Bob is divisiedirecteur van een groot concern hij doet zijn best. In aflevering 173 bereidt hij zich voor op de kerstspeech.
Van Bob
Aan Robert-jan
Onderwerp eerlijke feedback, graag!
Hoi Robert-Jan,
Poeh zeg, de kerstspeech komt er weer aan. Ik zie daar altijd zo tegenop. Ik heb een eerste opzetje gemaakt. Zou jij daar naar willen kijken en eerlijke feedback willen geven? Je weet hoezeer ik je mening in dit soort zaken altijd op prijs stel.
Bob
Hoi Bob,
Wat zal ik zeggen? Je begint best goed met: ‘Mensen, het was in veel opzichten een bijzonder jaar…’ Maar meteen daarna begin je met cijfers te strooien en dat gaat best lang door en dat ook nog op een PowerPoint… Het mist een beetje, nou ja, kerstsfeer. Zou het niet íetsje persoonlijker kunnen, misschien zonder PowerPoint?
Robert-Jan
Robert-Jan,
Zonder PowerPoint? Dat is gewaagd. Maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Wat losser, toch? Wat meer, zeg maar, menselijk?
Bob
Bob,
Precies! Als manager ben je best een warme persoonlijkheid, het komt er alleen niet altijd zo uit. Misschien moet je het in zo’n kerstspeech ook gewoon over ‘mensen’ hebben in plaats van ‘human capital’ en ook belangrijk: het is toch een speech voor het hele personeel, ik denk dat je er niet vanuit moet gaan dat iedereen weet wat ‘our new matrix based capacity flow’ is en misschien – dit als vrijblijvend advies hoor – moet je gewoon zulke termen maar helemaal weglaten.
Robert-Jan
Robert-Jan,
Juist, ik begrijp het, denk ik. Geen cijfers, PowerPoint, geen managementtermen… Maar nou kijk ik met jouw advies even naar mijn tekst en hou ik alleen de eerste zin over, over dat bijzondere jaar…
Bob
Bob,
Vat dit alsjeblieft niet persoonlijk op, maar die zin zeg je ook al járen, dus zullen we lekker fris vanaf nul beginnen? Hé Bob, is het wat om te openen met een anekdote? Dat je ergens was, iets je opviel, je iets las… Dat vinden mensen altijd wel leuk.
Robert-Jan
Bob,
Tjee, ik pieker me suf. Hé, is dit wat: die keer dat ik Hoofdkantoor liet weten dat ik iets niet wilde uitvoeren, ik weet eigenlijk niet meer wat, maar dat kan ik wel terugvinden. Dat ik mezelf neerzet als een soms best wel eigenzinnig type? Dat zal mensen toch verrassen?
Bob
Bob,
Ja, dat zal ze zeker verrassen. Maar ik was erbij, weet je nog, toen de ceo zei: ‘Je doet het gewoon, punt uit.’ En toen deed je het dus. Het wordt gewoon een rare anekdote. Heeft iets je erg geraakt dit jaar?
Robert-Jan
Robert-Jan,
Nou! Die cijfers van het tweede kwartaal… zo beroerd, ik moest bijna huilen, ik trilde echt. En toen legde Marleen haar hand op de mijne en zei: ‘Kom Bob, het derde kwartaal zal vast meevallen…’ Dat deed me toen echt wat, die hand, haar blik… Is dat wat, als anekdote? Heb je ook meteen iets kerstachtigs: dat je elkaar op zulke momenten nodig hebt, en dat het zelfs aan de top ook maar mensenwerk is…
Bob
Bob,
Op zich is het wel iets. Maar denk je niet dat mensen denken: heb je hém weer met z’n Marleen? Ze roddelen al zoveel over jullie. Dat derde kwartaal viel bovendien vies tegen, dus dan heeft zo’n anekdote ook een wat vreemde clou, toch?
Robert-Jan
Robert-Jan,
Dat moeten ze vooral doen, roddelen over mij en Marleen, wij staan daar vér boven! We gaan soms uit eten, nou en? Mag dat ook al niet meer? Als het zo moet, hoeft die hele kerstspeech voor mij niet meer.
Bob
Bob,
Kalm, Bob, ik wist niet dat het zo gevoelig lag. Misschien ook niet zo’n goed idee van me, dat persoonlijke erin. Sorry, vergeet het. Zeg, we schieten niet echt op hè?
Robert-Jan
Robert-Jan,
Zullen we dan maar net als vorige jaren doen, dat jij die kerstspeech schrijft?
Bob
Bob,
Eerlijk gezegd had ik daar al een beetje rekening mee gehouden. Doe ik.
Robert-Jan
Robert-Jan,
Dank! O ja, je vindt het toch niet erg dat Marleen er dan nog even heel grondig naar kijkt? Zij is zó goed met woorden, en weet zó goed hoe ik me moet uiten…
Bob
Lees ook:
-
Bob en de headhunter met aardige kandidaten
- Hoe Bob bezuinigt
- Bob deelt zijn zorgen met de hr-manager
>> Bekijk de eerdere mailwisselingen van Bob de manager
