Succes overkomt je niet zomaar, je moet het afdwingen. Dat is de rode draad van de meer dan 25 ingezonden persoonlijke succesverhalen van lezers van Management Team. Verder blijkt dat niemand succes verworven heeft door op zijn of haar spreekwoordelijke krent te blijven zitten. Succes is hard werken, en succes is bevlogenheid. Veel dezelfde elementen, maar toch unieke verhalen over het al dan niet slagen in deze wereld. Plezier met de prijswinnende verhalen!
Eerste prijs – Richard van den Boogaard
Succes dwing je af!
Succes. Soms verbaas ik me erover wat ik heb bereikt. Zo’n ultiem moment dat je achterom kijkt en denkt shit – dat dát gelukt is… dat je vervuld wordt door een combinatie van intens geluk, trots en verwondering. Een van de keren dat ik dat ervoer was in februari 1996, toen ik om elf uur ’s avonds vanuit Canada m’n ouders wakker belde met de mededeling: “Die van mij kreeg een 8!” Waar een wil is, is een weg, en zo is het maar net. Ik ben zelf letterlijk tussen de folders opgegroeid – mijn ouders hadden een h-a-h distributiebedrijf. Van jongs af aan wilde ik al iets met reclame en marketing. Tijdens mijn studieperiode in Toronto, Canada heb ik in 1995 op eigen houtje een stageplaats geregeld bij Young & Rubicam. Hoe? Door naar binnen te lopen en er naar te vragen. In de lobby stond een waterpomp opgesteld die tegen een hond urineerde, met als veelzeggende ondertitel ‘Resist the usual’. Precies de plek waar ik wilde werken. Na een brief te hebben geschreven kreeg ik te horen dat ik welkom was, maar dat ze me niets wilden betalen. Maar geld motiveerde me niet, wel de uitspraak van Harold S. Geneen: “In the business world, everyone is paid in two coins: cash and experience. Take the experience first, the cash will come later.” Gelukkig waren m’n ouders wel bereid om me te sponsoren.
Fast forward. Toen ik goed en wel twee weken aan de slag was bij Y&R op het Ford Mercury Dealers Association (FMDA) account, werd ik uitgenodigd om een briefing voor de Ford Escort ’96 editie bij te wonen. Als leertraject. In de vergaderruimte zaten drie uitgebluste creatieve teams die duidelijk weinig tot geen zin hadden in dit project. Tijdens de briefing stelde ik allerlei vragen, terwijl de creatieven zaten te geeuwen. Die nacht kon ik niet slapen. Ik moest denken aan een nummer van Etta James, getiteld ‘Just a little bit’. Ik had dat nummer een jaar ervoor gehoord op een feestje en dacht toen aldat het een perfect reclameliedje was. Voor een chocoladereep, ofzo. Het moet serendipiteit geweest zijn –een ervaring dat je toevallig iets tegenkomt wat extreem waardevol is. Wat ook toevallig was (of juist niet!), was dat ik het bij me had op een van de vele DAT-bandjes die ik op mijn portable speler kon beluisteren.
De eerste 30 seconden van dat krachtige soulnummer bevat de volgende tekst:
I don’t want much, no no
I just want a little bit
I don’t want it all babe
I just want a little bit
Just a eenie weenie bit, just a teenie weenie bit of your love
Deze tekst zei in een notendop wat de briefing van die dag voor ogen had! Terwijl ik er naar luisterde heb ik een provisorisch storyboardje liggen uittekenen. De volgende dag ben ik naar kantoor gegaan met DAT-recorder en storyboard en in mijn enthousiasme heb ik iedereen die het maar wilde zien getackled. Reacties varieerden van “Nice idea” tot “Dead-on strategy”. Van de Account Director kreeg ik de gelegenheid om het storyboard door een professionele tekenaar verder te laten uitwerken.
Volgende stap was presentatie van deze resultaten aan de klant. Enige probleem was natuurlijk dat ze het niet aan hun klant konden verkopen dat een studentje die niets betaald kreeg met een retegoed idee was gekomen. Daarom werd ik voorgesteld als iemand die “on an exchange from Y&R Amsterdam” was. Het resultaat was dat de commercial en print campagne gedurende twee maanden in heel Ontario te zien waren en ik op die wijze kennis maakte met het productieproces van creatie tot uitzending. Mijn ervaring is dat je succes kunt afdwingen. Er komt ook toeval en geluk bij kijken, maar met de juiste mindset kun je meer bereiken dan je aanvankelijk denkt.
Naam: Richard van den Boogaard
Leeftijd: 34
Functie: Business consultant/strateeg
Bedrijf: Clockwork
Tweede prijs – Mieke Degenaar
De kunst van doen én laten
Ik prijs mij gelukkig. Als personal coach en begeleider in organisaties ben ik namelijk nauw betrokken bij indrukwekkende successen van mijn klanten. Hun succes is net zo goed mijn succes. Ik vind het heerlijk om te zien hoe mensen volop genieten van het in vervulling gaan van hun droom of ambitie. Het maakt mij niet uit wat die droom is, als hij maar naadloos past bij een bepaalde manager of organisatie.
Wanneer gaan managers eigenlijk naar een coach? In de meeste gevallen als hun leven niet brengt wat ze ervan verwachten. Ze behalen op het werk niet de resultaten die ze voor ogen hadden, de samenwerking met medewerkers loopt niet optimaal of de verhouding tussen werk en privé is danig verstoord. Een belangrijke vraag die velen stellen is: ‘Waar doe ik het allemaal voor? Ik werk me uit de naad en ik voel me niet gelukkig. Wat gaat er mis? Waar blijft mijn succes of mijn welverdiende promotie?’ Echte verandering ontstaat pas bij de persoonlijke vragen als: Wat kan ik anders? Wat wil ik in mijn diepste verlangen wèl?’ Managers hebben in de dagelijkse praktijk minder invloed op anderen en op de organisatie dan ze wel eens willen. Wat ze wel kunnen, is zelf anders gaan denken en handelen en medewerkers inspireren tot successen en verandering.
Hard werken is niet de kortste weg naar succes. Het is mijn ervaring dat ritmisch werken het meest oplevert. Op het juiste moment levert een pas op de plaats of loslaten meer op dan doorbikkelen. Op andere momenten gaat het juist wel om wilskracht en doorbijten. Het is de kunst om alles op het juiste ogenblik en in de juiste volgorde te doen. Veranderingsprocessen starten vaak bij persoonlijke (of organisatiebrede) fysieke of emotionele pijn. Als coach begeleid ik mensen door deze nare fase, waar gemis centraal staat. Hierdoor ontstaat uiteindelijk rust en ruimte. Het geheim van ontspannen is dat iemand zich niet verzet tegen zaken, ook al zijn ze niet fijn. Zolang iemand zich verzet, blijft hij daarin steken. Pas bij aanvaarding ontstaat er ruimte voor iets nieuws. Vanuit ontspanning kan de manager komen bij zijn of haar verlangen. Hoe ziet succes er voor deze mens in zijn verbeelding uit? Is het inderdaad die luxe villa in Frankrijk, die MT voorspiegelt, of is het een andere job, waar talenten volledig kunnen ontplooien of is het plezierige samenwerking met een collega of met voldoening en energie ’s avonds thuiskomen? Verlangen zet de manager aan tot altijd verder en steeds weer op weg gaan. Verlangen vraagt om divergerend en creatief denken, om uitstel van oordeel en om fantaseren, zodat het verlangen ongeremd zo aantrekkelijk mogelijk gemaakt kan worden. Het is nodig om uit de dagelijkse hectiek te stappen en in een andere sfeer of
omgeving te komen, een middag -of langer-vrij te plannen voor een wandeling in de natuur, een goed gesprek of om te luieren in de hangmat.
Succes bereiken vraagt om relativerende humor, om levenskunst en leiderschap. Het werk en leven zijn immers vol verrassende en verwarrende polen, waartussen spanning voelbaar is. Voorbeelden van polen zijn: sturen & loslaten, centraal & decentraal, autonomie & samenwerken, doelgericht & procesgericht. Een keuze voor of de ene pool of de andere geeft eenzijdigheid. Levenskunst en leiderschap passen bij de èn-èn-benadering en deze geeft meer ruimte dan het duale òf-òf-denken. Het roept vitaliteit, creativiteit en innovatie op. Het is de uitdaging om beide polen met elkaar te verbinden en ze in ritme te brengen, afhankelijk van de context en het moment. In de ene fase is fantasie nodig en in een andere fase juist realisme. Door verbinding ontstaat realistische fantasie of fantastische realiteit. Soms moet de manager de controle juist loslaten en open staan voor wat als vanzelf ontstaat, delegeren en vertrouwen en soms weer de koers bepalen en nauwkeurig sturen. Om tenslotte het gerealiseerde succes met hart en ziel te ontvangen en het feestelijk te vieren en er intens van te genieten. Hierdoor tanken mensen weer energie bij en leggen ze alvast een stevige basis voor een volgend succes.
Naam: Mieke Degenaar
Leeftijd: 51
Functie: begeleider, coach en trainer
Bedrijf: Aspect
Derde prijs – Dina Ausema
Moeders les: de aanhouder wint
Dina was geen ‘Einstein’ maar wel een vechter: resultaten behaalde ze door ervoor te knokken. Van jongs af aan heeft ze geleerd te vechten voor succes, met succes. Na een moeilijke bevalling is ze in 1941, tijdens de Tweede Wereldoorlog, verlamd geboren, maar ze heeft de verlamming overwonnen. Als kind is ze vervolgens bijna overleden aan difterie: met opengesneden keel heeft ze gevochten om in leven te blijven -en ze overwon. Dina heeft hard en stelselmatig gewerkt en behaalde haar opleidingen zonder te zakken of doubleren. Ze werd vervolgens een gewaardeerde kleuterjuf.
In 1979, toen bijna 40, wilde ze iets anders. Ze reageerde op een advertentie van een destijds kleine uitzendorganisatie: zij zochten managers die op provisiebasis een vestiging wilden starten. Hiermee is ze gestart: een vestiging in haar eigen woonhuis, aan de keukentafel. De ene dag kleuterjuf en de volgende dag vestigingsmanager van een uitzendbureau. Keihard heeft ze gewerkt en ze haalde vervolgens de ene overwinning na de andere. Ze boekte veel succes en kon zich handhaven als vrouw in een wereld die toen nog veel meer die van de man was. Tijdens de recessie in de jaren ’80 ging de ene na de andere concurrent in haar regio op de fles, maar zij vocht en bleef. In de booming 90’s wierf ze in verband met tekort aan vakkrachten onder andere als eerste in haar regio personeel uit Groot-Brittannië en Duitsland. Haar vestiging groeide uit tot een grote vestiging met meerdere medewerkers en een miljoenenomzet.
Na 20 jaar vol inzet, en nadat ze door haar successen een begrip was geworden binnen de organisatie (waarbij de directeur haar regelmatig loofde in landelijke speeches: ‘de mevrouw die aan de keukentafel half Groningen bemande’), is ze gestopt omdat ze vond dat ze genoeg had gedaan.
Nu is ze 66 en jaar geniet ze, samen met haar echtgenoot, van haar vrijheid. Ze woont deels in Groningen en deels in Spanje, ze speelt bridge, ze leert Spaans en ze ziet daarnaast veel van de wereld. Dina heeft een succesvolle carrière achter de rug, een succesvol bedrijf op poten gezet en heeft ook in haar privé-leven datgene gedaan en bereikt wat ze wilde bereiken.
Dina, mijn moeder, heeft toen ik 4 jaar was het volgende gedichtje in mijn poëziealbum geschreven, haar sleutel tot succes:
‘Als er iets niet vlotten wil, laat je hoofdje dan niet hangen.
Probeer het weer, en nog een keer, totdat je een blos krijgt op je wangen. Onthoud goed mijn lieve kind, dat de aanhouder altijd wint.’
Zelf ben ik in de voetsporen van mijn moeder getreden en ook werkzaam in het uitzendwezen. Niet onsuccesvol, maar mijn verhaal is niet zo spectaculair als dat van mijn moeder. Maar ach, ik ben nu 36, dus mijn mooiste jaren moeten nog komen…
Naam: Dina Ausema (ingezonden door haar dochter Bianca)
Leeftijd: 66
Functie: vestigingsmanager (nu met pensioen)
Bedrijf: Dactylo Uitzendbureau
Eervolle vermeldingen
De verhalen van Björn Tannemaat, Floris Koumans, Asha Kalijan en andere inzenders ook lezen?
Ze staan allemaal op onze website, MT.nl. Daar vind u ook een video met tips voor succes.
