Als je voor één klant je agenda leeg kunt vegen, waarom dan niet voor al je klanten, vraagt Taco Oosterkamp zich af.
Soms heb je van die weken waarin vreemde dingen gebeuren. Alsof er een rode draad door de tijd loopt. Neem de afgelopen drie weken. Ik heb met drie totaal verschillende directies, van drie totaal verschillende bedrijven, elk een dag besteed aan het bouwen van hun strategie. En wat ik opvallend vond, was dat ze daarbij alle drie precies dezelfde fout maakten.
Wel nadenken, niet beslissen
>Wat was het euvel? Ze hadden elk de afgelopen maanden (en soms de afgelopen jaren) heel veel nagedacht over de problemen waar ze tegenaan liepen en over mogelijke oplossingen daarvoor. Maar geen van de drie had knopen doorgehakt. Ze bleven maar denken. Het gevolg is dat al die problemen en al die potentiële oplossingen tijd in beslag blijven nemen. Tijd en energie. Soms jarenlang. Tijd en energie in je denken, tijd en energie in je gesprekken en tijd en energie in het steeds weer opnieuw uitwerken van mogelijke plannen. Maar omdat niemand een beslissing neemt, leidt het allemaal tot helemaal niets.
Punten en komma's
Gelukkig kon ik ze helpen om punten en komma’s te zetten.
Als na een grondige analyse blijkt dat een bepaalde oplossing helemaal niet haalbaar is, of in elk geval onpraktisch op dit moment, dan kun je er beter een punt achter zetten. En mocht over 6 maanden of een jaar blijken dat de omstandigheden zijn veranderd, dan kun je van die punt alsnog een komma maken en de draad weer oppakken. Maar voorlopig hoeft die mogelijke oplossingsrichting dan geen kostbare tijd en aandacht te souperen. Die kun je veel beter gebruiken om werkelijk iets te gaan doen.
Tijd investeren in nadenken
Waarom dit lijntje me opviel, is vooral omdat ik vaak het tegenovergestelde probleem meemaak. Dat er sowieso geen serieuze tijd is geïnvesteerd in het nadenken over oplossingen. Niet toekomen aan strategisch denkwerk is namelijk hét probleem van de moderne manager. En dat is logisch. Strategisch denkwerk is namelijk behoorlijk abstract en daarmee zwaar en ingewikkeld. En er zijn gelukkig lekker veel concrete brandjes en crises die ook aandacht nodig hebben. Net zoals ik vroeger veel liever m’n schoenen ging poetsen dan Duitse woordjes leren. Zelfs als ik normaal gesproken een gloeiende hekel had aan dat poetsen, woordjes leren was nóg erger!
Vermijdingsgedrag = levensgevaarlijk
Maar in deze tijd van turbulente veranderingen in vrijwel elke sector is dat soort vermijdingsgedrag levensgevaarlijk. Want als jij zelf geen strategie maakt, doet het lot het voor je. Of de concurrent. En wie mag de toekomst van jouw bedrijf, jouw organisatie of jouw team bepalen? Laat je dat aan een dobbelsteen over, of ben je er liever zelf ook nog bij betrokken? Dan zul je tijd moeten maken.
Uber van de systeembeheermarkt
Eén van mijn klanten heeft een systeembeheerbedrijf. Hem probeer ik al jaren te prikkelen om nu serieus na te denken over hoe hij zélf wil dat zijn bedrijf eruit zal gaan zien over 5 jaar. En over 10 jaar. De afgelopen jaren zijn steeds meer computerservers verhuisd naar de cloud. En daarmee is zijn businessmodel al aan het veranderen. Maar het zal daar ongetwijfeld niet bij blijven. Welke ontwikkelingen moet hij nog meer verwachten de komende jaren? Wie wordt de Uber van de systeembeheermarkt? En heeft hij dan nog wel werk voor zijn teamleden, of moet hij uiteindelijk als een gebroken man met hangende schouders alle sleutels gaan inleveren bij de bank?
He bah, een grote klus
Elke keer dat hij wil beginnen met het bouwen van een nieuwe strategie, komt er een grote klus voorbij. Dat levert direct mooie omzet en winst op, maar zorgt er ook voor dat hijzelf nog weer wat harder gaat rennen. En voor de meeste mensen is het onmogelijk om tijdens het hardlopen even rustig een bergje te beklimmen en overzicht te krijgen over het landschap. Gaat deze weg waarop ik ren de juiste kant uit? Of leidt hij onherroepelijk naar een diepe rotskloof, ravijn of een smerig stinkende vulkaan? Ik denk zelf dat die klant nog wel even tijd heeft, maar elke maand die voorbijglijdt is een maand minder om zelf proactief aan de koers te kunnen sleutelen.
Niet-toekomen-aan-strategie
Het grappige is dat dat probleem van niet-toekomen-aan-strategie, net als de meeste problemen, alleen maar is op te lossen op een dieper niveau. Als je geen tijd hebt voor strategie, is dat op zich al een probleem wat je had moeten oplossen door na te denken. Door de onderliggende problemen en oorzaken in kaart te brengen, dan scenario’s te verzinnen voor oplossingen en op basis daarvan een plan te bouwen om dat probleem van te weinig tijd te fixen. Je hebt dus eerst denkwerk nodig om echt denkwerk te kunnen gaan doen.
Geen urgente problemen oplossen
En zo lijkt het erop alsof het voor de meesten van ons toch begint met het inplannen van dat nadenken. Anders gebeurt het niet. Gewoon een dag vrijmaken. En dan liefst op een externe locatie, eventueel met begeleiding van een strategie-expert. Die kan helpen om te voorkomen dat zo’n strategische meeting toch weer verzandt in een rondje urgente problemen oplossen.
Tijd
De tijd vinden moet eerlijk gezegd niet zo’n probleem zijn. Als een goede klant je belt of je een dag hebt voor het bespreken van een giga-order, dan veeg je je agenda ook leeg. Toch? In dit geval gaat het misschien niet om één klant, maar om honderden, of duizenden klanten. Al je klanten. En het gaat misschien niet om één order, maar wel over de toekomst voor jou, je teamleden, je klanten en je leveranciers. Als dat niet giga genoeg is, weet ik het ook niet meer.
Taco's nieuwe boek: Schaamteloos delegeren
‘Ik kan het zelf beter.’ — ‘Ik kan het sneller.’ — ‘En ze doen het toch niet zoals ik het wil.’ Klinkt bekend? Delegeren is misschien wel de belangrijkste vaardigheid die moderne leiders, directeuren, managers en ondernemers nodig hebben. Maar er wordt nog veel mee geworsteld. Het nieuwe boek van Taco Oosterkamp: Schaamteloos delegeren laat zien hoe het wel moet. Dan ben je al snel een heel eind op weg naar meer tijd voor belangrijke dingen.
Lees meer van Taco:
- Waarom je de hardste werkers soms het eerst moet ontslaan
-
Waarom rijke mensen kleine tv's en grote bibliotheken hebben
- Alle bijdragen van Taco Oosterkamp
