ben een van de jongste klanten en ze zijn zelfs vriendelijker tegen mij dan tegen mijn echtgenoot. Gelukkig bestaan er nog normale, niet vooringenomen autoverkopers, al is dit soort met uitsterven bedreigd. Wel zijn er veel misverstanden rond vrouwen en auto’s: een vrouw kan een dure auto niet zelf betalen, ze is niet in staat de bolide zelf aan te schaffen en ze is zelfs beter af met een kleinere (lees: goedkopere) auto, anders kan ze hem niet parkeren. Zie je twee auto’s op de oprit van een woonhuis staan, dan is de kleinere wagen van mevrouw en de grote bolide van de heer des huizes. Een auto is een teken van status. Mannen stoppen vrouwen nu eenmaal graag in een kleine Mini. Een vorm van machtsvertoon en onderdrukking. Maar dames, dat gebeurt alleen als je dit ook zelf toelaat. Er is niks mis met een flamboyante autosmaak, ook niet als die smaak van een vrouw is.
Het is niet waar dat een kleine Clio de perfecte vrouwenauto is. Vrouwen rijden helemaal niet graag in een kleine auto. Mannen willen altijd in een grotere wagen rijden dan hun vrouw. Het bekende mannelijke haantjesgedrag komt dan naar voren. Kleine auto’s zouden makkelijker te parkeren zijn en praktischer zijn voor een vrouw. Allemaal vagen redenen om goed te praten dat er tegen de vrouw gediscrimineerd wordt. SUV’s zijn vaak standaard voorzien van achteruitrijd-camera’s, automatisch inparkerende auto’s worden meestal gekocht door mannen. Maar er passen volgens mij meer boodschappentassen in die grote auto dan in die mini. Is dat niet juist vrouwvriendelijker? Waar moet je als dame anders al je winkeltassen laten? Geen excuses meer: een vrouw mag ook in een grote auto rijden.
Kristel Groenenboom schreef een boek over vooroordelen tegen vrouwen aan de top: ‘Mag ik meneer Kristel even spreken?’ Je kunt het boek hier bestellen.
