Steven Lak is niet voor een kleintje vervaard. Al twintig jaar lang bekleedt hij prestigieuze posities in de Rotterdamse haven. De laatste, topman van het overslagbedrijf ECT, was echter geen lang leven beschoren.
Geïrriteerd corrigeert zijn secretaresse het beeld dat de afgelopen dagen in de publiciteit is ontstaan. “Meneer Lak wordt helemaal niet gedwongen om op te stappen,” zegt ze, “het is zijn eigen beslissing.”
En dat is nou jammer. Het leek zulk leuk nieuws. Zelfs een kwaliteitskrant als NRC Handelsblad vergaloppeerde zich eraan. “In tijden van reorganisaties zijn het vaak de gewone werknemers die moeten vertrekken, niet de bazen. Het Rotterdamse containeroverslagbedrijf ECT meldde gisteren echter dat niet alleen een vijfde van de werknemers op zoek moet naar een andere baan, maar dat ook bestuursvoorzitter S. Lak naar ander werk moet uitkijken.” Aldus de NRC. De krant van de nuancering. Hoewel feitelijk onjuist, ontbreekt die nuancering ook in dit bericht toch niet helemaal. Want wat is gedwongen? En who the hell is Steven Lak?
“Steven,” zo vertelt een bron binnen de ECT-top, “is een zeer scherp denker en onderhandelaar, hij is joviaal en heeft gevoel voor humor. Dat zijn allemaal facetten waardoor hij een uitstekende manager is. Die Chinezen, die sinds eind vorig jaar een meerderheidsbelang in ECT hebben, zijn volstrekt onmogelijk. Alleen jaknikkers kunnen goed onder hun leiding functioneren. Meneer Lak behoort allerminst tot dat type. In de vijf maanden dat hij hier als bestuursvoorzitter was, botste het voortdurend. Daarom heeft hij besloten op te stappen. Er was absoluut geen chemie tussen Lak en zijn superieuren.”
Dat laatste zegt meer over 'de Chinezen' dan over Steven Lak (47). Want botsen doet Lak niet zo snel. Hij is wel een tikkeltje eigenzinnig. Maar zijn eigenzinnigheid verbleekt bij die van zijn gewezen opperbaas Li Ka-shing. Superman, zoals deze tycoon in Hongkong wordt genoemd, is súpereigenzinnig en vooral machtig. Het 60-procentsbelang, dat hij via zijn conglomeraat Hutchison Whampoa in ECT heeft, is maar een kruimel binnen dat gigantische imperium.
Li Ka-Shing is, zo meldde Management Team al eerder, ook de man die op het laatste moment de samenwerking met KPN op de umts-veiling in Duitsland opblies, waardoor toenmalig KPN topman Paul Smits ineens opgescheept zat met een onbetaalbare licentie. Dat was het begin van het grote KPN-drama.
Eind vorig jaar, Lak was toen nog vice-president bij ECT, schroefde Li Ka-Shing zijn belang in ECT plotseling op van 35 naar 60 procent. Lak wilde zich toen al niet over zijn nieuwe hoogste baas uitlaten. Hij wilde alleen het volgende kwijt: “Voor ons bedrijf is de overname door Hutchison een goede zaak. ECT kan aanhaken bij het globale netwerk en we kunnen onze positie versterken. KPN-achtige angsten heb ik niet.”
Mister Superman heeft zich inderdaad aan zijn beloftes gehouden. Alleen eist hij wel méér rendement. Dus verliezen bij ECT vierhonderd mensen hun baan. En stapt Steven Lak ook op. Vrijwillig. Maar wat is vrijwillig? Vraag is ook wat hij nu gaat doen. President-directeur van Schiphol wellicht? Hij heeft al laten weten graag de scepter over de NS of Schiphol te zwaaien. Dat staat vast. En met een beetje geluk – de huidige Schipholbaas Gerlach Cerfontaine als minister – gaat hem dat nog lukken ook.
Jezuïeten
Steven Lak wordt in 1954 in Wassenaar geboren. Zijn vader is inspecteur bij de Staatsmijnen en wordt zes jaar later diplomaat. Het begin van een kosmopolitisch bestaan. De familie Lak woont in diverse buitenlanden en parkeert de zoon uiteindelijk bij de Jezuïeten in Zeist.
“Laatst,” zo vertelde Lak eind vorig jaar in een interview in FEM/DeWeek, “zei iemand tegen me: 'Je kunt merken aan de manier waarop je redeneert, dat je van de Jezuïeten les hebt gehad'. Dat is een bepaalde logica. Een manier waarop je de dingen neerzet en uiteenzet en en passant vertelt waar je voor en tegen bent.”
In dat interview sprak hij ook over zijn werkweek. “Ik werk rond de vijftig uur. Ik vind het niet zo'n zware baan. Een directeur kan vrij makkelijk zijn eigen tijd indelen, omdat je veel bezig bent met lezen en bijblijven. Dat scheelt veel stress. Ik reis ongeveer vier keer per jaar naar gebieden buiten Europa.”
Het interview vond plaats kort voordat hij aantrad als bestuursvoorzitter. Lak was sinds 2000 vice-president. Als bestuursvoorzitter waren er ineens de onplezierige reisjes bínnen Europa: de reisjes naar Londen. Daar moest hij aan Hutchison rapporteren. “En dat vond hij vreselijk,” weet de bron in de ECT-top. “Hij voelde zich als een schooljongen behandeld en dat is niets voor Steven Lak. Daarom heeft hij zijn ontslag ingediend. Hij had gewoon lak aan die Chinezen. Hij is gewend om al vanaf relatief jonge leeftijd aan de top te opereren. En dat zal hij ook zeker blijven doen. Ik zie hem echt nog wel eens bestuursvoorzitter van Schiphol of de NS worden.”
In de wandelgangen van Schiphol wordt zijn naam nog niet genoemd. Dat zou ook wat prematuur zijn. Tijdens de research voor dit verhaal zijn er alleen wat vage geruchten over een mogelijk ministerschap van de huidige Schipholbaas. In de Rotterdamse havens gonst het wél van de geruchten. Geen wonder. Lak begon zijn carrière bij Rijkswaterstaat, stapte daarna over naar Smit Internationale en heeft een tiental aan de Rotterdamse haven en transport gelieerde commissariaten en nevenfuncties. Lak en de Rotterdamse haven zijn onderhand synoniem geworden. Over Steven Lak valt in de Rotterdamse haven dan ook niets dan lof te vernemen. Zelfs bij de vakbonden. Maar dat is niet zo vreemd. Ooit verklaarde Lak dat hij, als hij geen directeur zou zijn, het liefst onderhandelaar zou willen zijn bij een vakbond. “Ik denk dat ik dan voor de FNV zou kiezen. Omdat het de grootste is in Rotterdam en omdat ze hun eisen hoog inzetten.”
Lak spreekt de taal van de gewone man. Hij woont al sinds mensenheugenis in het weinig prestigieuze Rotterdam-Noord, en niet in bijvoorbeeld Wassenaar, waar hij geboren werd. En dan kan je ook bij een or-voorzitter in de Rotterdamse haven, het type van de gestaalde kaders, absoluut niet meer stuk.
“Het is,” zo analyseert Frans Dijkman, or-voorzitter van ECT, in onverbloemd Rotterdams, “natuurlijk wat vreemd dat een directeur zo kort na zijn benoeming aan zijn stutten trekt. Hij is pas sinds begin dit jaar onze hoogste baas. Ik heb verschillende vermoedens voor de reden daarvan. Vermoeden één. Het kan er binnen een Chinees concern hard aan toe gaan. Ze komen voortdurend bij je op schoot zitten en stellen time-tables. Het zou kunnen dat hij zo'n target niet gehaald heeft en daarom gedwongen werd om op te stappen. Maar dat lijkt me niet waarschijnlijk. Mijn tweede vermoeden is veel waarschijnlijker.Lak heeft al onnoemelijk veel directiefuncties gehad. Ik denk dat hij zich hier te veel zetbaas voelde en dat hem dat een beklemmend gevoel gaf. Maar hoe dan ook, zijn vertrek is bijzonder betreurenswaardig. Ik ben absoluut allergisch voor directeuren, maar over Lak heb ik een positieve mening.”
CV Steven lak
Burgerlijke staat gehuwd, drie kinderen
Woont in Rotterdam
Bijzonderheden leest een boek per dag
Hobby lezen
CURRICULUM
1954 geboren te Wassenaar
1975-1978 student-assistent Utrecht
1979 meester in de Rechten te Utrecht
1980-1982 Dir. Gen. Scheepvaart en Maritieme Zaken, Verkeer & Waterstaat
1982-1989 diverse functies bij Smit Internationale, waaronder bedrijfsjurist
1989-1993 General manager Panocean Tank Storage
1993-1996 managing director Europees Massagoed Overslag Bedrijf
1996-2000 directeur Gemeentelijk Havenbedrijf Rotterdam
2000-2001 vice-president ECT
tot half mei 2002 president ECT
Plus een tiental commissariaten en nevenfuncties in de haven- en transportsector
