Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

De route naar de top van Angela Eijlander (SNS Bank): ‘Mijn bijnaam was ‘De draak van Apeldoorn’’

In de serie 'Route naar de top' vragen we topbestuurders naar de weg die ze aflegden – van basisschool tot boardroom. Dit keer Angela Eijlander (38), ceo van SNS Bank: ‘Als ik vragen stelde, deed ik dat niet uit interesse, maar om gaten te schieten in het verhaal van de ander.’

Angela Eijlander leiderschapslessen

Kleuter met regeldrift – Neem minder uit handen, zodat mensen zelf leren

‘Drie jaar was ik, mijn broer Michel zes. We waren op de camping. Van mijn moeder moest hij met andere kindjes optrekken, maar dat vond-ie eng. Ik greep z’n hand, sleepte ‘m mee en zei: dit is mijn broer, hij wil graag met jullie spelen.’

‘Regelen, het zat er al jong in. En ik deed het overal, ook op de kleuterschool. Was het tien uur ‘s ochtends, tijd voor melk en fruit. Een paar meisjes hadden altijd wat langer de tijd nodig, maar voordat ze überhaupt de kans kregen zelf hun pakje drinken te halen, was ik al opgesprongen.’

Route naar de top
In de serie Route naar de top vragen we topbestuurders naar de weg die ze aflegden – van basisschool tot boardroom. Op zoek naar de lessen, blunders en adviezen die hen gevormd hebben. Lees hier alle gesprekken in de reeks »

Uiteindelijk nam de juf me apart. “Je kunt niet altijd helpen, Angela, ze moeten het zelf leren.” Ik doe het vanuit liefde, vanuit zorgzaamheid, maar dat wil niet zeggen dat het altijd goed is. Een les die vorig jaar, als senior manager Financial Services bij Centraal Beheer, hard binnenkwam, een stuk harder dan toen op de kleuterschool.’

Jij regelt zo veel dat we als team niet verder groeien, kreeg ik terug

‘Om mijn team te versterken waren we een jaartraject ingegaan, startende met een nulmeting. Ook ik kreeg een beoordeling. Extreem hoog, een acht of een negen, geloof ik. Trots dat ik was, maar een teamgenoot dacht daar anders over.

“Dit is juist het probleem,” zei hij ineens. “Jij regelt zo veel dat we als team niet verder groeien. Voordat iemand onderuitgaat, heb jij ‘m al opgevangen.” Mijn eerste reactie was korzelig. Nou ja, hoezo ‘een probleem’, met zo’n score? Eenmaal in de auto naar huis, en later die avond op de bank, daalde zijn opmerking pas goed in. Hij had gewoon kei- en keihard gelijk.’

Zaterdaghulp op de markt – Kom altijd voor jezelf op

‘Op zaterdagen golden er bij ons thuis twee wetten: je werkt óf je sport, aan bankhangen doen we niet. Tot mijn tiende was mijn moeder thuis om voor ons te zorgen, maar daarna ging ze aan de slag bij de poelier op de markt, in Apeldoorn.’

‘Elke woensdagmiddag hielp ik haar. Op mijn fietsje naar de markt, dik ingepakt achter de kraam. Vragen: “Wilt u een stukje worst?” en dan in opperste concentratie de plakjes snijden. Het was mijn eerste ervaring met klanten, met klantgerichtheid ook.’

‘Ik kreeg de smaak te pakken en op mijn veertiende, veel te jong natuurlijk, kreeg ik hier mijn eerste zaterdagbaantje. Per uur verdiende ik 7,50 gulden, maar daar zou op mijn vijftiende verandering in komen, beloofde Henk, mijn baas.’

Mijn moeder was onvermurwbaar: jíj wilt meer geld, dus jíj gaat bellen

‘Reikhalzend keek ik uit na de eerste zaterdag na die verjaardag. Thuis haalde ik het geld – handje-contantje kreeg je toen nog – uit mijn broekzak en telde. Hè, ik zou toch een tientje per uur krijgen? De zaterdagen erna: zelfde verhaal. Chagrijnig vroeg ik mijn moeder om Henk te bellen, maar die was onvermurwbaar: jíj wilt meer geld, dus jíj gaat bellen. En dat deed ik. Doodeng vond ik het, mijn stem trilde ervan. “Goed dat je het zegt,” zei hij relaxed. “Doen we het vanaf nu zo.” Was-ie het vergeten, wilde hij me testen? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet: je moet zelf de stenen uitgooien op het pad dat je wilt volgen.’

Angela Eijlander is alumna van de Next Leadership 50 (NL50), de jaarlijkse lijst van MT/Sprout met het grootste managementtalent van Nederland onder de 45 jaar. De NL50 wordt mede mogelijk gemaakt door Vlerick Business School.

Afstudeerder Commerciële Economie – Blijf groeien en settle niet te snel voor de eerste optie

‘Mijn ouders hebben me nooit in mijn keuzes gepusht, hoewel ze het aanvankelijk eeuwig zonde vonden dat ik na het atheneum voor het hbo koos. Maar ik was er niet aan toe, aan de universiteit en het analytische denken – nog niet, althans.’

‘Na een onvergetelijke stage op Bonaire studeerde ik in Nederland af bij een financieel ‘pakhuis’ voor consumptief krediet. Mijn begeleider was Jan van Velzen, een ervaren man die allerlei bancaire topfuncties op zijn naam had staan. Ik zat daar goed op mijn plek, en dat ontging die gasten die het bedrijf runden ook niet.’

Lees ook: De route naar de top van Annemarieke de Haan (Unilever): ‘Mijn perfectionisme zat me in de weg’

‘Met de belofte van een autootje, niet verkeerd op je negentiende, en een mooi salaris probeerden ze me binnen te hengelen. Op een dag kwam Jan naar me toe en zei: “Eijlander, één ding. Jij gaat hier niet werken, daar zorg ik persoonlijk voor. Jij gaat verder studeren, wat dan ook. En nu als de sodemieter een opleiding uitkiezen.”’

‘Ik houd van leren, van doorgroeien, Jan moedigde mijn gedrevenheid verder aan en inspireerde me van koers te veranderen. Het werd Communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Niet alleen omdat ik halverwege het jaar kon instromen, maar vooral omdat ik toen al geloofde dat je communicatie altijd nodig hebt. In welk team je ook zit, in welke relatie of sector. Communicatie is essentieel.’

Marketeer bij Avéro Achmea – Er zijn geen domme vragen

‘‘Stop eens met dat gelach. Na bijna elke opmerking lach je. Niet nodig.” Van mijn Achmea-collega Cees Hoekstra kreeg ik veel feedback. Wat een eikel weer, dacht ik regelmatig, maar ik wist ook waarom hij het deed: hij geloofde in me, zag potentie. “Je wordt snel gezien als een lief, leuk meisje, maar je bent zo veel meer dan dat. Laat dat zien.”’

‘Dat besef moest natuurlijk groeien, in de eerste weken was dat er nog niet. Ik herinner me een eindeloze meeting waarin ik de keuzes niet goed kon volgen. Om me heen mannelijke collega’s met bakken ervaring, zeker twintig, dertig jaar.’

Mijn telefoon ging, de naam in beeld: Jack Hommel, onze ceo. Het zweet brak me uit

‘Na afloop liep ik met Cees de hal op en deelde mijn twijfel. Hij stopte abrupt en keek me verbaasd aan. “Wat zeg je nou, je zit daar twee uur en trekt je mond niet open?” Nee, dat had ik niet gedaan, uit angst. Angst dat ik, als jonkie, het toch niet begreep en voor gek stond. Zij hadden tenslotte toch de ervaring? Maar dat is niet per se zo, dat was een aanname, wat later nog duidelijker werd.

Nadat we de provisies van intermediairs hadden aangepast, stroomde AMweb over van de klachten. Mijn telefoon ging, de naam in beeld: Jack Hommel, onze ceo. Het zweet brak me uit. Voorzichtig nam ik op. “Ik zie al die berichten voorbij komen. Wat moet ik doen, vind je?”

Vraagt hij dit nou aan míj, schoot er door mijn hoofd – de marketeer? Toen realiseerde ik me pas goed dat er geen domme vragen zijn. Als je iets niet weet, of je twijfelt, stel een vraag. Ook in mijn huidige functie weet ik lang niet alles, terwijl mensen dat vaak wel denken. Maar zeker op dit soort posities heb je alle perspectieven nodig om de juiste beslissing te kunnen nemen.’

Manager Business Line Mortages bij Centraal Beheer Achmea – Wees eerlijk en maak niets mooier dan het is

‘In 2016 kwam ik erachter dat ik een bijnaam had. ‘De draak van Apeldoorn,’ bedacht door onze hypotheekadviseurs in Tilburg. Heftig om te horen, ja. Ik wilde nog steeds graag aardig gevonden worden, deed altijd hard mijn best en dacht het goede voor iedereen te doen. Maar dat kan niet altijd, soms moet je keuzes maken waar niet iedereen blij mee is.’

‘Vanuit onze nieuwe strategie zouden we inzetten op online en het intermediaire kanaal, niet meer op eigen adviseurs. Ík was diegene die daarover een notitie had geschreven, ík was diegene die aan zo’n vijftien collega’s moest toelichten waarom ik dit had gedaan.’

Lees ook: De route naar de top van David Knibbe (NN Group): ‘Hoe hoger je klimt, hoe argwanender mensen worden’

‘Die bijnaam begreep ik toen wel. Vijf onzekere jaren hadden ze gevochten voor ‘hun’ hypotheken en opeens kwam daar ene Angela die dat wel voor elkaar kreeg, maar met een plan waarbij zij aan het kortste eind trokken. Toch maakte ik de situatie niet mooier dan-ie was, eerlijk vertelde ik hoe het zat.’

‘We worstelden met compliance-technische issues en een te hoog tarief van bijna drieduizend euro waarvoor klanten alleen hypotheekadvies van Centraal Beheer kregen. Dat kon niet meer. Ik geloof eerder in harde, duidelijke keuzes dan in geen keuzes. Je accepteert de situatie sneller en kunt weer nieuwe plannen maken; al die mensen zijn daarna weer goed terechtgekomen.’

Als ik vragen stelde, deed ik dat niet uit interesse, maar om gaten te schieten in het verhaal van de ander

Student Strategic Leadership Program aan Nyenrode Business Universiteit – Leer luisteren en de ander echt te begrijpen

‘Je moet versnellen door te vertragen’, een zin die in allerlei talent development-trajecten bleef opduiken. Nooit begreep ik ‘m. Totdat ik in 2020 een Strategic Leadership Program volgde, aan Nyenrode. Alles wat ik in mijn leiderschapsreis had meegemaakt, leek samen te komen.’

‘Mijn eindpresentatie opende ik met een Nike-reclame uit India, over vrouwelijke topsporters. Een vrouw rennend in de woestijn, achter haar een blok meeslepend. Een lekkere beat op de achtergrond. “Zo kwam ik bij Centraal Beheer binnen,” trapte ik af.’

‘Altijd op missie, vechtend om mijn gelijk te halen. Als ik vragen stelde, deed ik dat niet per se uit interesse, maar eerder om gaten te schieten in het verhaal van de ander. Luisteren, dat moest ik leren – het werd mijn opgave om te ‘vertragen’. Oefenmogelijkheden genoeg, want er speelde veel in die periode bij Centraal Beheer.’

Lees ook: De route naar de top van Marga de Jager (ANWB): ‘Mensen werken het liefst voor een leider die ook voor hen werkt’ 

‘Zo stonden mijn team en een ander team een keer lijnrecht tegenover elkaar. Wij wilden honderdduizend klanten mailen, zij tienduizend, omdat we anders ons kruit zouden verschieten. Ik besloot beide teams bij elkaar te zetten, leunde zelf relaxed achterover en vroeg wat het probleem was, maar ook: wat ons bindt, ons gemeenschappelijke doel. En vanuit daar kwamen we samen tot een oplossing.’

‘De dag erna kreeg ik een mailtje van de andere teammanager. Hij bekende dat hij als een berg tegen die vergadering had opgezien. “Ik dacht: daar komt Angela weer met haar vuist op tafel. Maar ik was zo opgelucht hoe je erin stond.”’

CEO SNS Bank – Volg je hart en doe wat je leuk vindt

‘Binnen Centraal Beheer was ik voorzichtig aan het rondkijken naar een volgende stap toen ik benaderd werd voor SNS (ze heeft Ton Timmerman opgevolgd, red.). Dan ga je afwegen, met mensen praten en gaandeweg voelde ik dat mijn drijfveren en die van SNS een match zijn. Impact maken, groeien, oprechte aandacht voor mensen.’

Mensen hebben me weleens gewaarschuwd dat ik een goede kandidaat ben voor een burn-out

‘Maar mijn start, in januari, was bijzonder, heftig ook wel. Bijzonder omdat ik meteen de nieuwe koers naar buiten mocht brengen, heftig omdat mijn vader en schoonmoeder in die maanden daarvoor ziek waren geworden – zij is in februari helaas overleden.’

‘Mensen hebben me weleens gewaarschuwd dat ik een goede kandidaat ben voor een burn-out, maar mijn opa zei al: ziek word je niet van hard werken, wel van te veel stress erom. Van de zorgen om dierbaren heb ik echt stress, maar ik ben dol op mijn werk.’

Lees ook: De route naar de top van Steven van der Heijden (Corendon): ‘Ik was een ongelooflijk irritant kind’

Als mijn dochtertje (2,5) om acht uur ’s avonds op bed ligt, plof ik op de bank neer en klap mijn laptop open. Heerlijk. Maar, het moet bij je passen. Dat geldt voor veel mensen niet, en dat is ook prima.’

Wekelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

‘De laatste maanden legden de media de nadruk op ‘de jongste vrouwelijke ceo van een Nederlandse grootbank ooit’. Kijkende naar onze nieuwe koers, met focus op twintigers en dertigers, is mijn benoeming een schot in de roos, maar zo’n keuze gaat zo veel verder dan gender en leeftijd.’

‘Welk talent heb je om de klus te klaren? Skills, daar gaat het om, vind ik. Natuurlijk, ik hoop dat ik anderen inspireer, maar een rolmodel? Nee, zo zie ik mezelf niet. Ik volg mijn hart en doe gewoon wat ik leuk vind, en dat is toevallig nu op deze positie. Dream big, get the shit done and have fun. Dat is mijn motto, ook in deze rol.’