Fugro, een jarenlange beurslieveling, krijgt nu ineens zware klappen. Snelle uitleg is nodig om meer ellende te verhelpen.
Fugro was het afgelopen decennium een soort wonderkind, echt zo'n Hollands bedrijf om trots op te zijn. Het bedrijf (een acroniem van FUnderingstechniek en GROndmechanica, opgericht in 1962) kende een groei die grenst aan het ongelooflijke. Werd in 2004 voor het eerst de omzetsgrens van 1 miljard euro geslecht, in 2011 stopte de omzetteller pas ver voorbij de 2,5 miljard. En dit jaar wordt een omzet van zelfs 2,9 miljard verwacht – en dat in één van de ergste crisisjaren ooit.
Zeeën veroveren
Onder leiding van illustere namen als Gert Jan Kramer en Klaas Wester werd in de afgelopen jaren een wereldpositie opgebouwd. Geen zee of oceaan of Fugro kwam er niet met zijn schepen gegevens verzamelen over de bodem, en ook op land wist Fugro precies te melden wat in de grond zat. De mijnbouw, de bouw, de olie- en gasindustrie, allemaal stonden ze in de rij om de diensten van het bedrijf af te nemen, dat ook nog eens een gunstige (en bovendien zeer actieve) hand van overnames bleek te hebben.
50-jarig bestaan
Ook dit jaar leek het aanvankelijk allemaal nog goed te gaan. Niet alleen werd het 50-jarig bestaan gevierd, ook met de omzet ging het nog steeds crescendo: van 1.175 miljoen eerste helft 2011 naar 1.339 miljoen begin dit jaar, bij een 15 procent hogere winst. Voorwaar, voor een bedrijf dat zijn geld vooral verdient met bodemonderzoek leken de bomen wel tot in de hemel te groeien.
Goed nieuws
Waarom nu dan toch ineens de blues? Dat begon gek genoeg met relatief goed nieuws, in september. Fugro wist toen de Geoscience-divisie te verkopen aan het Franse CGGVeritas, voor een bedrag van 1,2 miljard, waarmee Fugro zich in één klap zou kunnen verlossen van de door de jaren heen opgelopen schulden. Bovendien zouden zo maar twee divisies overblijven, wat zou kunnen zorgen voor de broodnodige focus.
Vertrek topman
Tot zover dan ook eigenlijk weinig aan de hand, totdat in november ineens bekend werd dat de in mei 2011 aangetreden topman Arnold Steenbakker het veld moest ruimen. Paniek brak uit, want Fugro, dat was toch net een van de weinige bedrijven die er keer op keer op slaagde talent uit de eigen gelederen te laten doorstomen, een beetje volgens de Ajax-school? Daar bereikte je toch alleen de top met voldoende zeemijlen in de benen?
Winstalarm
Zeker toen dat plotselinge vertrek ook nog eens gepaard ging met een winstwaarschuwing, zakte de koers van het aandeel snel ineen: ruim 14 procent op 1 dag. Rabobank schrapte de bodemonderzoeker zelfs meteen van zijn favorietenlijstje. Heel even leek er op die 19de november geen houden meer aan. Van wonderkind tot total-loss, het leek even bewaarheid te worden.
Voortbestaan
Best gek overigens, want het winstalarm viel strikt genomen best mee. De omzet stijgt volgens verwachting dit hele jaar gewoon door, het orderboek is ook nog prima gevuld, en als je dan meldt 10 procent minder winst te maken dan eerder verwacht, ach, dan is dat in deze moeilijke economische tijden bepaald geen reden om meteen voor het voortbestaan te vrezen, zou je zeggen.
Uitleggen
Maar dingen tellen natuurlijk wel op. Plots vertrekkende topmannen, in combinatie met een winstwaarschuwing, hoe klein ook, dat vindt niemand erg vertrouwenwekkend. Aan Steenbakkers opvolger Paul van Riel nu de schone taak om het vertrouwen terug te winnen. Dat moet hij ook wel, want de Vereniging van Effectenbezitters heeft inmiddels al een brief op hoge poten opgesteld vol prangende vragen. Van Riel, ook al uit eigen Fugro-gelederen, hoeft die vragen natuurlijk niet te beantwoorden, maar ze zomaar negeren brengt het vertrouwen natuurlijk ook niet snel terug.
Steentje bijdragen
Laat ik daar vandaag dan ook nog maar eens een steentje aan bijdragen. Want beste Paul, het zijn niet alleen de aandeelhouders die graag willen weten hoe het ervoor staat met dit grote stuk Hollands glorie. Ook je 8.000 medewerkers willen natuurlijk weten waar ze aan toe zijn. En wij, gewone burgers, zijn inmiddels ook best benieuwd. We zullen geen informatie claimen, dat kunnen we ook helemaal niet, net zo min als we kunnen stemmen met de voeten – directe klant zijn we immers zelden bij je.
Lichtpuntjes
Zie het meer als een zaak van vertrouwen, beste Paul. In deze barre tijden hebben we erg veel behoefte aan wat economische lichtpuntjes aan de horizon. Gewoon, voor het gezamenlijk moreel. En bij Fugro bleken we jarenlang niet alleen wat puntjes, maar zelfs een baken van licht te kunnen vinden. Help ons daarom, Paul, om dat licht te blijven zien. Geef antwoord op die vragen van de VEB. En liever nog: schets een toekomst waar wij ons aan kunnen optrekken, een toekomst vol VOC-mentaliteit, in de goede zin van het woord, een toekomst van Hollanders die op een vriendelijke manier de zeven zeeën veroveren, en wier kennis en kunde overal welkom is.
Eeuwige groei
Eeuwige groei bestaat niet, ook niet voor een bodemonderzoeker, dat weet ik ook wel. En als je zo snel groeit als jullie de afgelopen jaren gedaan hebben, geen wonder dat het dan ook wel eens even iets minder gaat. Maar wil je om de neergang te stuiten alsjeblieft wel snel van je laten horen, Paul? Dan draai ik ondertussen nog een keer Bottom of The Sea, het sluitstuk van het vorig jaar verschenen album van singer-songwriter Matt Nathanson.
