Geen producten in de winkelwagen.
Hij lijkt in alle opzichten op Virginoprichter Richard Branson. Er is alleen één verschil: Branson begon met rock-'n-roll en startte daarna een luchtvaartmaatschappij en een handel in onroerend goed. Erik de Vlieger draait dat om. Na eerst half Amsterdam te hebben opgekocht, gaat hij nu ook verder in rock-'n-roll.
De krakers van het 'Paard van Amstel', hoek Amstel en Paardenstraat, kunnen hem nog steeds niet plaatsen. “Natuurlijk is het een speculant,” zegt een van hen, “maar het is geen doorsnee snelle zakenman. Hij fietst gewoon op een oude damesfiets door de stad en draagt altijd jeans en sportschoenen. Bovendien is hij sinds kort zelfs eigenaar van Muziekkrant Oor. Erik heeft een hoog rock-'n-roll gehalte. Maar het is en blijft wel een speculant.”
De krakers van het monumentale pand hebben het moeilijk met Erik de Vlieger (42). Ze kunnen geen grip op hem krijgen. De financiële achtergronden van zijn imperium hebben ze redelijk weten te traceren. “Twee miljoen achthonderdduizend gulden,” zo melden de krakers in een pamflet, “is de prijs die Noord-as bv, een dochteronderneming van Imca bv van Erik de Vlieger, neergeteld heeft voor het pand. Imca bv is een berucht netwerk in Nederland, bekend van Shipdock in Noord en ander havenvastgoed, het voetbalstadion Haarlem en luchtvaartbedrijf Metropolis.” De opsomming is bij lange na niet volledig, het woord 'berucht' niet op zijn plaats, en het antwoord op de vraag 'wie is Erik de Vlieger nou écht en wat is hij met dit onroerend goed van plan', moeten ook de krakers schuldig blijven.
Met die vraag worstelen velen in de hoofdstad. Zeker is dat Erik 70 procent eigenaar is van Imca. Zijn broer en zuster bezitten de resterende aandelen. Zijn conglomeraat zet jaarlijks meer dan een miljard euro om. De holding omvat zo'n tachtig vennootschappen met ruim vijfhonderd werknemers.
Stropdas
Ook de werknemers van de scheepswerf Shipdock in Amsterdam-Noord worstelden met de vraag: wie is Erik de Vlieger? Enkele jaren geleden werd hun werf door Erik de Vlieger overgenomen. De schrik was groot. “Aanvankelijk dacht iedereen dat het hem alleen om de grond te doen was,” vertelt Tom Hendriks, voorzitter van de ondernemingsraad van Shipdock. “Het bedrijf bleef ook na de overname doorkwakkelen en iedereen weet dat Erik de Vlieger bezig is met een ambitieus project om van het gebied rond het IJ een Noordas te maken. Een alternatief voor de peperdure Zuidas. Maar al gauw bleek dat Erik de Vlieger écht wat met scheepsbouw heeft. Hij knikkerde de directeur eruit, benoemde zijn eigen broer tot directeur en nu gaat het weer prima met de werf. Juist doordat hij nooit een stropdas draagt, past hij goed bij het imago van ons bedrijf.”
Bij het imago van het Amsterdamse onroerendgoedmilieu past Erik wat minder. Toch valt er in deze wereld geen onvertogen woord over hem. “Logisch,” zegt een concurrerende onroerendgoedmagnaat, “Erik is zó groot dat iedereen toch een beetje voor hem op zijn hoede is. Er valt in Amsterdam gewoon niet meer aan deze man te ontkomen. Hij bezit de halve stad.”
Dat laatste is een tikkeltje overdreven. Maar zijn onroerendgoedimperium is inderdaad imposant te noemen. Hij is onder meer eigenaar van driehonderd hectare grond in Amsterdam en Haarlem, een arena in het Spaanse Puerto Banús, kades en grond in de Houthaven en de Mercuriushaven en dan is er natuurlijk de dertien verdiepingen hoge Teleport Toren bij Sloterdijk. Van hieruit bestiert de tycoon, want zo mag je Erik onderhand toch wel noemen, zijn imperium.
Naaimachine
De basis voor dat imperium ligt in Haarlem. Daar runt vader Wim de Vlieger de naaimachinefirma Imca. Direct na de middelbare school stapt ook Erik in de zaak. In 1982 neemt hij hem samen met zijn broer en zuster over. In plaats van het opkopen van naaimachines storten ze zich op de productie ervan. Zeven jaar later heeft het voormalige Haarlemse bedrijfje wereldwijd 2800 mensen op de loonlijst en een omzet van 170 miljoen gulden. Er wordt een bedrijf in Tsjechië opgekocht, dat machines voor knoopsgaten produceert. Enkele jaren later wordt dat weer doorverkocht. En besluit Erik het moederbedrijf van de knoopsgatenfabriek op te kopen. Ook dat wordt weer verkocht. Kort daarna meldt zich een koper bij Imca. “Goudschip nummer twee,” zal Erik deze deal later betitelen. De deal levert ruim honderd miljoen gulden op en daarmee stapt Erik begin jaren negentig in het onroerend goed.
“We hadden natuurlijk wel weet van centjes,” verduidelijkte hij in Het Parool. “En die gebouwen stonden voor spotprijzen te koop.” Van spotprijzen is geen sprake meer. De waarde van het onroerendgoedbezit van Imca schommelt inmiddels rond de 1,2 miljard euro. Maar dat kan morgen net zo goed tientallen miljoenen meer of minder zijn. Erik houdt van actie. Zo verkocht hij onlangs nog de drie torens van het World Fashion Center aan de Amsterdamse Ringweg. “En misschien,” zo vertelt een intimus, “stapt hij ooit wel helemaal uit het onroerend goed. Erik houdt van uitdagingen en ziet vooral kansen die anderen niet zien.”
Dat blijkt ook uit zijn laatste acquisitie, die van het muziekblad 'Oor'. Uitgever De Telegraaf was blij ervan af te zijn. “Het rendeerde niet optimaal, er was onvoldoende synergie op onze lezers- en advertentiemarkt,” luidt de officiële Telegraaf-verklaring. En Erik kan precies het omgekeerde debiteren. “Het past perfect binnen de muziektijdschriften, zoals Aloha, Samsonic en Jazz, die ik nu al heb.” “En hij vindt zo'n popblad ook leuk,” weet een intimus. Erik is nog altijd een verstokt popliefhebber. Je zult hem ook nooit in kakkineuze etablissementen aantreffen, maar gewoon in het Amsterdamse kroegcircuit.” Ook hoofdredacteur Paul Evers van 'Oor' lijkt zeer verguld met zijn nieuwe hoogste baas. Hij blijkt op vakantie. Naar verluidt is dat om het vertrek uit het Telegraafconcern te vieren.
Maar de concurrentie is dus niet onverdeeld enthousiast over de 42-jarige spijkerbroeken dragende, kettingrokende tycoon. “De leider van de Noordas-sekte,” noemen ze hem spottend. Jalousie de métier, want als er iemand in staat is om die ambitieuze tegenhanger van de Zuidas te realiseren, dan is dat Erik de Vlieger. “Erik is een entrepreneur die veel risico durft te nemen en een uitgesproken visie heeft,” constateert Paul Peeters van makelaarskantoor Healy & Baker. “Op zich is dat onroerend goed natuurlijk nog maar een klein gedeelte van zijn activiteiten. Of die Noordas een succes gaat worden, hangt natuurlijk ook af van de perceptie en marktpartijen, maar aan zijn inspiratie zal het zeker niet liggen. Hij heeft het eerste deel van zijn gelijk al bewezen. De prestigieuze Citco Bank is net verhuisd van de Zuidas naar het meer betaalbare en betere bereikbare Teleport bij Sloterdijk. Ook ING Trust schijnt al plannen te hebben om de Zuidas weer te verlaten. Die Noordas is een project dat lange adem vergt. En Erik de Vlieger hééft die lange adem.”
CV Erik de Vlieger
Burgerlijke staat gehuwd, vier kinderen
Woont in Amsterdam
Bijzonderheden lijkt uiterlijk absoluut
niet op een zakenman
Hobby Amsterdam
Curriculum
1960 geboren te Zandvoort
1972 Middelbare School
1978 medewerker Imca
1982 mede-eigenaar directeur Imca
1990 eerste stappen op de onroerendgoedmarkt
