“Sinds 1997 zit ik in Argentinië. Tussentijds heb ik met mijn Argentijnse vrouw wel een paar jaar in Europa gewoond. Maar in 2003 ben ik teruggegaan om mijn executive MBA agrifoodbusiness af te ronden in Buenos Aires. Daarna heb ik me bij verschillende werkgevers beziggehouden met het verkennen van marktkansen en investeringsbegeleiding voor Europese agrifoodbedrijven. In 2005 ben ik voor mezelf begonnen.
Sloppenwijken
Ik woon in Buenos Aires in het oude centrum. De stad heeft twee gezichten. Ik zit 20 minuten bij de sloppenwijken vandaan en 20 minuten van de luxe zakenwijk. Argentinië verschilt niet eens zoveel met Nederland. Het is een land met een Europese inslag. Qua afspraken zijn de Argentijnen niet altijd even precies. Een afspraak is geen afspraak als je hem nog niet een keer bevestigt. Zo heb ik al eens meegemaakt dat ik ter plekke hoorde dat mijn gesprekspartner in Rosario zat, 200 kilometer verderop.Wat ik vantevoren niet had verwacht is de intensieve werkethiek. Of het allemaal even efficiënt is, is een andere vraag, maar mensen nemen hun werk en studie serieus.
Voetbal
Argentijnen zijn ook heel creatief, dit komt ook door de crisis van een paar jaar geleden. Ze zitten vol met plannen. Er is een ongedwongen manier van zaken doen. Veel deals worden tijdens de lunch in een restaurant gesloten. Maar het afsluiten van een contract kan onverwacht lang duren. In Nederland is een deal een deal. Hier gaat het heel stroperig. Een contract moet vier keer worden bekeken door verschillende directeurs. Dus je moet ook vier keer dezelfde presentatie geven.
Als je zoals ik met landbouwassociaties moet onderhandelen is het helemaal moeilijk. Er heersen vaak Oost-Europese praktijken, iedereen wil meebeslissen.
Er is ook aardig wat criminaliteit. Voor 10 peso word je hier al koudgemaakt, maar door de booming toerisme-industrie en de zware politievertegenwoordiging op straat is de veiligheid aanzienlijk gestegen.
Bij zakelijke gesprekken is het simpel, je breekt het ijs standaard met Máxima Zorreguieta. En voetbal. Als ze weten dat je uit Nederland komt, beginnen ze over Naranja Mecánica, het voetbalelftal uit 1974. Argentijnen zien Nederlanders als serieus. We komen onze afspraken na en we onderscheiden ons door onze professionaliteit. Het is een vooroordeel, maar daar moet je wel gebruik van maken.”
