Om toegang te krijgen tot moderne technologie, kiezen we ervoor om onze privacy opzij te zetten. De risico's die hieraan kleven worden vaak genegeerd.
Eens in de zoveel tijd wordt onze aandacht gevestigd op een opvallende krantenkop waarin het einde van onze privacy wordt aangekondigd. Een artikel waarin wordt beschreven hoe ‘big brother’ burgers nauwlettend in de gaten houdt. We mopperen om een digitale vingerafdruk die wordt gemaakt bij een paspoortaanvraag en de gemiddelde winkelstraat die meer camera’s heeft dan prullenbakken. We klagen bovendien dat onze brievenbus dagelijks gevuld wordt met nutteloze reclamefolders van producten waar we toch niet in geïnteresseerd zijn.
De tijd dat we onbezorgd onze gang kunnen gaan is voorbij. Onze privégegevens worden in veel situaties gebruikt en daar zijn we ons van bewust. Vaak krijgt de overheid de schuld als het om privacy issues gaat, maar wat nog vaak vergeten wordt, is dat wij hier net zoveel schuld aan hebben als de overheid. De manier waarop wij technologie in ons dagelijks leven integreren, of het nu gaat om e-mail, bloggen of het bezoeken van sociale netwerken, leidt er toe dat we, al is het vaak onbewust, steeds een stukje van onze privacy-rechten uit handen geven.
Onze persoonlijke data slingert overal rond. Wanneer we bijvoorbeeld een bonuskaart bezitten, worden onze persoonsgegevens opgeslagen in het systeem van de betreffende winkelier. Ook wanneer we een product online kopen, worden deze gegevens opgeslagen, in combinatie met een mooie lijst van al onze recente aankopen. Wanneer je, net als miljoenen anderen, een profiel hebt op Facebook of een andere sociale netwerksite en dagelijks foto’s en updates plaatst, dan is deze informatie openbaar.
Zoekgedrag op internet wordt vastgelegd in cookies op onze PC. Wat wij in onze vertrouwde omgeving online doen, wordt vastgelegd in een klein bestand, dat vervolgens wordt opgeslagen op onze computer. Wij maken ons er geen moment druk om. Wij zijn gewend om onze smartphone en tablet overal te gebruiken. We sjouwen zo onze persoonsgegevens, zoals foto’s, contacten, data, video, en e-mails overal mee naar toe. We vergeten na te denken over beveiliging en realiseren ons onvoldoende dat we ons ‘leven’ bij ons dragen op dat stukje hardware en dat hier risico’s aan zijn verbonden.
Het punt is dat technologie enerzijds bevrijding biedt, maar ook ons leven dicteert. Zo’n 20 jaar geleden zouden we er niet aan denken om ons fotoalbum met iemand anders te delen dan ons eigen familieleden. Tegenwoordig plaatsen we onze foto’s op Facebook. Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat we dit zonder blikken of blozen doen. We gebruiken onze creditcard-gegevens voor online aankopen, we maken graag gebruik van de klantenkaarten en publiceren dagelijks berichten over ons privéleven op Twitter, Facebook of Hyves. We gaan zonder ons te verdiepen in de voorwaarden, akkoord met de user licence agreement en lezen zelden de kleine lettertjes.
In veel opzichten is ons leven meer openbaar dan ooit. Om toegang te krijgen tot moderne technologie, kiezen wij ervoor om onze privacy opzij te zetten. Het probleem is dan ook niet zozeer dat we iets van onze privacy opgeven, maar het feit dat veel consumenten en bedrijven onvoldoende bekend zijn met de risico’s die zij lopen. Zij weten niet waar ze op moeten letten en worden eenvoudig het slachtoffer van kwaadwillenden. Dat zijn de situaties waarbij we ons pas echt druk moeten maken over de privacy.
Dit Podium-artikel is geschreven door David Kelleher, Communications en Research Analyst GFI Software
