Nina Brink was eind jaren negentig de ster van de nieuwe economie. Na de geflopte beursgang van World Online werd zij een paria.
Het leek niet op te kunnen begin deze eeuw. De economie groeide hard, de AEX-index was door de psychologische grens van 1000 punten (in guldens, 454 punten in euro) geknald en het Nederlandse World Online had de ambitie om uit te groeien tot de grootste internetprovider van Europa.
De langverwachte beursgang kwam in het voorjaar van 2000. Maar vrijwel direct nadat de beursnotering een feit was geworden kwam de koers in vrije val. Dat topvrouw Brink enkele maanden voor de notering een deel van haar belang in het bedrijf had verkocht tegen een fractie van de uitgifteprijs van de aandelen speelde daarbij een rol.
Brink kwam meteen in een heel ander daglicht te staan. De demonstranten die op de dag van de beursgang "gebakken lucht" hadden geroepen bleken, in de ogen van het publiek, gelijk te hebben. De gevierde topvrouw werd een boegbeeld van het grote graaien. Hoe ging Brink om met haar plotselinge fall from grace?
# Do: accepteer dat je hebt verloren
Brink moest vrij snel nadat duidelijk was geworden dat de beursgang een flop was opstappen als bestuurder van haar World Online. Ze werd in april 2000 nog wel aangesteld als adviseur, maar ook dit contract werd spoedig hierna ontbonden. In het najaar werd WOL verkocht aan het Italiaanse Tiscali. Brink had weinig keuze en kon niet anders dan accepteren dat haar rol bij het bedrijf was uitgespeeld.
# Do: zit stil als je wordt geschoren
Brink trok zich aanvankelijk terug in haar Belgische villa in Brasschaat. Ze gaf een interview aan Buitenhof, maar ging pas meer dan een jaar later nadat het openbaar ministerie had bekendgemaakt geen zaak tegen haar te hebben vol in de tegenaanval. Ze stelde onder meer dat ze door de media hard was aangepakt omdat ze een vrouw was.
# Don't: eindeloos je gelijk proberen te halen
Brink heeft altijd het gevoel gehad dat zij in het WOL-echec ook benadeelde partij is geweest. Door een fout van de begeleidende banken zou zij ongeveer 200 miljoen gulden zijn misgelopen. In de loop der jaren heeft ze ook de reputatie van juridische vechtjas opgebouwd die het niet accepteert als er negatieve berichtgeving in de media verschijnt. Toen journalist Eric Smit in 2010 een boek publiceerde met details over Brink's privéleven gooide ze alle juridische remmen los. Er werd onder meer beslag gelegd op het huis van Smit.
# Do: betuig spijt
Spijt voor de verliezen die beleggers hebben geleden, heeft Brink nooit betuigd. In Buitenhof stelde ze in 2000 wel dat er een fonds zou moeten komen om verliezen te compenseren. Alleen moesten mede-investeerders van WOL dit fonds financieren. Het is nooit van de grond gekomen.
# Do: voorkom de crisis van tevoren
Een groot deel van schuld voor de mislukte beursgang ligt zonder twijfel bij de banken. In 2010, na bijna 10 jaar procederen stelde de Hoge Raad beleggers in het gelijk en moesten de banken verliezen compenseren. Hier blijkt maar weer uit: een topman of -vrouw is ook zo goed als zijn of haar adviseurs. Maar Brink had zelf natuurlijk ook kunnen zien dat de voorbereidingen voor de beursgang niet goed verliepen en in moeten grijpen.
Geen succesvol investeerder
Na haar aftreden bij WOL richtte Brink zich vooral op het doen van investeringen. Hierin bleek ze minder succesvol dan in het ondernemen. Verschillende initiatieven waar Brink geld in stak, waaronder een restaurantketen van dochter Karen, kwamen niet echt van de grond. Vorig jaar lanceerde oud-Amerikacorrespondent van de NOS Charles Groenhuijzen met steun van Brink met veel bombarie een opiniewebsite. Van deze site, Mootz genaamd, is niet zoveel meer vernomen. Gelukkig voor Brink heeft ze haar miljoenen nog.
