Vanaf mijn studie informatica droomde ik al van een eigen bedrijf. Zelf je eigen wereld creëren en bespelen. Zelf bepalen waar je prioriteiten liggen. Toch, toen ik in 2001 de knoop doorhakte om een eigen onderneming op te zetten viel dat behoorlijk tegen.
Wil je wat verdienen dan moet je ook gewoon dingen slikken. Accepteren dat klanten dingen van je vragen die je meer kosten dan dat je zelf zou willen. Maar goed, het ondernemerschap is voor u geen mysterie. Toch zult u in de meeste gevallen met een goed gevoel terugdenken aan de beginjaren van de onderneming. De tijd waarin je trots bent op de eerste grote opdracht of de borrel die volgt op het succes van datgene dat jij de klant brengt.
Vakantie
Ik neem u mee naar het jaar 2003 op een stil kantoortje aan de kust van Nederland, daar waar het geluid van de zee en de schreeuwende meeuwen de hele dag een vakantiegevoel geeft. Samen met mijn compagnon hebben we besloten de markt van de zorg te betreden en de eerste stappen te zetten in het opzetten van een Elektronisch Patiënten Dossier (EPD). Misschien wat raar, denkt u, want welke vlotte ict'er wil nu in de perikelen van ict in de zorg stappen. “Zij lopen toch immers tien jaar achter.” Zo dachten wij ook, maar aan de andere kant zaten ziekenhuizen dus wel op ons te wachten. Na een pr-actie moesten we toch betreuren dat dit niet direct veel resultaat opleverde. Als enthousiaste start up ben je nog niet vertrouwd met het begrip 'log overheidsorgaan'. Natuurlijk zetten we met volle moed door en maakte een demoversie van ons EPD, met als aanvulling een DBC-module (de verplichte registratie waar uiteindelijk uw zorgpremie door wordt bepaald) die voor iedere zorginstelling dat jaar verplicht werd gesteld.
Bèta
Daarop kregen we na een paar maanden de uitnodiging om onze plannen en bètaversie te presenteren in een radiotherapeutisch instituut in het zuidelijkste puntje van het mooie Limburg. We stonden versteld, 250 km hiervandaan, om een demo te laten zien en te proberen om hun als klant te binden en nooit meer te verliezen. Natuurlijk hebben we de kans met beide handen gegrepen.
Facetten
Het werd een groot succes, we gingen een periode van ontwikkeling in, in samenwerking met de organisatie. Alle facetten van het ondernemersschap kwamen aan de orde, van administratie, peoplemanager tot risicoanalist. Vervolgens bleef het natuurlijk niet bij één opdracht. Van het een kwam het ander en we werden het ontwikkelteam van de organisatie.
Met veel plezier namen we bijna maandelijks 'route du soleil' richting het mooie Limburg, waar we tijdens de rit altijd spraken over 'hoe verder' en 'wat als we de hoeveelheid werk niet meer aankunnen'.
Zelf heb ik geconstateerd dat als dit soort vragen je bezighouden, je moet nagaan of je geen dingen kan uitbesteden of afstoten. En ook al leek het raar om dit pareltje af te stoten, hebben we dit serieus overwogen.
Dilemma
In de zomer van 2004 waarin ik de tijd genomen heb om na te denken over de onderneming kreeg mijn compagnon een vaste baan aangeboden. Hierdoor werd het voor hem onmogelijk deel te blijven nemen aan de VOF. Groot dilemma voor ons beide, de compagnon wilde eigenlijk vanwege privéomstandigheden best in loondienst, maar kon ook moeilijk de opdrachten laten schieten. Ook de aanbiedende werkgever zat met het probleem dat hij niet wilde dat mijn collega een eigen ict-onderneming had en voor hem vergelijkbare producten zou gaan ontwikkelen. De oplossing lag eigenlijk heel eenvoudig in het verkopen van de klant inclusief de ontwikkelde programmatuur.
Stroomversnelling
Op dat moment ging alles in een stroomversnelling, je praat met diverse directeuren, geeft presentaties aan andere medewerkers zodat zij de waarde in kunnen schatten en duikt in de papieren met de accountants. En ja, eerlijk gezegd was dit een uitgelezen kans om de verantwoordelijkheden van een tweemans VOF over te dragen aan een van de 'grote jongens'. De gedachte om elke vakantie bereidt te moeten zijn support te leveren. Altijd het gevoel te hebben verantwoordelijk te zijn voor datgene dat in de zorginstelling digitaal geregistreerd wordt. Kortom ik kon ervoor kiezen om een mooie slag te slaan en een veelvoud aan kopzorgen kwijt te zijn. U kunt wel raden ik besloten heb…
Goed
Nu een paar jaar later zie en hoor ik nog regelmatig wat de voortgang is in Limburg. Het is goed te horen dat alles nog steeds naar tevredenheid werkt en dat ze langzamerhand de achterstand in ict-land aan het inlopen zijn. Voor mij bewijst dit maar weer dat kleine bedrijfjes prima producten kunnen leveren, maar dat het goed is om dit na verloop van tijd af te stoten en opnieuw te beginnen.
Een blijvend jonge ondernemer
