Sint Maarten is een oase van palmbomen. Vanuit het vliegtuig zien we groene bergen opdoemen, een scherp contrast met de vaak dorre vegetatie op Curaçao en Aruba. Ook de grote lagune met zijn zeilboten en megajachten geeft een mooie eerste aanblik. Minder aantrekkelijk is de enorme hitte en het gebrek aan wind. En waar we helemaal geen rekening mee hadden gehouden, zijn de files op het eiland. Sint Maarten is de afgelopen jaar enorm bebouwd, maar de infrastructuur is niet meegegroeid. Een ritje van west naar oost, amper tien kilometer, duurt zomaar anderhalf uur.
Pal naast het vliegveld maken we kennis met Jorrit Heekelaar (26) en Marleen Gerritsen (27), afgestudeerd in respectievelijk bedrijfskunde en Frans. Het jonge stel realiseerde een droom die velen koesteren: een eigen strandtent op een tropisch eiland. De naam van hun uitspanning, Karakter, doet recht aan hun doorzettingsvermogen, temeer omdat ze braaf de officiële kanalen hebben gevolgd.
Het eerste anderhalf jaar dat ze hier woonden, had Heekelaar – met ruime horeca-ervaring – een eenvoudig baantje in de bediening. Zijn vriendin gaf rondleidingen in een vlindertuin. Ondertussen werkten ze aan de realisatie van hun droom. “Niemand geloofde erin”, zegt Heekelaar. “Mijn collega’s hadden al zo vaak dromers voorbij zien komen.” Achteraf begrijpt hij hun scepsis wel. “Het is zo ontzettend complex, het is niet na te vertellen. We hadden een restaurantvergunning nodig, een vestigingsvergunning, een verblijfsvergunning en een directievergunning. Alles loopt door elkaar en je moet langs talloze kantoortjes.” De bureaucratie was soms gekmakend. “We hadden ooit een zegel nodig van tien Antilliaanse gulden. Die hadden we keurig meegenomen, werden we weer teruggestuurd omdat we twee zegels van vijf nodig hadden en niet één van tien. Waren we weer een halve dag verder.”
Orkaan
Naarmate de opening dichterbij kwam, begonnen ze steeds meer te twijfelen. Zouden de mensen Karakter wel weten te vinden? Die vraag is inmiddels beantwoord. “We hadden nooit durven dromen dat het zo succesvol zou zijn”, zegt Gerritsen. “Iedere zondag komen er ruim honderd gasten. Gisteren hadden we een avond met tapas, cocktails en jazz. Het zat helemaal vol, dan sta je echt te genieten achter de bar.”
De keerzijde is dat ze lange dagen maken. Zes dagen per week zijn ze veertien uur in touw. “We wisten dat we hard moesten werken”, zegt Heekelaar. “Nu weten we pas wat dat inhoudt.” Gerritsen: “Mensen zeggen vaak: lekker chillen op de Antillen. Nou, vergeet het maar. We hebben weinig tijd voor een sociaal leven.”
Tot overmaat van ramp scheerde vorig najaar, vier maanden na de opening, orkaan Omar voorbij. Hun strandje was helemaal weggeslagen; het was een ravage. Gerritsen: “We hebben staan janken. We hadden zó hard gewerkt en in een paar uur was alles weg. Op zo’n moment mis je je vrienden en familie.”
“En toch,” zegt Heekelaar, “kan ik me niet voorstellen dat ik nu in Nederland op kantoor zou zitten. We zijn aan het ondernemen en we zijn lekker buiten, wat wil je nog meer?”
Tekst: Koen van Santfoord
Beeld: Martijn Noordijk
