Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

De route naar de top van Marga de Jager (ANWB): ‘Mensen werken het liefst voor een leider die ook voor hen werkt’

In de serie 'Route naar de top' vragen we topbestuurders naar de weg die ze aflegden – van basisschool tot boardroom. Dit keer: ANWB-topvrouw Marga de Jager (53): ‘Oh my God, wat heb ik gedaan, dacht ik meteen toen ik ophing. Hij is een klánt, jij bent maar een broekie.’

marga de jager anwb

KLEINE DWARSFLUITISTE – Je kunt opgeven, maar wat zegt dat over jezelf?

‘Dit verhaal heeft mijn moeder me regelmatig verteld. Twee jaar was ik, we kampeerden in Vrouwenpolder. Toen mijn ouders even niet opletten, glipte ik naar de campingwinkel, greep een rol koekjes en een zwemband en ging ervandoor. Op het strand vonden ze me terug, rustig spelend.

Nieuwsgierig en onafhankelijk, ja, dat zat er toen al in. Maar die ruimte voor vrijheid stimuleerden mijn ouders ook, net als creativiteit bijvoorbeeld. Mijn vader ontwierp zijn eigen huizen, maar kon ook geweldig cartoons tekenen.

Route naar de top
In de serie Route naar de top vragen we topbestuurders naar de weg die ze aflegden – van basisschool tot boardroom. Op zoek naar de lessen, blunders en adviezen die hen gevormd hebben. Lees hier alle gesprekken in de reeks »

Van mijn moeder heb ik de liefde voor kleding maken, altijd stond haar naaimachine op tafel te ratelen. Niet dat onze vrijheid ongelimiteerd was trouwens, doorzetten was minstens zo belangrijk. Nooit in termen van ‘je móet’ en ‘je zál’, maar als ik weer eens een dipje in mijn dwarsfluitlessen had, kreeg ik wel een serieus gesprek: je hebt hiervoor gekozen en je kunt stoppen, maar wat zegt dat over jezelf?

We hadden vooral een onbezorgde jeugd, mijn jongere broer en zus, en ik. We werden ‘ontzorgd’, zeker door mijn moeder, het baken bij ons thuis. Dat zorgzame heeft ze aan mij doorgegeven. Als we binnenkort met alle kinderen en aanhang op wintersport gaan, haal ik voor de hele week boodschappen en kook ik voor ze. Heerlijk, vind ik dat. ‘Je bent gek’, zegt mijn man Jeroen dan. ‘Ze zijn volwassen hè, koken kunnen ze zelf.’

Ik vond het onderzoekswerk ontzettend eenzaam, dat zag ik me de rest van mijn leven niet doen

Toen mijn vader ziek werd, een paar jaar geleden, besloten we om mijn ouders te vragen of ze bij ons wilden komen wonen. Zij woonden nog in Drenthe, wij hadden net een oude woonboerderij in de Betuwe gekocht, bedoeld om er gedeeltelijk een bed & breakfast van te maken.

Al langer voelde ik het verlangen om iets voor hen terug te doen, en dan is het eigenlijk raar dat je voor vreemde mensen wilt zorgen, terwijl je ouders zorg nodig gaan hebben. We splitten het huis, ze kregen hun eigen voordeur, hun eigen tuin. Inmiddels zijn ze beide overleden, mijn moeder vorig jaar september, maar ik ben blij dat ze hier de laatste jaren van hun leven gelukkig hebben doorgebracht.’

STUDENT CHEMISCHE TECHNOLOGIE – Volg je hart, ook al is het een onverwachte beslissing

‘Ik ben het product van mijn ouders, beide bèta’s – mijn vader was werktuigbouwkundige met een eigen bedrijf, mijn moeder apotheker voordat ze fulltime voor ons ging zorgen. Met volle overtuiging koos ik voor Chemische Technologie, aan de Hogeschool Utrecht.

Fascinerend vond ik het, en spannend ook, dat aftasten en experimenteren. Welke stoffen konden bij elkaar, wat zou er dan gebeuren? Explosies, ja, die hoorden er soms bij. Ook je beste trui moest je in het lab niet aanhebben, want grote kans dat-ie later vol gaten uit de wasmachine kwam.

Lees ook: De route naar de top van Nadine Klokke (KNAB):‘Ik verlangde naar erkenning van mijn vader’

Een pittige studie was het ook, want van de zestig eerstejaars studeerden er zo’n tien af. Toch gleed ik er makkelijk doorheen – tot mijn stage in het laatste jaar. Een laboratorium waar het onderzoek dag en nacht doorging en collega’s zelfs regelmatig overnachtten.

Maar ik vond het ontzettend eenzaam, dat onderzoekswerk. Dit zag ik mezelf de rest van mijn leven niet doen. Nogal een desillusie na vier jaar studie, onverwachts ook. Toch bleef ik niet in die teleurstelling hangen, dat zit niet in me.

Het heeft meer zin om je blik naar voren te richten, naar de volgende stap. Weer met dank aan mijn ouders trouwens. Volg je hart, was hun motto, je pikt altijd iets uit die studie op, ook al doe je er later niets meer mee.’

SALESMANAGER METTER TOLEDO – Ga in elke relatie uit van gelijkwaardigheid

‘Die volgende stap lag al in mijn stage besloten, zo bleek later. Regelmatig sprak ik leveranciers van de analyseapparatuur waarvoor wij onderzoek deden, en wat bleek? Zij hadden dezelfde studie-achtergrond, maar verzorgden de sales- en advieskant. Kijk, dít is iets voor mij, dacht ik.

Ik besloot een NIMA-avondopleiding te volgen, solliciteerde bij Mettler Toledo, nog ouderwets op een vacature in de krant, en werd aangenomen. Maar daar ben ik mezelf wel tegengekomen, zeker in gesprekken met onze klanten, inkopers dus – vooral mannen, senior, zowel in leeftijd als in ervaring.

Hij keek me aan met een mengeling van bezorgdheid en verrassing, en zei: ‘Jeetje, wat doe je me aan?’

Op een vrijdag stond ik zo’n vier uur in de file richting Arnhem, onderweg naar een klant die per se voor zijn bedrijfsopening een apparaat wilde. Kwam ik daar aan, zaak dicht. Pissig belde ik de beste man op. Oh my God, wat heb ik gedaan, dacht ik meteen toen ik ophing.

Hij is een klánt, jij bent maar een broekie. Toen ik die maandag erop opnieuw naar ‘m toe reed, stond hij me op te wachten met een bos bloemen. Dat moment motiveerde me om altijd uit te gaan van gelijkwaardigheid, in welke relatie dan ook.’

SALESMANAGER CORPORATE ACCOUNTS BIJ LEASEPLAN NEDERLAND – Bereid je goed voor en neem de regie in gesprekken

‘Ik ben dol op auto’s en Formule 1, daar kan ik mezelf compleet in verliezen. Drie jaar geleden zijn Jeroen en ik zelfs met onze caravan naar Oostenrijk gereden om Max Verstappen toe te juichen. Leaseplan was voor mij een walhalla, ik wist uit mijn hoofd exact welke modellen auto’s er op de markt kwamen. Maar een mannenwereld was het ook. En daar houd ik van hoor, mannen zijn heerlijk direct.

Wel moest je je als vrouw echt bewijzen, zeker toen ik ook nog kinderen kreeg. Parttime werken was in die tijd not done. Ik wilde drie dagen werken, maar mijn baas, Diederik van der Vorst, was er duidelijk over: ‘Marga, ik kan jou niet een deeltijd salestarget geven omdat jij drie dagen wilt werken.’

Stuur het gesprek vanuit jouw denkrichting, niet vanuit de boodschap van de ander

Ik begreep hem, zo was de organisatie niet ingedeeld, dus kwam ik zelf met een plan. Drie dagen werken en honderd procent targets, maar wel met optimale ondersteuning van de binnendienst. Eén jaar om te proberen. Hij keek me aan met een mengeling van bezorgdheid en verrassing, en zei: ‘Jeetje, wat doe je me aan?’

Maar hij stak zijn nek voor me uit, puur op basis van mensenkennis en vertrouwen. Dat vind ik nog steeds groots van ‘m. Dat jaar verliep goed en later ben ik nog regelmatig door vrouwelijke collega’s aangesproken: ze waren blij dat de weg nu voor hen geëffend was. Neem de regie, dat is mijn les uit die tijd. Zo stuur je het gesprek vanuit jouw denkrichting, niet vanuit de boodschap van de ander.’

DIRECTEUR ANWB ALARMCENTRALE – Mensen willen werken voor een leider die ook voor hen werkt

‘Vroeger gingen we elke zomer zes weken op kampeervakantie, met een bezoek aan de ANWB-winkel in Amersfoort als vast onderdeel van de voorbereiding. Een hele middag in de rij voor de reis- en kredietbrief, bijvoorbeeld. En eenmaal onderweg de zondagse radioberichten van de ANWB Alarmcentrale, hopende dat niemand vond dat we moesten omkeren. Dat zijn mijn vroegste associaties met de ANWB.

Ja, fantastisch om daar later voor aan de slag te mogen – startende als directeur zakelijke markt, vijf jaar later als directeur Alarmcentrale. Hét aanspreekpunt voor Nederlanders onderweg. Een hechte organisatie bovendien, heel collegiaal.

Lees ook: De route naar de top van Hans Böhm (Heineken): ‘De BV Hans stond op één’ 

Het zijn ook echte doeners, procesmensen, volledig gefocust op hulpverlening. Verbinding houden met de rest van de organisatie kan dan een uitdaging zijn, en daar lag mijn voornaamste opdracht ook. In de eenheid bewaken.

Alleen van nature heb ik inzichten nodig, dat helpt me overzicht te houden, om alle feiten in mijn hoofd op een rij te krijgen en de koers te bepalen. Dat werkt daar zo niet, ontdekte ik al snel. Het zijn bijna militaire operaties die 24/7 doorgaan. Kwam ik op maandag binnen, dan had een derde van het werk al in het weekend plaatsgevonden.

Ieder mens wil gezien worden

Dat vond ik lastig, in het begin. Maar er zat niets anders op dan te leren loslaten en meer op anderen te vertrouwen, en dat heb ik daar zeker geleerd. Wel probeerde ik zoveel mogelijk de verbinding te zoeken. Met de teamleads natuurlijk, maar ook bijvoorbeeld door op kerstavond aanwezig te zijn. Hoe is dat, werken op feestdagen? Welke hulpverleningsdossiers liggen er dan?

Ieder mens wil gezien worden en weten dat-ie waarde toevoegt, alleen daarom al moet je er zíjn. Mensen werken het liefst voor een leider die ook voor hen werkt.’

CEO ANWB – Plan niet te ver vooruit en blijf nieuwsgierig

‘Als meisje wilde ik verkeersleider worden, toen al vanuit de behoefte om overzicht te houden. Zo terugkijkende heeft mijn huidige rol hier duidelijk raakvlakken mee… Volgend jaar bestaat de ANWB 140 jaar en het voelt als een cadeau om de organisatie naar de volgende fase van de geschiedenis te brengen.

En cadeaus zijn er om uit te pakken. Graag laat ik Nederland het totale beeld van de ANWB zien, want we zijn méér dan de Wegenwacht, ook maatschappelijk voegen we veel betekenis toe. Wel was het een steile leercurve, het afgelopen jaar. Gelukkig heb ik  veel gehad aan mijn directiecollega’s en mijn eigen vijftien jaar bij de ANWB.

Denk vanuit de ander, daardoor kun je snel schakelen

Evenwicht vinden tussen risico nemen en afwachten, dat blijft voor mij de hamvraag. Hebben we wel het juiste besluit genomen? Namen we te weinig risico, of te veel? Die twijfels maakten me weleens onzeker, maar waren ook leerzaam, omdat ik ontdekte hoe belangrijk het is om van buiten naar binnen te kijken.

Wekelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Continu monitoren we het sentiment in de maatschappij, daar baseren we onze besluiten op. Zo zijn we vorig jaar gestopt met de reisvouchers. Vanwege alle corona-reisbeperkingen stapelden de vouchers zich op, maar dat begon klanten te frustreren en daarom stapten we over op uitbetalingen.

Lees ook:  Yorick Naeff (Bux): ‘Als ceo moet je niet te bang zijn om verkeerde keuzes te maken’

Denken vanuit de ander, handelen vanuit zijn belang. Dat past niet alleen bij mijn persoonlijke waarden, maar daardoor kun je ook snel handelen. Plan niet te ver vooruit, is mijn belangrijkste les uit dit eerste jaar, maar zorg dat je wendbaar blijft. En vooral: nieuwsgierig.’