Ik word altijd wat achterdochtig wanneer Google iets gratis aanbiedt. Meestal betaal je dit met 'Google-duiten' oftewel informatie over jezelf.
Zo heeft het bedrijf sinds kort Google+ waarbij Picassa, Huddle, het maken van circles, chat en meldingen van interessante zaken gekoppeld worden. Het idee van de 'kringen' in Google+ is uiteraard iets wat een combinatie van LinkedIn en Facebook (privé en werk dus) mogelijk maakt.
Oppervlakkig gezien heel interessant want je onderhoudt al je contacten via één platform. Zeker wanneer je privé- en professionele wereld overlappen, kan dit interessant zijn. Het spaart tijd en geeft meer overzicht. Maar helaas niet alleen aan jou: ook aan Grote Broer Google.
Privacy
We weten allemaal dat Facebook het niet altijd echt nauw neemt met de privacy. Ook over LinkedIn worden momenteel felle discussies gevoerd. Denk maar even aan de discussie over Advertising for Social Media en het gebruik van foto’s van LinkedIn members.
Toch verbleken deze privacy issues bij de principes (of juist het gebrek daaraan) van Google. Facebook en LinkedIn gebruiken informatie die wij zelf op hun sites vermeld hebben. Wanneer onze foto bij een advertentie van Fa XYZ BV wordt getoond als volger van dat bedrijf, dan hebben wij zelf op de LinkedIn site aangegeven dat wij volger zijn. Dit feit is overigens ook via andere wegen te vinden en de vertoning van de foto is eigenlijk niets meer dan het openbaar maken van een feit dat je zelf in de openbaarheid hebt gebracht. Natuurlijk valt hier heel veel over te zeggen, zoals dat het bij adverteren in een andere context gebeurt en dergelijke. Veel mensen raakten behoorlijk opgewonden van dit feit en niet in het minst door de manier waarop het één en ander gebeurde. Na veel discussie en protesten heeft LinkedIn eieren voor haar geld gekozen en besloot naar de leden te luisteren en draaide het advertentie beleid terug.
Belang adverteerder
Even terug naar Google+. Google heeft een erg slechte reputatie op het gebied van privacy. Het negeert niet alleen de regels in diverse landen, maar heeft ook lak aan de bezwaren van gebruikers. De gebruikers van Google producten worden niet als klanten gezien, want dan zou Google wel naar hen luisteren. De klanten van Google zijn de adverteerders. Alleen die belangen tellen. En adverteerders willen graag markt- en doelgroepen informatie. Dus gaat Google op jacht. Eerst via de zoekmachine. Zoekopdrachten opslaan, patronen analyseren en informatie over de verbanden verkopen was over het algemeen acceptabel. Het was te vergelijken met het gegeven dat de koper van een friteuse hoogstwaarschijnlijk ook wel geïnteresseerd zou zijn in diepvries friet.
De honger naar informatie werd groter en om de hang naar meer gerichte informatie te bevredigen, leidde dit tot de gratis dienst Gmail. Google scant de mail op keywords, legt databases aan, combineert het weer met de zoekopdrachten database en voila: de doelgroepen worden zo nauwkeurig in kaart gebracht dat de privacy in gevaar komt.
Per ongeluk data oppikken
We zouden uren kunnen filosoferen over de vraag wanneer de grenzen van de privacy overschreden worden. Wanneer je te veel criteria in de definitie van de doelgroep stopt, dan eindig je dus bij een groep van vrijwel identieke individuen.
Wanneer de grens wordt overschreden, smaakt dat kennelijk naar meer. Google is met Streetview diverse malen in opspraak geweest. Er werd 'per ongeluk' data verzameld over privé-netwerken, waarbij het nog steeds niet duidelijk of die data wel gewist zijn. Ik snap nog steeds niet hoe je per ongeluk dat soort info opslaat bij het maken van foto’s. Ik ben digitaal fotograaf van het eerste uur; mijn eerste digitale camera was de Canon Powershot 600 (in 1996). Het is mij nog nooit overkomen dat ik ergens bij het fotografen per ongeluk dergelijke data het opgepikt.
Met Google Docs is het mogelijk om jouw teksten, spreadsheets, presentaties en dergelijke, kortom alles wat we ook met Microsoft Office doen, op internet te maken, op te slaan en te delen. Vooral die toevoeging 'delen' komt bij mij als heel brutaal over. Te delen met jouw relaties, collega’s en…. Google? Leveren we hiermee weer een puzzelstukje?
Het net sluit
Nu probeert Google met Google+ het net volledig te sluiten. Combineer de gegevens van Facebook en LinkedIn met alles wat ze al hebben en ze weten niet alleen wat je doet, hoe je het doet, welke je keuzes je maakt, maar ook met wie je het doet. Door de overweldigende hoeveelheid informatie weten ze niet alleen jouw heden en verleden, maar kunnen ze ook een redelijk voorspelling over toekomstige keuzen doen. Wil ik dat? Neen, neen, driewerf neen.
De ellende is dat veel toepassingen van Google werkelijk top zijn en… (monetair) gratis. Het kost dus alleen Google duiten: de privacy. Veel mensen zeggen dat er niets mis mee is. Wij hebben die data immers zelf gegeven. En daar zit hem volgens mij de grote misvatting: je praat met jouw vrienden anders dan met de bedrijfspsycholoog die alles ten behoeve van jouw sollicitatie zal analyseren. Als je weet dat alle informatie gecombineerd, geanalyseerd en tot op het bot gedetermineerd wordt, geef je het dan nog steeds?
Vooralsnog ga ik geen gebruik van Google+ maken. Maakt dat verschil? In de praktijk waarschijnlijk niet, maar om het nu op een gouden presenteerblaadje aan te leveren…
Over de auteur:
Dit Podium-artikel is geschreven door Gert Laman, consultant, trainer en coach in verandermanagement en strategie ontwikkeling en mede-eigenaar van Creative Change Partners.
Over het podium:
Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium'
