Geen producten in je winkelwagen.
De tijd die Stelios Haji-Ioannou overhoudt nu hij niet langer directievoorzitter is van easyJet, besteedt hij aan zijn andere kindjes: easyCar, de easyInternetcafés en easyCinema.
Het leven van de Griekse zakenman Stelios Haji-Ioannou is dynamisch. De 35-jarige Griek is in Amsterdam voor een vergadering, maar voor een lunch heeft hij geen tijd. Als we willen praten, moeten we maar mee de taxi in, naar Schiphol. De reden voor zijn aanwezigheid in Amsterdam is het easyInternetcafé aan het Rembrandtplein. Stelios zoekt franchisenemers die de zaak voor hem willen runnen. Zijn keten van ruim twintig easyInternetcafés stond vorig jaar aan de rand van de afgrond. De internethype was voorbij en investeerders waren niet langer geïnteresseerd. Alleen door er 85 miljoen pond eigen geld in te stoppen heeft hij een diepe val van de cafés kunnen voorkomen. “Maar sluiten is nooit een optie geweest. Dat zou slecht zijn voor mijn reputatie.”
De presentatie van de bijzonder goede jaarcijfers van easyJet in november (de winst steeg tot 71,6 miljoen pond, maar liefst 78 procent meer dan in 2001) was de laatste keer dat de oprichter en grootaandeelhouder in functie was. Op verzoek van een aantal institutionele beleggers die bang waren voor belangenverstrengeling, liet hij de zorg voor zijn geesteskind aan anderen over.
Tijd en geld genoeg om te luieren op zijn jacht in de haven van Monaco. Maar dat is niets voor Stelios. Voor het geld heeft hij nooit hoeven werken. Zijn vader is een steenrijke zakenman die op eigen kracht een grote rederij uit de grond stampte. Toen zijn zoon voor zichzelf wilde beginnen, vormden de 5 miljoen pond startkapitaal nog het minste probleem. Meer zorgen maakte pa zich over de arrogantie van zoonlief die op zijn achtentwintigste dacht dat hij het allemaal beter kon. Wie haalde het nu in zijn hoofd om een luchtvaartmaatschappij op te richten zonder ook maar enige kennis van de branche? Maar Stelios beleeft het meeste plezier aan het schoppen tegen de gevestigde orde. “Ik wil bewijzen dat al die mensen die zeggen dat het onmogelijk is wat ik wil, ongelijk hebben.”
Knaloranje
Alle bedrijven van de easy-Group zijn gebaseerd op de principes die easyJet tot een succes hebben gemaakt. Boeken kan alleen via internet, tussenpersonen komen er niet aan te pas, tickets zijn er niet en voor eten en drinken aan boord moet apart betaald worden. En die knaloranje kleur herkent inmiddels iedereen.
Maar makkelijk ging het niet. Eerst lachten de gevestigde namen uit de luchtvaart heel hard om dat kleine, brutale mannetje. Toen ze merkten dat zijn aanpak werkte, probeerden ze easyJet uit de markt te drukken. Eerst door processen te beginnen en daarna door zelf goedkope vluchten aan te bieden. Een vuile oorlog met British Airways, dat met Go in dezelfde markt ging opereren, werd afgelopen zomer beëindigd: Go werd verkocht aan… easyJet.
“Ik heb hun ongelijk bewezen, tijd om verder te gaan,” stelt Stelios tevreden. “Ik verveel me snel, als iets eenmaal loopt, wil ik weer iets anders. EasyJet is nu zo groot dat het op eigen benen verder moet. Er zijn mensen die het bedrijf beter kunnen leiden dan ik. Ik ben geen manager, maar een man van ideeën. Een seriële ondernemer.”
De tijd die hij overhoudt, besteedt Stelios aan het redden van de internetcafés en het uitbouwen van zijn autoverhuurbedrijf easyCar. En er borrelen alweer nieuwe plannen in zijn hoofd. Als onze taxi stilstaat voor een stoplicht, wijst hij naar een groengele Connexxion-bus die over de busbaan scheurt. “Is het openbaar vervoer in Nederland eigenlijk geprivatiseerd?” Hij vertelt over zijn allernieuwste plan: busverbindingen tussen grote steden in Europa. Plannen voor budget-hotels, easyDorm, zijn al wat rijper, maar bestaan alleen nog op papier.
“De prijselasticiteit is het geheim van het easy-succes. Als je de prijs verlaagt, maken meer mensen gebruik van je product, waardoor je omzet groeit. Die aanpak blijkt bij uitstek in de transportsector goed te werken, dus waarom niet met bussen?”
Later dit jaar gaat in Londen de eerste easyCinema van start volgens het easy-principe: reserveren via internet, de dal-uren zijn goedkoper dan de piekuren en wie het eerst een plaats bespreekt, betaalt het minst. “Ik weet zeker dat mensen bereid zijn om op dinsdag naar James Bond te gaan als dat betekent dat ze die voor een halve euro kunnen zien, in plaats van voor 15 euro op zaterdag.”
Creditcard
Zijn bedrijven zijn altijd nauw verbonden geweest met zijn eigen persoon. easyJet was Stelios en omgekeerd. Dat is riskant, maar het biedt ook mogelijkheden als het gaat om gratis publiciteit. En dat kan zeker voor een beginnende onderneming van levensbelang zijn. “Bij easyJet is mijn rol nu wel uitgespeeld. Mensen vliegen niet meer omdat ze mij zo aardig vinden, maar omdat de prijzen laag zijn. Bij easyCinema is dat anders omdat mijn concept daar nog niet bestaat. Daar is het belangrijk de persoonlijkheid van de oprichter nadrukkelijk te profileren om mensen uit te leggen wat ze kunnen verwachten.”
Niet alles wat hij doet wordt een succes. De site easyValue.com waarop prijzen vergeleken konden worden, is nog wel te bekijken, maar functioneert niet meer. Zijn pogingen om met easyMoney een creditcard op de markt te brengen waarbij de eigenaar zijn eigen kredietvoorwaarden bepaalt, beschouwt hij als mislukt en hij weet ook hoe dat komt: “Wij zijn niet degenen die de prijs bepalen van het geleende geld, dat doet de bank.”
We naderen Schiphol. De taxichauffeur rijdt ongevraagd naar Terminal 1, waar de incheckbalies van easyJet zijn. “Over tien jaar wil ik een stuk of vijf bedrijven hebben die zichzelf kunnen bedruipen,” vertelt Stelios. “Als ik morgen onder een bus loop, is easyJet het enige onderdeel van de easyGroup dat overleeft. De rest valt om.” Het rijkeluiszoontje Stelios Haji Ioannou liep weg uit het bedrijf van zijn vader om te laten zien dat hij het alleen ook wel kon. Helemaal selfmade, zoals zijn vader is, is hij nooit geworden. Zonder dat startkapitaaltje van pa was easyJet nooit van de grond gekomen. Maar het is nu wel zijn eigen geld geworden.
Naast de auto drukt hij de taxichauffeur de hand en blijft nog even staan lachen met hem. Dan snelt hij naar de incheckbalie waar hij keurig achter in de rij aansluit.
