Goudhaantje Nanouke van ’t Riet werkt al meer dan 15 jaar bij de NS. Ex-Goudhaan Marjan Rintel is sinds een jaar haar baas. Wat hebben zij met en aan elkaar? ‘Ik ben nog altijd verbaasd dat ze me op haar eerste werkdag opbelde om koffie te gaan drinken.’
NvtR: ‘Ik ben al jong, als trainee, bij de NS begonnen. Ik had een logge, bureaucratische organisatie verwacht, maar er was echt een klik. De cultuur is open, nuchter, met veel ruimte voor zelfontwikkeling. Dat was bij mijn peers bij andere organisaties niet zo vanzelfsprekend.’
MR: ‘Wij kunnen beiden ons goed verbinden met andere mensen. We zijn allebei eerlijk, waarbij ik wel eens doorsla naar de harde cijferkant. Terwijl zij dan zegt: hoe kunnen we het met elkaar op een goede manier doen? Zo hou je elkaar in balans. Dat is heel relevant. Ook ík heb hulp en feedback nodig. Daar is Nanouke uitgelezen voor, want ze is ook direct en eerlijk.’
CV
Sociologe Nanouke van het Riet (1973) is sinds 2013 directeur Service & Operations bij NS Reizigers. Ruim 9.000 medewerkers, van machinisten, conducteurs tot servicemedewerkers op de stations, vallen onder haar verantwoordelijkheid. Haar leidinggevende is Marjan Rintel (1968). Deze voormalig Goudhaan en KLM Nederland -directeur is in 2015 in de raad van bestuur aangetrokken als operationeel directeur.
NvtR: ‘Vorig jaar waren een aantal geweldsincidenten richting ons personeel in het nieuws. We moesten onder zeer hoge druk opereren. Dus toen Marjan aantrad dacht ik: dit wordt óf een drama, óf een extreem goede samenwerking. Het werd gelukkig het laatste. Ik ben nog altijd verbaasd dat ze me op haar eerste werkdag opbelde om koffie te gaan drinken. Welke leidinggevende wil nu meteen koffiedrinken?’
MR: ‘Bij KLM gaf ik leiding aan een 24/7 operationeel bedrijf. Door die continue dynamiek is het heel normaal om elkaar snel op te zoeken en goed te bereiken. Dat is de enige manier om succes te hebben.’
NvtR: ‘Ik heb van Marjan geleerd mijn emotie, die er natuurlijk wel is, effectiever, dus met meer gevoel voor timing in te zetten. En met timing bedoel ik niet: timemanagement, maar meer: op welke momenten laat ik mijn emotie blijken, en wanneer parkeer ik het even? Dat heeft me zelfs privé veel gebracht.’
MR: ‘Lol is voor ons ook heel belangrijk.’
NvtR: ‘En het komt ook een beetje op de heftigste momenten, hè? Dat vinden mensen ook wel eens irritant aan ons, denk je niet?’
MR: ‘De NS is een behoorlijk emotioneel bedrijf. We hebben veel stakeholders. En als we ergens in investeren, bijvoorbeeld in nieuwe treinen, gaat het meteen om miljarden euro’s. Daar komt veel druk bij kijken.’
NvtR: ‘Ik weet dat ik laagdrempelig ben, mensen vertellen mij makkelijk dingen. Niet alle 9.000 medewerkers herkennen me op het perron, maar veel wel. Ik groet hen altijd bewust. In de trein is het ook vaak van: o, jóú hoef ik niet te controleren…’
MR: ‘Wat ons bindt, is dat we eerlijk kijken naar mensen, met hen in verbinding staan. Zacht op de relatie en hard op de inhoud, zeg ik dan. Alleen dan kun je hen helpen in hun ontwikkeling. Ik geef ook Nanouke terug goed naar zichzelf te kijken, reflectief te zijn. Dat is volgens mij de basis van goede leiders.’
NvtR: ‘Ik vind dat je als leider iets teweeg moet willen brengen. Het gaat om beweging; verandering realiseren. In mijn huidige functie is mijn zelfvertrouwen verder toegenomen, waardoor ik steeds meer het gevoel heb: ik ben klaar voor de Raad van Bestuur. Moeilijke dossiers, zoals sociale veiligheid van ons personeel, vind ik minder eng dan twee jaar geleden. Ik heb minder last van zenuwen. De continue honger naar zelfontwikkeling helpt me daarbij. Ik heb altijd heel bewust mensen in mijn loopbaan opgezocht die bepaalde dingen handiger en effectiever deden.’
MR: ‘Ik zie dat als gezonde ambitie, vind dat ook horen bij haar ontwikkeling. Ik zie het zelfs als mijn belangrijkste rol om haar en mijn andere teamleden een volgende stap te laten maken. Dat kan ook in de breedte zijn. Ik vind het een groot cadeau als mensen als Nanouke zich zo ontwikkelen dat ze mijn baan kunnen overnemen. De belangrijkste rol van een leider, vind ik, is zorgen voor een opvolger.’
