Managers en directeuren zijn – als het spannend wordt – geneigd terug te vallen op dat ene mechanisme dat ze zo goed beheersen. ,,Het zijn methodes waarop ze dan nog harder gaan inzetten’’, weet directeur van Verslavingszorg Noord-Nederland Gabriël Anthonio. Zijn het vergadertijgers? Dan besluiten ze dat er meer vergaderd moet worden, om maar eens een voorbeeld te noemen.
En dat is doodzonde en contraproductief, beargumenteert de bijzonder hoogleraar Sociologie van Leiderschap, Organisaties en Duurzaamheid aan de Rijksuniversiteit Groningen en Lector aan de NHL-Stenden Hogeschool te Leeuwarden in een interview met Managementboek.nl. ,,Zo’n mes herbergt wel tien functies, allemaal mogelijkheden om de organisatie bij te sturen. Misschien moet je af en toe het pincet erbij pakken om ergernissen weg te nemen. Of de kurkentrekker om belemmerende zaken op te halen als er een onderstroom van onvrede is.’’
Tandenstoker
In die metafoor kan de tandenstoker dienen om een beetje schoon te maken, de haak om de hoe-vraag te beantwoorden, de schaar om praktisch in te grijpen. ,,En denk ook eens aan de elfde optie: even niets doen. Waar het mij om gaat is dat we altijd vast zitten in de bekende groef van de langspeelplaat. Probeer ook eens iets anders uit, vergeet niet dat er altijd meer mogelijkheden zijn om iets aan een situatie te veranderen.’’
In wezen gaat dit allemaal om bewuste manieren van het beïnvloeden van mensen, van de hele organisatie, van jezelf ook. Dat is volgens Anthonio de kern van goed leiderschap. ,,Het leven praat altijd tegen je terug.’’ Als je het maar wilt zien of horen, dan merk je of je beïnvloeding effect heeft. En daar schort het ook nog wel eens aan, aan dat willen zien of horen.
Zoon
,,We maken ook veel te weinig contact met de mensen met wie we praten, zijn veel te weinig in het hier en nu. Leiders zijn vaak vooringenomen en vullen beelden vooraf in. Maar leiderschap is voor mij co-creëren, samen met anderen. Je kunt niet op alles grip hebben.’’
Het afgaan op eigen aannames is beslist iets wat je als leider niet moet doen, zeker niet als het gaat om het contact met andere mensen. Dat is een les die Anthonio leerde, niet in de laatste plaats van zijn eigen zoon. De meervoudig gehandicapte twintiger laat heel direct zien hoe leiderschap beter kan, door te tonen waar het echt om gaat in het leven.’’
Storytelling
,,Hij en ik waren in een winkel toen hij aan mijn hand trok, wilde weg naar een moslima met sluier. Ik hield hem -uit een reflex- aanvankelijk tegen, maar liet hem uiteindelijk begaan. Hij ging naar de vrouw toe en gaf haar een hand. De vrouw schoot direct vol. Ze had net haar jongste broertje verloren en zag de jongen als een boodschapper van God. Ze ervaarde troost en zag het als een soort afscheid van haar broertje. Ook ik was vooringenomen, wilde niet dat mijn zoon naar haar toeging en een hand gaf. Ik vulde het voor hem in, in plaats van dat ik openstond voor het hier en nu. Voor het verbinding maken wat hij wilde. Vaak zijn we in gesprek met iemand zonder echt contact te maken, weten we amper wat speelt.’’
Anthonio schreef het managementboek ‘Het Zwiterse zakmes voor ondernemers.’ Als graag gehoord spreker pakt hij die metafoor er graag bij, net als het belang dat hij hecht aan storytelling. Het verhaal van zijn zoon is daarvan een goed voorbeeld. ,,Een goed verhaal maakt meer duidelijk dan een memo, rapport of tabel.”