Het wetenschappelijk onderzoek in Nederland moet tot de absolute wereldtop gaan behoren. In plaats van de instellingen moeten de beste mensen meer geld krijgen, schrijft minister Plasterk (Onderwijs) in zijn begrotingsplannen. Daar is niet iedereen het mee eens: “Als je stuurt via geld, dan leidt dat tot onderzoek dat ‘in de mode’ is.”
“Wat Plasterk wil, is legitiem. Hij heeft er alleen de goede instrumenten niet voor”, zegt Grahame Lock, hoogleraar politieke filosofie aan de Radboud Universiteit, in het Financieele Dagblad. “Als je stuurt via geld, dan leidt dat tot onderzoek dat ‘in de mode’ is. Nu is groen in, dus komt er onderzoek naar duurzaamheid. Dat ondermijnt de condities waaronder je Nobelprijswaardig onderzoek kunt doen.”
Meer geld
“Wetenschap is per definitie op concurrentie gebaseerd”, zegt Chris Lorenz, universitair hoofddocent Geschiedenis aan de Vrije Universiteit in de krant. “Als onderzoeker heb je te maken met allerlei gremia (zoals de universiteitsraad, red.) die je beoordelen in vergelijking met anderen. Nobelprijswaardig onderzoek creëer je niet via beleid. In de Verenigde Staten, waar veel Nobelprijzen vallen, wordt jaarlijks 3,3 procent van het bruto nationaal product aan de wetenschap uitgegeven, in Nederland gemiddeld 1,3 procent.”
Iets anders
“Begin met het onderwijs, gebruik het geld om de studieduur te verlengen”, zegt André Klukhuhn, fysisch chemicus, tegen de krant. “Studenten zijn nu veel te veel bezig met geld verdienen in allerlei baantjes. Daar krijg je geen goede wetenschappers van. Bovendien ontstaan de interessantste wetenschappelijke ontdekkingen altijd omdat je er níét naar zoekt. Biochemicus Hans Clevers, ontdekker van het eiwit dat een cruciale rol speelt bij darmkanker, heeft gezegd dat hij blij is dat zijn subsidiegevers nooit zijn komen kijken, want hij doet heel andere dingen met het geld dan hij ze vertelt. Iemand die naar de oorzaak van darmkanker had gezocht, had volgens Clevers dat eiwit nooit gevonden.”
Bron: het Financieele Dagblad
