Maarten Hut is een werkende wereldreiziger. Via onder meer Belgrado, De verenigde Staten, Bosnië, Congo-Brazzaville en Zoeterwoude is hij neergestreken in Lyon.
WERELDMANAGER
Nederlanders. Je komt ze overal in de wereld tegen. Ook in het mondiale bedrijfsleven. Elke donderdag portretteren we zo’n Hollandse manager in het buitenland.
Deze editie:
Maarten Hut, supply chain director van Danone in Lyon “Ik wist vroeger nog niet zo goed wat ik wilde worden later. Het werd uiteindelijk Biomedical Engineering aan de Universiteit van Eindhoven. Dan richt je je op zaken als kunstmatige hartkleppen. Erg interessant allemaal”, zo begint een bevlogen Hut meteen te vertellen. Zijn interesse voor het leven over de grens komt naar boven borrelen als hij in 1990 een Europese week voor studenten bezoekt in Noorwegen. “Al die verschillende mensen uit andere culturen. Dat was wel een eye-opener. Toen er niet lang daarna een stage voor de deur stond, was voor mij de keus snel gemaakt: het buitenland. Ik ben vervolgens naar Joegoslavië gegaan voor een opdracht op de Universiteit van Belgrado. De eerste kennismaking met het land was geen beste. Net aangekomen in de stad bleek een zakkenroller zijn slag te hebben geslagen in de bus. Een slecht begin, maar verder was het een fantastische ervaring. Ik ben daar uiteindelijk een paar maanden geweest, tot de oorlog uitbrak.”
Artsen Zonder Grenzen
Na een tweede stage in de Verenigde Staten te hebben afgerond en met het fel begeerde diploma op zak, kiest Hut opnieuw een ongewone route. Hij gaat aan de slag voor Artsen Zonder Grenzen. Binnen een paar weken zit hij op het vliegtuig naar Rwanda waar op dat moment één van de grootste humanitaire rampen sinds de Tweede Wereldoorlog gaande is. Een life changing experience, noemt hij het zelf. Daarna brengt het werk als hulpverlener hem nog in de brandhaarden Bosnië, Liberia en Sierre Leone. “Bijzonder werk, maar weinig sustainable voor jezelf. Na 2,5 jaar vond ik het daarom tijd om iets anders te gaan doen. Zo ben ik in 1996 begonnen voor Heineken in Zoeterwoude. Al meteen kon ik een paar maanden aan de slag in Congo-Brazzaville waar Heineken een vestiging heeft. Later ben ik ook nog ruim een jaar logistiek directeur geweest aan de overkant van de rivier in Congo-Kinshasa. In die rol zat ik vooral aan de voorkant van de keten. Van inkoop tot distributie en planning.”
Numico
Drie vragen aan de wereldmanager
Waar erger je je aan?
“Vergaderingen duren hier vaak eindeloos en bestaan vooral uit het uitwisselen van meningen. De daadwerkelijke beslissingen worden daar omheen genomen. Dat is niet altijd makkelijk.”
Lyon leuke stad?
“Absoluut. Veel mensen rijden erlangs als ze naar Zuid-Frankrijk gaan en zien dan vanaf de snelweg de fabrieken staan. Wat ze niet zien is de oude stad daarachter. Die is prachtig en staat zelfs op de Unesco Werelderfgoedlijst.”
Plannen om naar huis te gaan?
“Voorlopig blijven we hier nog wel even. Wat de volgende bestemming wordt? In ieder geval nog niet Nederland. Mijn vrouw en ik willen graag nog meer van de wereld zien en die ervaring doorgeven aan onze kinderen.”Na negen jaar Heineken besluit Hut in 2006 om zijn vleugels weer te spreiden en zo komt hij op Schiphol-Rijk terecht, bij Numico. Het bedrijf dat babyvoeding en kunstmatige voedingen voor klinische instellingen produceert. Twee jaar lang is hij hier verantwoordelijk voor de supply chain en het innovatiemanagement van de babyvoedingcategorie. In 2008 wordt het bedrijf overgenomen door de Franse voedselgigant Danone. Voor Hut de kans om weer een nieuw hoofdstuk aan zijn expat-bestaan toe te voegen. Hij vertrekt samen met zijn gezin naar Lyon waar hij de integrale supply chain van de babydivisie in Frankrijk managet.
De Franse manager
“Samenwerken met Fransen is iets anders dan wij in Nederland gewend zijn. Er zit meer flair in die mensen. Ze zijn bovendien erg individualistisch ingesteld, nog veel meer dan in Nederland. Tegenover die individuele vrijheid staat echter weer dat de macht van de leidinggevende groter is. De baas bepaalt. Franse managers kijken doorgaans eerst goed naar de situatie en passen daar hun beslissing op aan. Dat betekent dat ze soms dingen doen die je niet verwacht. In Nederland hebben we liever dat een baas zich vasthoudt aan één lijn, dat je weet waar je aan toe bent.”
Gastvrijheid in Franrijk
Nederlanders die in Frankrijk op vakantie gaan doen regelmatig hun beklag over het gebrek aan gastvrijheid. Hut heeft wel een idee waar dat vandaan komt. “Fransen gaan meer uit van zichzelf en zijn traditioneel meer op Frankrijk zelf gericht. Service zit ze niet in de genen en – gelukkig maar – vinden ze dat zelf eigenlijk ook wel. Om deze reden spreken ze bijvoorbeeld ook minder goed Engels. Al zie je daarin nu wel heel duidelijk een kentering plaatsvinden. De nieuwe generatie heeft de blik duidelijk meer op het buitenland gericht.”
>> Bekijk alle Wereldmanagers
